Originally Posted by
kutchunie
Θα είσαι σε αυτή την κατάσταση για πολύ πολύ καιρό ακόμα. Μέχρι το παιδί να ανεξαρτητοποιηθει, χρειάζεται φροντίδα. Αυτή είναι η αλήθεια. Ο πατέρας του μπόμπιρας δε σε βοηθά? Σε γιατρό το είπες? Στον πατέρα του μωρού έκανες συζήτηση?
Προφανώς περνάς επιλοχία κατάθλιψη. Χρειάζεσαι έμπρακτη συμπαράσταση, αγάπη, και ν νοιώθεις σημαντική. Μπορεί να μην ζεις όπως πριν έρθει το μωρό, αλλά παραμένεις σημαντική πλέον όχι μόνο για σενα αλλά κ γι μια δεύτερη ύπαρξη, η οποία αν δεν υπήρχες δεν θα ζούσε. Όταν συνέλθεις κ δεις το μωράκι σου όπως πραγματικά είναι, δηλαδή εν θαύμα, όπως κάθε μωρουδακι, θα καταλάβεις πως όχι απλώς δεν τελείωσε η ζωή σου, αλλά πως εξελίχθηκε