Κοιτάξτε υπάρχει κ ένας φόβος. Όταν ήμουνα μικρός φύγαμε από Αθήνα(12 ετών ήμουνα) κ έχασα όλους μου τους φίλους. Πήγαμε κ μειναμε σε χωριο 60 κατοίκων. Όταν έφτασα 29 ετών κ πέθανε η μητέρα μου έφυγα και πήγα σε πόλη ε ήταν πολύ καλύτερα μου άρεσε. Έχω κάνει φίλους κ φοβάμαι ότι αν φύγω θα τους χάσω(η πόλη που θέλω να πάω είναι 100χλμ απόσταση).
Επίσης σκέφτομαι ξανά ότι σπουδές στο Μαθηματικό ίσως δεν εχουν κ επαγγελματική αποκατάσταση ενώ στο Οικονομικό που είναι στην πόλη μου ταιριάζει με sales & marketing που ήδη ασχολούμαι. Απλά μου έρχονται στο μυαλό μνημόνια, Σαμαράδες, Τσίπρες,Βαρουφάκηδες όταν με σκέπτομαι ως Οικονομολόγο και τους σιχαίνομαι όλους αυτούς. Επίσης ομως στα Οικονομικά μπορώ να πάρω κ μαθήματα επιλογής Ψυχολογίας που θα με βοηθούσε να μάθω καλύτερα τον εαυτό μου. Γιάυτό δηλώνω αναποφάσιστος.
Τα Μαθηματικά δεδομένα μ'αρέσουν έτσι; Αλλά σίγουρα εκεί δεν είναι Λύκειο είναι Πανεπιστήμιο και ο βαθμός δυσκολίας πολύ μεγαλύτερος.
Εγω δουλεύω ως διαφημιστής. Ασχολούμαι με πωλήσεις, δημιουργία κειμένων, εκφωνήσεις σπότ, διαπραγμάτευση πελάτη κτλ κτλ σίγουρα θα ήθελα να συνεχίσω ίσως οχι πια στο ράδιο αλλά σε ΚοιΣΠΕ.Ισως ένας ΚοιΣΠΕ να με ήθελε με πτυχίο Οικονομολόγου έτσι; Δεν ξέρω είμαι μπερδεμένος, μάλλον ο ψυχοθεραπευτης θα με ξεμπερδέψει σ'αυτό.