Printable View
Εχασα το ξαδελφακι μου πριν 3 μερες απο ναρκωτικά παιδια και ειναι η πρωτη μου φορα που περναω κατι τετοι ενοω πενθος νιοθω πως θα μπορυσα να τον ειχα σωσει γιατη μου ειχε πει πως δοκιμασε κοκα και τετοια νιθω πως μπορυσα καπως να τον σταματησω και νιώθω ενοχες
Καλημέρα.. Συλλυπητήρια. Μην χρεώνεις στον εαυτό σου επιλογές άλλων που αφορούν την δική τους ζωή.
Θα περαση αραγε αυτοι η μελαχολια και αυτο το αισθημα ενοχον ??
Ο χρόνος είναι ο γιατρός για όλα..
Οσο αφορά τις ενοχές θα βάλεις την λογική μπροστά και δεν αφήσεις τα υποθετικά σενάρια να ελέγχουν το μυαλό σου.
Καταρχήν συλληπητήρια. Είναι πολύ άσχημο αυτό που περνάς.
Οι γονείς του το ήξεραν; Οι εθισμοί είναι πάρα πολύ δύσκολοι, πόσο μάλλον ένας τόσο σοβαρός εθισμός. Πολλοί άνθρωποι μπαίνουν σε κέντρα απεξάρτησης και μετά ξανακυλάνε. Κάποιοι τα καταφέρνουν. Εξαρτάται από διάφορους παράγοντες. Είναι άδικο να χρεώνεις κάτι τόσο σοβαρό στον εαυτό σου. Όμως είναι και συνηθισμένο σε οποιοδήποτε πένθος ο άνθρωπος να χρεώνει στον εαυτό του την απώλεια επειδή δεν μπορεί να δεχτεί την νέα πραγματικότητα και συνεχώς σκέφτεται το "τι θα συνέβαινε αν...". Δώσε χρόνο στον εαυτό σου να θρηνήσεις και να χωνέψεις αυτό που έγινε.
Κατεύθυνε από νωρίς τη σκέψη σου μακριά από ενοχές τη στιγμή μάλιστα που απλα λές "μπορυσα καπως".
Οχι δεν το ηξεραν οκ δεν εκανε και καθημερινή χρηση απλα μου το ειχε πει πριν κανενα 6 μηνω και λεω μηπως μπορυσα να του πω καποια πραγματα και να μιν τα ειχε κανει
Συλλυπητήρια φίλε μου ξέρω πως νιώθεις, έτσι είμαι κι εγώ ενάμιση χρόνο από τότε που έμαθα την αρρώστια του φίλου μου. Τέτοιες σκέψεις ότι θα μπορούσα να τον σώσω να τον πάω και σε άλλο γιατρό κτλ.. ακόμα πονάω πολύ και στεναχωριέμαι.. ο χρόνος κάπως βοηθάει αλλά όχι τελείως κάπου θα αρχίσεις να νιώθεις καλύτερα κάπου θα έρχονται οι σκέψεις.. είναι πολύ νωρίς ακόμα πάρε το χρόνο σου να πενθησεις και κλάψε θα σου κάνει καλόQuote:
Originally Posted by Vaper
Πολύ σωστά μιλάς...blackbird...έτσι γίνεται...τώρα εσύ φίλε μου που έχασες τον ξάδελφό σου δώσε χρόνο στον εαυτό σου να πενθήσει...δυστυχώς τα γιατί μας ακολουθούν...αλλά είναι λανθασμένες σκέψεις...δυστυχώς δεν μπορούμε να ελέγξουμε τα πάντα,ούτε έχουμε την παντοδυναμία να επηρεάσουμε τους πάντες...η απώλεια είναι δύσκολο πράγμα κ πάντα μας βάζει σε μια διαδικασία του τι θα μπορούσαμε να είχαμε αλλάξει...αλλά δεν μπορούμε...αν το δεχτείς αυτό θα βοηθήσεις τον εαυτό σου να περάσει πιο ομαλά τα στάδια του πένθουςQuote:
Originally Posted by blackbird
Σας ευχαριστο παιδια απλα αυτο που με αγχονει ειναι μηπως ολο αυτο το πενθος θα το εχω για παντα
Εύκολα δε φεύγει θα σου πω την αλήθεια, εγώ το παλεύω ενάμιση χρόνο.. αλλά με τον καιρό θα αρχίσεις να το συνηθίζεις αναγκαστικά επειδή δεν υπάρχει και άλλη επιλογή από το να το αποδεχτείς, θα σου πω αυτό που μου είπε και η ψυχολόγος μου καλό είναι να το συζητάς και ότι νιώθεις να το λες και να το βγάζεις από μέσα σουQuote:
Originally Posted by Vaper
Η αλιθεια οκ δεν ειχαμε και πολες στενες σχεσει επιδη εμενε σε αλλη πόλη αλλα πιο πολυ το shock εινε που περασα και το αισθημα ενοχον που με τρομαζουν
Τι ηλικία είχε; Εμένα το φιλαράκι μ ήταν 24 και όταν είναι νέος άνθρωπος πονάει πιο πολύ.. ενοχές είχα και έχω κι εγώ απ'ότι έχω ψάξει όλοι το περνάνε σε περίοδο πένθους τι έγινε γιατί έγινε και πώς θα μπορούσε να μην έχει συμβεί.. αλλά δυστυχώς δεν αλλάζει και πρέπει να το αποδεχτούμεQuote:
Originally Posted by Vaper
Συλλυπητήρια και στον ξάδερφο και στην ορθογραφία, τουλάχιστον βάλε αυτόματη διόρθωση μας τύφλωσες!
Όπως σου είπαν και τα παιδιά ο χρόνος είναι γιατρός!
Πραγματικά...στον πόνο του άλλου σκέφτηκες να σχολιάσεις την ορθογραφία;;;θα μπορούσε να είναι κάποιος ξένος ή κάποιος με δυσλεξία...λίγη προσοχή σε όσα γράφουμε δε βλάπτει...