Αυτό που λείπει είναι αυτό που σκοτώθηκε απο τις επιλογές μας.
Όλα αυτά που αισθάνομαι και αισθάνεσαι έχουν να κάνουν με την γαλούχηση και γενικά την οικογένεια την αποδοχή του εαυτού σου απο εσένα και την οικογένειά σου και την κατάκριση. Με την εσωτερική εμμονή της τελειότητας. Επειδή λοιπόν το τέλειο είναι άπιαστο, υπάρχει παραίτηση απο πρίν ξεκινήσει κάν μιά πράξη.Τα συναισθήματα αυτά κατα την διάρκεια της ημέρας υποχωρούν μα εμφανίζονται όλο και πιό ισχυρά κατόπιν και κάνουν το άτομο ανίκανο να αντιδράσει και να εκφράσει οποιαδήποτε αντήρηση σε κάποιο θέμα κτλ κτλ. Μειώνει την κοινωνικότητα κλπ κλπ. Το θέμα είναι οτι δέν υποχωρεί! Και μόνο που έχεις το κουράγιο και αναλύεις τόσο διεξοδικά τα συναισθήματά σου πάντως είναι θετικό. Προφανώς Μιά πολύ μεγάλη αλήθεια σου έχει σκοτωθεί κατα την διάρκεια των εμπειριών σου και αυτός είναι ο λόγος κατα την γνώμη μου που αισθάνεσαι έτσι. Αναζητώντας λοιπόν κάτι που έχεις πείσει τον εαυτό σου οτι δέν υπάρχει, θλίβεσαι και η αυτολύπηση είναι μόνο η αρχή. Ελπίζω να μήν κούρασα... Θα έγραφα σελίδες αλλά σέβομαι το φόρουμ και δέν ξέρω πώς εκλαμβάνονται αυτά που λέω. Αυτό που σου λείπει υπάρχει.