Πριν 8 μήνες είχα ανοίξει ένα θέμα στο φόρουμ
(http://www.e-psychology.gr/forum/showthread.php?6594-sex...alla-gia-tous-allous!)το οποίο με απασχολούσε εντόνως... 8 μήνες μετά δεν έχω βρει κάποια λύση και απάντηση, συνεχίζω να το κουβαλάω χωρίς πραγματικά να ξέρω αν θελω να το λύσω και τί πρέπει να πράξω...
Στα 22, χωρις να έχω κάνει ποτέ σχέση και με διάγνωση ψυχολόγου για αναστολή σεξουαλικής επιθυμίας, σχεδιάζω όλη μου τη ζωή έχοντας εκτός το θέμα των σχέσεων... Φίλοι, ταξίδια και δουλειά/σπουδές είναι τα κυριότερα σχεδιά μου, με το τελευταίο να μονοπωλεί το ενδιαφέρον μου. Είναι φορές που απορρώ πως οι άλλοι έχουν σχέση, με παραξενεύει δηλαδή όλο αυτό.Κι αν όχι το συναισθηματικό κομμάτι, για το οποίο πιστεύω οτι μπορώ να ανταπεξέλθω επάξια, το σαρκικό. Είναι στιγμές που η σκέψη και μόνο μου προκαλεί αδιαφορία έως και απέχθεια...Πλέον, σε συζητήσεις για το αντίθετο φύλο,αγνοώ τη συζήτηση και μετά από επιμονή των άλλων δίνω τη 'γνωμη' μου.... Πλέον μπορώ να πω οτι κοιτώ απενοχοποιημένα και άτομα του ίδιου φύλου, χωρίς ωστόσο να έχω τη θέληση να προχωρήσω σε μία σχέση...Ίσως ο κοινωνικός στιγματισμός, ίσως οι προσδοκίες της οικογένειάς μου, δεν μου επιτρέπουν να προχωρήσω ούτε μια τέτοια σχέση.Έχω ξεπεράσεις δυσάρεστες σκέψεις και ψυχολογίες που μου προκαλούσε όλο αυτό το πρόβλημα, ωστόσο ακόμη και τώρα διακρίνω πως η κατάσταση αυτή έχει επηρεάσει αρκετά την κοινωνικότητά μου, αφού δε θέλω συχνά να βγαίνω έξω...
Δεν ξέρω ποιος παράγοντας έχει τροφοδοτήσει αυτή την αναστολή και το κυριότερο πώς και αν μπορεί να καμφθεί... Έχω περάσει δύσκολη εφηβεία, εξ αιτίας της απώλειας ενός γονιού σε αυτή την ηλικία, και τα τελευταία 2 χρόνια μπορώ να πω οτι το έχω ξεπεράσει κάπως...