Quote:
Originally posted by maria_p_40
Κατ'αρχάς, σας ευχαριστώ όλους που ασχοληθήκατε μαζί μου.
Τι πραγματικά θέλω λοιπόν? Να ξαναγίνω αυτό που ήμουν. Ένα καχεκτικό πλάσμα που όλοι νοιάζονταν, ανησυχούσαν και προέτρεπαν να φάει για να μην καταρρεύσει. Τότε, όλοι νοιάζονταν για μένα. Τώρα, όλοι νομίζουν πως είμαι καλά πια και κανένας δεν δίνει δεκάρα για μένα. Είναι πολύ τραγικό να νιώθεις τόσο γερασμένος, τόσο απομονωμένος. Δεν έχω προσωπική ζωή, η μόνη μου διασκέδαση είναι οι στιγμές με την κόρη μου.
Εχω επιλέξει τη μοναξιά, γιατί αφενός μέσα από αυτή "γλυτώνω" πολλές φασαρίες (βλέπε ντύσιμο, χτένισμα, βάψιμο, αποτρίχωση κι όλα τα βαρετά γυναικεία τερτίπια) και αφετέρου ξέρω ότι δεν υπάρχει πρόθυμος άνθρωπος σ'αυτό τον πλανήτη για να την σπάσει (τη μοναξιά μου).
Αρκετά ασχολήθηκα μαζί μου, όπως κι εσείς. Νάστε καλά.-
Βρε Μαράκι, εδώ δεν ασχολείσαι εσύ με τον εαυτό σου, δεν κάνεις κάτι γι αυτόν, δε τον φροντίζεις, πως θέλεις να το κάνουν οι άλλοι? Και να ήθελαν , τους αφήνεις?