Καλησπέρα. Παρακολουθώ το site πολύ καιρό τώρα. Αλλά δεν ήμουν διατεθημένη να μοιραστώ τίποτα μαζί σας. Τώρα το κάνω μάλλον επειδή έχω πάρει απόφαση να απευθυνθώ σε ψυχολόγο.
Έχω μεγαλώσει μέσα σε ένα προβληματικό περιβάλλον. Το αποτέλεσμα αυτού σήμερα είναι η μάνα μου και η αδερφή μου να παρακολουθούνται από ψυχιατρούς λαμβάνοντας φαρμακευτική αγωγή φυσικά, ο πατέρας μου είναι ηττοπαθής κι είμαι η μόνη που τα σηκώνει όλα αυτά. Είναι τόσα πολλά όσα έχουν γίνει που δεν αντέχω να γράψω λεπτομερώς. Ξέρω ότι μ' αυτό δε σας βοηθάω να καταλάβετε τι συμβαίνει. Εν κατακλείδει, είμαι 20 χρονών και υποφέρω. Έχω άπειρες φοβίες, με πιάνουν ψυχαχανασκασμοί, σκοτεινές σκέψεις.... Φοβάμαι μην εξελιχθούν σε ψυχώσεις (αν δεν έχει γίνει ήδη αυτό). Φοβάμαι μη χρειαστεί να πάρω φάρμακα. Ξέρω ότι τα φάρμακα θα καταστρέψουν κι εμένα και τους δικούς μου. Είμαι αυτή που τους στηρίζω, αν πέσει και το τελευταίο και μοναδικό στήριγμα πάει χαθήκαμε.
Έχω πάει σε ψυχολόγο στο παρελθόν, αλλά δεν άντεξα να πάω πάνω από δυο φορές. Πρώτον, διότι δεν άντεξα (χρειαζόταν περισσότερη επιμονή, το ξέρω), δεύτερον το οικονομικό και τρίτον και βασικότερον ήταν άσχετη! Σοβαρά σας μιλάω. Κάθε φορά έφευγα από αυτήν σε άθλια κατάσταση. Αν εφάρμοζα τις συμβουλές της θα ήμουν τώρα ακόμη πιο δυστυχισμένη.
Τον τελευταίο χρόνο έχω αρχίσει να φοβάμαι πολύ τον εαυτό μου. Δεν έχω παραισθήσεις/ψευδαισθήσεις. Αλλά πιστεύω πως όσο αφήνω το πρόβλημά μου θα αρχίσει να διογκώνεται.
