Δεν ξέρω τι μου συμβαίνει
Χαίρετε.Είμαι 18 χρονών(αγόρι) και ταλανίζομαι από ποικίλα ζητήματα.Ξεκινώντας θα αναφερθώ στην παρούσα κατάστασή μου.Περνάω ώρες και μέρες μέσα στην ραθυμία φιλοσοφώντας διάφορα θέματα πχ υπαρξιακά,στόχοι,επιθυμίες ,παρελθόν,προσδοκίες,ζωή,επ ιστήμη κλπ. κάτι που με κάνει αδρανή μπροστά στα τετριμμένα της ηλικίας μου(φροντιστήρια,ψυχαγωγία κλπ).Η διαδικασία επιλογής σταδιοδρομίας, αν μπορούμε να πούμε έτσι τις πανελλήνιες, με οδήγησε απέναντι στις καλά κουκουλωμένες ανασφάλειες,φοβίες,επιθυμί ες και κλίσεις μου.Σύμφωνα με τους καθηγητές μου είμαι ένας μαθητής με δυνατότητες που όμως είναι "τεμπέλης".Γενικότερα η σχολική μου απόδοση θα μπορούσε να χαρακτηριστεί του ύψους και του βάθους.Εν τέλει του ύψους,ευτυχώς.Την εφηβική μου ηλικία την πέρασα όπως τα υπόλοιπα παιδιά της ηλικίας μου παίζοντας video games, βόλτες,δραστηριότητες κλπ.Από ανέκαθεν ωστόσο έβρισκα τις παρέες με τους φίλους μου χαμηλού ενδιαφέροντος,βαρετής θεματολογίας ίσως, κάτι που οδηγούσε συχνά στην απομόνωση,η οποία δεν κρύβω ότι μου αρέσει.Παρόλο που ήξερα ότι οι συνήθειες μου δεν ήταν αυτές που επιθυμούσα συνέχιζα την ίδια ρουτίνα χωρίς να μπορώ να σταματήσω γιατί μου είχε γίνει συνήθεια(και την συνεχίζω μέχρι σήμερα).Έχω ασχοληθεί με την μουσική,το αθλητισμό και λίγο με τις τέχνες όπου και έδειξα στα περισσότερα που έκανα ταλέντο.Παρόλα αυτά εκεί που έβρισκα ενδιαφέρον σε κάτι μετά από λίγο καιρό το έχανα και τα παράταγα,ίσως από τον φόβο ότι αυτό θα με χαρακτηρίσει στις μνήμες των άλλων για την υπόλοιπη ζωή μου αυτό στο οποίο θα αφοσιωθώ.Όλα αυτά όπως είναι φυσικό απογοήτευσαν τους γονείς μου οι οποίοι επιθυμούσαν το παιδί τους να αναδειχθεί σε κάποιο τομέα.Οι σκέψεις μου,τα τελευταία 2 χρόνια, για την ζωή με οδηγούν συχνά σε μια μελαγχολία που άλλοτε εντείνεται και άλλοτε φθίνει.Συχνά γίνομαι παρορμητικός και επιθετικός όταν πιέζομαι.Έχω βρεθεί σε μια κατάσταση που δεν μπορώ να προσδιορίσω τι πραγματικά επιθυμώ.Αδυνατώ να επιλέξω μια πορεία σε μια περίοδο όπως αυτή των πανελλαδικών εξετάσεων που μου δίνεται η ευκαιρία να κάνω τα όνειρα μου πραγματικότητα και να παλέψω γι'αυτά.Παρ'όλα αυτά τα όνειρα μου είναι πολλά και ολίγον ασυνδύαστα.Γενικά δυσκολεύομαι πολύ να ολοκληρώσω ότι ξεκινάω.Είμαι ανυπόμονος,βαριέμαι εύκολα(ειδικά τη μασημένη "γνώση" στην οποία πρέπει να αξιολογηθώ στις πανελλαδικές),δεν μπορώ να κάτσω να διαβάσω ούτε καν να ολοκληρώσω κάποιο μυθιστόρημα της αρεσκείας μου.Απογοητεύομαι εύκολα και τα παρατάω γιατί μου φαίνονται όλα βουνό,το οποίο ευθύνεται στην αδράνεια μου η οποία οδήγησε στην συσσώρευση πολλών υποχρεώσεων.Έχω έλλειψη στόχου,κινήτρου.Δίνω μεγάλη σημασία στο τι λένε οι άλλοι.Δυσκολεύομαι να συγκεντρωθώ και έχω κακή βραχυπρόθεσμη μνήμη αλλά καλή μακροπρόθεσμη.Από τα παράξενα που με χαρακτηρίζουν είναι ότι αναζητώ από πολύ μικρός την κοινωνική καταξίωση(κάπου διάβασα ότι όλοι οι millennials αυτήν επιδιώκουν) και γενικά όταν σκέφτομαι,ειδικά στο άκουσμα καλής μουσικής κινούμε άτακτα πέρα δώθε πολλές φορές ανεξέλεγκτα.Με έχω "πιάσει" να μου ξεφεύγουν εκφράσεις,λέξεις ή κινήσεις που σκέφτομαι στο μυαλό μου.Τα τελευταία χρόνια ντρέπομαι υπερβολικά χωρίς κάποιον ιδιαίτερο λόγο το οποίο, όμως, εξαφανίζεται σιγά σιγά.Τέλος,φοβάμαι την αποτυχία και σκέφτομαι πόσο καλύτερα θα μπορούσε να είχε πάει η ζωή μου αν έπραττα διαφορετικά με αποτέλεσμα όχι μόνο να χάνω το παρόν αλλά και να απορρίπτω και το μέλλον αφού είμαι τελειομανής και συλλογίζομαι ότι δεν πρόκειται να γίνω εξαιρετικός σε τίποτα αφού δεν ασχολήθηκα με αφοσίωση από μικρός σε κάτι που μου κέντρισε το ενδιαφέρον.
Υ.Γ:Είχα επισκεφθεί ειδικό επαγγελματικής αποκατάστασης και μου πρότεινε μια σχολή που δεν είμαι σίγουρος αν θέλω να αφιερώσω την ζωή μου σε αυτήν.(Ηλεκτρολόγος Μηχανικός)
Όλη αυτή η κατάσταση μου προκαλεί άγχος,προβλήματα και μελαγχολία.Νισάφι πια.Τι μου προτείνεται ; Ευχαριστώ εκ των προτέρων για τις απαντήσεις σας.