Γεια σας!

Είμαι καινούργια.Δεν θέλω να σας κουράσω γράφοντας πολλά.
Ειμαι 28χρονών και παχύσαρκη.Συγκεκριμένα 130 κιλά και 1.60 σε ύψος.
Εχω βαλτώσει σε αρκετούς τομείς στη ζωή μου.
Έχω κάνει ένα πρώτο βήμα,να βρω δουλειά,αλλά κατά τ'άλλα, το μεγαλύτερό μου πρόβλημα,το πάχος,παραμένει.
Ξεκινάω δίαιτα και τη σταματάω στο δίμηνο.
Αρχίζω ψυχοθεραπεία και διαπιστώνω κι εγώ κι ο θεραπευτής,ότι δεν θέλω να βοηθήσω τον εαυτό μου.
Δεν κανω καμία προσπάθεια.Και δεν αναφέρομαι σε δίαιτα.Αλλά ούτε στον τρόπο που σκέφτομαι για μένα.
Δεν εχω παραμελήσει όμως τελείως τον εαυτό μου.
Υπάρχουν σημάδια ότι βαθιά μέσα μου με αγαπώ.
Αλλά δεν είναι αρκετά ώστε να βρω τη δύναμη να αρχίσω μία καλή προσπάθεια.
Δεν θέλω να κάνει άλλος τη δίαιτα για μένα,όπως πολλοί λένε για να με ειρωνευτούν.
Ούτε ως διά μαγείας θέλω να γίνω αδύνατη.
Παραδέχομαι ότι βολεύομαι και δεν έχω μάθει να προσπαθώ,να κοπιάζω σε ότι κάνω.
Αλλά και πάλι,νιώθω τόσο άσχημα με το σώμα μου που δεν μπορώ να πω,αρχίζω την προσπάθεια.Με θεωρώ άχρηστη και αδύναμη.
Εδώ γράφτηκα,για να βρω,απλά ανθρώπους που είναι στην ίδια ή παρόμοια θέση με μένα.Να πω δυο λόγια,να δω αν θα μπορέσω κάποια στιγμή να "ξυπνήσω"....

ΣΕ ΝΙΩΘΩ ΑΠΟΛΥΤΑ!
ΚΙ ΕΓΩ ΕΧΩ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΕΙ ΕΝΑ ΣΩΡΟ ΚΟΛΠΑ ΚΑΙ ΠΙΕΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΝ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΩ,ΑΛΛΑ ΝΟΜΙΖΩ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΑ ΑΚΟΜΗ ΕΝΑΣ ΒΙΑΣΜΟΣ ΠΟΥ ΚΑΘΟΛΟΥ ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ!
ΚΑΛΑ ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΠΕΙΣ-ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ ΑΛΛΩΣΤΕ-ΑΛΛΑ ΙΣΩΣ ΜΙΑ ΠΙΟ ΑΠΕΝΟΧΟΠΟΙΗΜΕΝΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΝΑ ΗΤΑΝ ΠΙΟ ΚΟΝΤΑ Σ'ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΧΡΕΙΑΖΕΣΑΙ...
ΜΠΗΚΑ ΚΙ ΕΓΩ ΧΘΕΣ ΣΤΗΝ ΠΑΡΕΑ, ΩΘΟΥΜΕΝΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΑΝΑΓΚΗ...ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΛΥΠΑΜΑΙ ΠΟΥ ΤΑΛΑΙΠΩΡΟΥΝΤΑΙ ΚΙ ΑΛΛΟΙ ΜΕ ΤΗ ΣΧΕΣΗ ΤΟΥΣ ΜΕ ΤΟ ΦΑΓΗΤΟ,ΟΜΟΛΟΓΩ ΟΜΩΣ ΟΤΙ ΗΤΑΝ ΚΑΠΟΙΑ ΑΝΑΚΟΥΦΙΣΗ Η ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΗ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΜΟΝΗ ΚΙ ΗΔΗ ΕΧΩ ΠΑΡΕΙ ΑΡΚΕΤΗ ΣΤΗΡΙΞΗ,ΟΣΟ ΠΑΡΑΔΟΞΟ ΚΙ ΑΝ ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ,ΑΠΟ ΑΤΟΜΑ ΠΟΥ ΑΓΝΟΟΥΝ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΜΟΥ!...
ΚΑΛΩΣ ΗΡΘΑΜΕ ΚΑΙ ΘΑ ΤΑ ΛΕΜΕ,ΕΛΠΙΖΩ...

Καλησπέρα....
Σε παρόμοια θέση βρίσκομαι κι εγώ.... Αλλά υπάρχει ένα μικρό μυστικούλι που βοηθάει έστω και λίγο την αυτοπεποίθηση...
Κάθε πρωί, ένα λεπτάκι να αφιερώνουμε στον πολυαγαπημένο μας καθρέφτη...Όχι για να πούμε 'πώς είσαι έτσι..??? " , αλλά για να πούμε " καλημέρα, ΄σήμερα νιώθω δυνατή και όμορφη" .... Ελπίζω να βοηθήσει και λίγο η συμβουλή αυτή....φιλάκια και κοιτάτε μπροστά!

Μα φυσικά και υπάρχει κοριτσάρες! Το μυστικό είναι μέσα σας!! Εγώ εχω ύψος 1 70 και οσο με θυμάμαι είναι γύρω στα 80 κιλά. Κατά καιρούς ανεβαίνω κιόλας. Τον πρώτο έρωτα της ζωής μου τον γνώρισα στα ..92 κιλά! Μάλιστα, τώρα έχω πέσει στα πατώματα για έναν νέο κούκλο που δείχνει μεγάλο ενδιαφέρον αλλά έχω φάει φρίκη με το γεγονόςότι όλες οι πρώην του είναι κάτω από ...αδύνατες! Που πάω οεο?

Τελος πάντων , το θέμα μου είναι αλλού. Μπορείς να αφεθείς να τρώς, να γεμίζεις, να λες θα κάνω δίαιτα, να κάνεις μία ημέρα, να την χαλάς γιατί είναι σούπερ στερητική, να χάνεις δουλειές γιατί δείχνεις όχι μόνο παχύσαρκη αλλά και ανασφαλής, και αφημένη (αυτό ειναι το βασικό πρόβλημα, ένας παχύσαρκος δείχνει στον εργοδότη την ιδέα ενός αφημένου ανθρώπου που δεν έχει τσαγανό και αυτοπεποίθηση) , κλείνεσαι στον εαυτό σου, δεν βγαίνεις γιατί ντρέπεσαι , δεν έχεις φίλους γιατί δεν δίνεις χρόνο , δεν δίνεις χρόνο γιατί προτιμάς να χωθείς στην μοναξιά από το είσαι έξω.. κλπ κλπ...

Καταρχάς ο Ήλιος του προσωπικου μας σύμπαντος είμαστε εμείς. Όλοι οι άλλοι γυρνάνε γύρω γυρω. Η μετριοφροσύνη είναι για τους μέτριους. Οι χοντρούληδες σαρκάζονται ,εχουν χιούμορ, είναι οξυδερκεις, επειδή έχουν υποστεί ρατσισμό είναι ακομπλεξάριστοι στο συγκεκριμενο θέμα και έχουν και ένα ατού: τους βλέπουν όλοι με θετικό μάτι , φιλικό αλλά θετικό.

Η γνώμη μου ειναι , για να πάμε στο ζουμί, να ξεκινήσεις κολυμβητήριο (η ιδανική άσκηση για παχουλούς γιατί δεν καταπονούνται τα πόδια) , να κόψεις μαχαίρι γλυκά - ποτά - ψωμιά , να αυξήσεις φρούτα λαχανικά , γιαουρτάκια. Αυτό για να χάσεις κιλά και να αισθανθείς καλύτερα στην υγεία σου. Κατά δεύτερον , για ..ψυχοθεραπεία, γράψου σε θεατρική ομάδα, σε χορευτική ομάδα (πχ, παραδοσιακοί χοροί μαθαίνουν και οι βαρέων βαρών χωρίς πρόβλημα) και γέμισε τις ώρες σου με κοινωνική συμμετοχή. Με δράση. Αν θες , βρες και ένα σκοπό , συμμετείχε σε μία οργάνωση, είσαι τόοοσο νέα!! (είμαστε...)

Εννοείται μην μένεις σπίτι , ειδικα τώρα που καλοκαιριάζει. Αν υπάρχει οικονομικό πρόβλημα, μπορω να σου προτείνω χίλιες δυο λύσεις (πάω γυμναστήριο με 20 ευρώ το μήνα και κολυμβητήριο με 25 και υπάρχουν και τσαμπέ!) απλά καταπόνησε τον εαυτό σου, ένα ωραίο σώμα είναι αποτέλεσμα Σοφίας! Αμα αρχίσεις και πέφτεις σε κιλά, θα δεις ότι όλα θα ανεβαίνουν μέσα σου. Η ψυχολογία σου θα ανέβει και θα αρχίσεις να αγαπάς τον εαυτό σου πάλι και έτσι θα σε αγαπήσουν κιόλας, τρελά. Γιατί αξιαγάπητοι ειναι αυτοί που αγαπούν τον εαυτό τους! Βρε ζουζου, αμα αγαπας τον εαυτό σου ολα μετά λυνονται!!

Και το σάιτ αυτό γιατί υπάρχει; Για να γυρίζεις κατάκοπη τα βράδια σπίτι , από όοολες τις δραστηριότητές σου, και να συζητάς με ανθρώπους που αντιμετωπιζουμε τα ίδια προβλήματα , και να βρίσκεις ανακούφιση παρηγοριά και ενθάρρυνση!

Η παρέα με λέει ψωνάρα, και άμα δεις φωτογραφία μου, είμαι 20 κιλά τουλάχιστον παραπάνω από κάποια που θα έπρεπε να θεωρεί τον εαυτό της ψωνάρα , κουκλάρα και σέξυ. Αλλά ετσι αισθάνομαι ,τι να κάνω;;; Και επειδή αισθάνομαι , το μεταδίδω και στους άλλους και έτσι δεν έχω παράπονο στο θέμα των ερωτικών σχέσεων.. φτου φτου φτου!

ΑΠλά, δες το αλλιώς!! Εγώ πάντως ξεκίνησα από την τρίτη δίαιτα γιατί προσπαθώ να βρω τζιν παντελόνι στο νούμερό μου και δεν παίζει!!! :-ΡΡΡ

sweet, είσαι πολύ νέα και γλυκιά για να παραδοθείς αμαχητή...... Μη μπλέκεις το κουβάρι και τα βάζεις όλα μαζί και δεν ξέρεις από που να αρχίσεις... Πιάσε μία κλωστή κάθε φορά και προσπάθησε να τη ξετυλίξεις και σιγά σιγά όλα θα γίνουν. Ξεκίνα και με κάποιον ειδικό ή διαιτολόγο ή ψυχολόγο όχι όλα μαζί θα τρελαθείς. Και σκέψου ότι δεν είσαι μόνη, όλη εδώ μέσα έχουμε νοιώσει κάπως έτσι στη ζωή σας..... Για μένα η αρχή και η απόφαση είναι το πιο δύσκολο.... Βρες ένα καλό κίνητρο και προχώρα..... ΕΙΜΑΙ ΣΙΓΟΥΡΗ ΟΤΙ ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙΣ!!!!!!!!!!

sweet...γλυκειά μου...τι να σου πω...αν διαβάσεις το ποστ σου θα καταλάβεις η ίδια πολλά περισσότερα πράγματα απ' ότι εμείς. Βρες κίνητρο, δεν ξέρω τι, στον καθένα είναι διαφορετικό.
Queen...λυπάμαι αλλά δεν συμφωνώ καθόλου μαζί σου. Σίγουρα πιστεύω ότι ο κάθε άνθρωπος πρέπει να αισθάνεται καλά όπως και να είναι και την προσωπικότητα μας δεν την προσδιορίζει το βάρος μας, αλλά αυτό είναι πολύ μακριά από το να μεταφέρουμε στους άλλους ότι είμαστε κουκλάρες με 20 κιλά παραπάνω, εκτός και αν εννοείς τη στοιειώδη ευγένεια των φίλων μας που δεν θέλουν να μας πληγώσουν. Σίγουρα υπάρχουν άντρες που τους αρέσουν οι παχουλές, αλλά και αυτό είναι πολύ μακριά από έναν άντρα που όπως λέει και η φίλη μου η dexa τρώει σ όλη του τη ζωή κοκαλόσουπα και ξαφνικά του αρέσει η φώκια.
Είναι τελείως διαφορετικό να σε αγαπήσει κάποιος με κάποια κιλά και να παχύνεις στην πορεία και εντελώς διαφορετικό ξαφνικά κάποιος να πέσει κάτω βλέποντας τόσο λίπος.
Λυπάμαι...αυτή είναι η άποψη μου...

sweet_but_obese

κάπως έτσι νιώσαμε όλες πολλές φορές πριν το πάρουμε απόφαση... αφου εχεις παει σε ψυχοθεραπευτη και το εχεις συζητησει... εισαι και σε πολυ καλο δρομο...
για νεο μας το λεει πως δεν θελουμε να βοηθησουμε τον εαυτο μας;;;;

εγω παντως αλλαξα δυο-τρεις, διαβασα και μονη μου... κοπίασα...
και ΙΣΩΣ εχω αποφασισει να με αγαπαω λιγο πιο σταθερα...

θα το βρεις το δρομο και μονη σου, στο χρονο σου... ολες οι ηλικιες ειναι καλές και δεν εχουμε χασει τιποτα... ολα στη ζωη ερχονται για να μας δωσουν κατι...

εγω ειμαι σε μια φαση τωρα που βοηθαω τον εαυτο μου, κοινωνικοποιούμαι αθλουμαι κτλ κτλ αλλά ετσι κι ερχοταν καποιος, στις μαυρες μου, και μου λεγε: βγες εξω! βρες ενδιαφεροντα! ασκησου! φροντισε τον εαυτο σου! (που ερχοντουσαν δηλαδη) θα τους δολοφονουσα με τη φαντασια μου, γιαυτο δε το κανω με σενα και ελπιζω να μη το κανω ποτε σε κανενα.... δεν ειναι κι ευκολο, παρασυρεσαι, ουσιαστικα να βοηθησεις θελεις...

οσο για σενα toutou... αστειεύεσαι φαντάζομαι... πως ξεκινας να χασεις με αυτο το σκεπτικο; οχι 20, 30 κιλα παραπανω ειμαι... κι αμα με δεις να περπαταω στο δρομο, ...θα σκασει και η καθε αδυνατη... διοτι ειμαι και ομορφη και κουκλα και σεξυ και κυριως το εκπεμπω... αλοιμονο!
βεβαια κακως τα βαζω και μαζι σου, διοτι χρειαστηκα πολυ ψυχολογια για να φτασω να το ΝΙΩΘΩ αυτο που λεω τωρα....
ελπιζω το παρεακι μας να μας βοηθαει ολες

φιλακια

Ευχαριστώ όλους σας για τις απαντήσεις σας.

Εξαφανίστηκα διότι, πολύ απλά, η διάθεση μου ήταν χάλια και αδιάφορη.Εαν με γνωρίσετε δεν θα καταλάβετε με τη μία πόσο χάλια είμαι.Απλά παίζω λίγο θέατρο κυρίως σε μένα την ίδια για να μπορώ και στη δουλειά να ανταπεξέλθω και να μην γίνομαι και βαρετή προς τα έξω.
Ειμαι χειρότερα από ποτέ γιατί έφτασα τα περισσοτερα κιλά μέχρι στιγμής.
Στη δουλειά δεν είχα πρόβλημα,αλλά τελικά διαπίστωσα ότι εκπέμπω ανασφάλεια έλλειψη αυτοπεποίθησης και άγχος άνευ λόγου.Επίσης,όπως διάβασα και σε μία απάντηση, πράγματι οι ανώτεροί μου δεν με κοιτούν όπως τους αλλους που έχω τσαγανό τσαμπουκά και αυτοπεποίθηση.Δεν λέω ότι ειμαι αχρηστη και ανίκανη αλλά μάλλον χωρίς να το καταλαβαίνω,βγάζω ενα ύφος ήττας πριν καλά καλά προκαλέσω κάτι και δεν το προκαλώ κιολας.
Τελοσπαντων,μην σας κουράζω κιόλας,ειμαι στην ίδια ψυχολογική κατάσταση όπως οταν πρωτοέγραψα.Σταματησα τον ψυχίατρο γιατί έμμεσα δεν ήθελε κι εκεινος πιστεύω να συνεχίσουμε,δεν μου το είπε απλά το κατάλαβα αφού ειχε πει απ την αρχη ότι ειναι άσκοπο να πηγαίνω εαν ειμαι πεπεισμενη ότι δεν πρόκειται να γινω καλά και γενικα εαν συνεχίζω να φερομαι άσχημα στον εαυτό μου.
Και σταμάτησα και βολοδέρνω στο ιντερνετ οταν εχω ελευθερο χρόνο,αλλες φορές κλαιω μετά από κουβέντα περί εμφάνισης που διαπιστώνω για μια ακόμη φορά οτι οι γυναίκες με πολλά κιλα προκαλούν σε πολλούς αποστροφή, άλλες φορές τσαντίζομαι κι άλλες απλά ειμαι σε κατάσταση αδιαφορίας,απλά να περνάει η ώρα.
Δεν μπορώ να αθλουμαι κ φοβαμαι να πάω και σε κολυμβητήριο μιας και οσες γνωστες μου πηγαν γυρισαν με διαφορες μολυνσεις και δεν εχω ορεξη να τρεχω και γι αυτά.
Αφήστε που ετσι οπως ειμαι θα γελανε ολοι μαζι μου μπαινοντας ή βγαινοντας απ την πισινα,μην σας πω κιολας οτι δεν θα μπορω καν να βγω.
Χαχαχα γελάσαμε και πάλι

Ελπιζω να μην σας κουράζω,σαν παραληρημα μου φαίνεται το κειμενο που έγραψα.Ενα ξέσπασμα ακομη μεσα σ'ολα....

δεν ειμαι ουτε ψυχιατρος ουτε ψυχολογος αν και καποιες αρχες και των δυο ξερω. Σε πολλες περπτωσεις και σωματικων ασθενιων αλλα και ψυχικων δεν υπαρχει συγκεκριμενη θεραπεια δηλαδη αν σου δωσω κατι ή αν σου πω κατι θα εχω 100% αυτο το αποτελεσμα.αυτο συμβαινει μετα τα φαρμακα που εχουν αυτη την ιδιοτητα ,δηλαδη συγκεκριμενη δοση συγκεκριμενο αποτελεσμα. Σε αυτες τις περιπτωσεις λοιπον υπαρχουν καποιοι μεθοδοι που προσπαθουν να σε κανουν να αλλαξεις συμπεριφορα.Να παραδεκτεις την κατασταση σου , να την αποδεκτεις και εδω ερχεται παντα το δυσκολο κομματι να ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙΣ να την αλλαξεις.ολα αυτα ομως ειναι μεθοδοι στρατηγικες γιατι ολα εξαρτωνται απο εσενα.Το κλειδι λοιπον εισαι εσυ. Ελεγα καποτε οτι εγω μπορω να σας πω πολλους λογους για να πατησεται το κουμπι της αλλαγης μεσα σας ,αλλα δεν ειμαι ικανος να και εγω αλλα και καθε αλλος επαγγελματιας να το πατησει.Δεν ριχνω το βαρος σε σενα ,αλλα σου δινω να καταλαβεις οτι πραγματικα απο εσενα εξαρτωνται ολα.Δεν μας ενδιαφερει το ταξιδι αλλα το αποτελεσμα του ,μπορει να ειναι μακρι και δυσκολο ,αλλα αν θες να βρεις τον ευατο σου σε ψυχικο και σωματικο επιπεδο ,οπως ηταν καποτε θα πρεπει οπως προειπα να συνηθητοποιησεις ,να κατανοησεις ,να αποδεκτεις ,να τροποποιησεις και σε καμια περιπτωση να μην συνφιλιοθεις ,με την εννοια του δεν βαριεσαι ,ουτε να συνχωρεσεις και να αναβαλεις το ταξιδι.Θα σου πω κατι περα απο τα βιβλια ,αυτος ο λιγος ή και πολυς χρονος ζωης που μας δωθηκε ,εχει ενα σκοπο να διορθωσουμε τα λαθη μας, να γνωρισουμε τον εαυτο μας ,τις δυνατοτητες του.Ο καλλιτερος σου φιλος ειναι ο εαυτος σου , αυτον ντρεπεσαι πραγματικα ,βρες τον και αρχιστε να μιλατε ,επειδη ειστε το ιδιο και εχεται κοινο σκοπο ,βρειτε την λυση.Πολυ μιλανε οτι η παχυσαρκια ειναι αρρωστια εχω λεω οτι ειναι ενα συμπτωμα μιας βαθυτερης καταστασης ,που προσωπικα πιστευω ειναι ψυχικης προελευσης τις περισσοτερες φορες,αλλα η μια αλλαγη θα φερει και αλλες μεσα σου θα το δεις αυτο.Μαθε να στηριζεσαι σε σενα ,μαθε να επιλεγεις.Βλεπεις τελικα λογια υπαρχουν ,που μπορουν να γινουν μοχλος για να αλλαξεις ,απλα αποφασισε το.ποτε δεν ειναι αργα.

ο ψυχολόγος δε σου ειπε και κατι καινουργιο στην αρχη... η αληθεια ειναι πως τη στιγμη που παμε εχουμε ηδη λυσει το μισο μας προβλημα...
κι εγω εχω νιωσει ετσι, στο τελος αναρωτιεμαι, μα μας κοροιδευουν; αφου ολη τη δουλεια την κανω εγω, που βοηθανε;;; απλά αν εχεις τα λεφτα και τη διαθεση, εκει που θα εκανες δουλειά μονος σου σε 4-5 χρόνια με τον ψυχολογο την κανεις σε 1-2
νομιζω πως και αυτοι το ξερουν γιαυτο και αισθανονται ανημποροι οταν δεν θελει το ιδιο το ατομο, γιαυτο και δεν δεχονται να στειλει καποιος καποιον αλλον εκει, γιαυτο και κλεινουν ραντεβου μετα απο ενα μηνα... για να εχουν πελατες που το εχουν παρει αποφαση.

με συγχωρεις... αλλα το να το παρεις αποφαση ειναι το θεμα.
"μια αποφαση ειναι" και λοιπες ατακες με βγαζουν εξω απ τα ρουχα μου, ισως γιατι ειναι αληθεια, ισως γιατι δεν μπορουσα με τιποτα να την παρω και θυμωνα με τον εαυτο μου

sweet_but_obese και μόνο που γραφεις εδω εχεις κανει βηματα προς καποια πορεια... στο χρονο σου θα το βρεις...
λες οτι δε θελεις να φροντισεις τον εαυτο σου... τωρα τι κανεις;

by the way εμένα μου αρέσουν οι πολύ παχιές γυναίκες
καταρχην ειναι πιο όμορφες, πιο ευαισθητες, ειναι ξεχωριστες
ειναι γεματες, οχι μονο στο στομαχι, αλλα και στην καρδιά και στη ματιά
μου αρεσουν τα φουσκωτα μαγουλα, τα στρογγυλα πόδια και ολα τα ζουρμπουλουκια που εχουν στα χερια και στην κοιλια που σου ρχεται να τα γεμισεις με τσιμπιες μεχρι να μελανιασουν....
εμπνευση ειχα παλι :-)

Σας ευχαριστώ βρε παιδιά αλλά δεν ξέρω τι με πιάνει.Οταν μπαίνω εδώ και σε άλλα forum παίρνω κουράγιο και δύναμη και λέω,αυριο θα ξεκινήσω.Θα κάνω προσπάθεια.Ξεκινάω λοιπόν σωστά τη μέρα μου και μετά όλο και κατι θα δω ή θα ακούσω,στενοχωριεμαι,τσαντ ιζομαι και μου ανοίγει η όρεξη.Πχ θα δω ενα ζευγαράκι ή μία κοπέλα με αδιάφορο πρόσωπο αλλά καλό κορμί.Δυστυχώς,εκεί που δεν κοιτούσα το σώμα,τώρα αυτο κοιτάω.
Αντι να προσπαθησω να χασω κιλα,νευριαζω που δεν ειμαι σαν αυτες.Κανω σαν παιδι κατι σκέψεις τελείως εκτός πραγματικότητας.Δηλ νευριαζω που αφησα τοσο τον εαυτο μου προς χάρη της γευσης,των ευγευστων εδεσμάτων και δεν μπορω να αποκτησω ενα επιθυμητο κορμί.Ενα δερμα νορμαλ,χωρις κρεμαμενη κοιλια,χωρις χαλαρωση,ενα σωματακι στρουμπουλο μεν αλλα οχι σαν γριάς που θα κρεμεται.
Δεν μπορω να με αποδεχτω.Τρελαινομαι οταν συνειδητοποιω οτι εγώ με εφερα σε αυτο το σημειο.
Φιλη μου μου λέει οτι αν συνεχισω ετσι θα σαλτάρω.Πραγματι,βγαζω κακια στους γονείς μου επειδη εκεινοι αρχικά φταίνε που μου ειχαν ρίξει την ψυχολογια και αυτοπεποιθηση μιας και ελεγαν οτι αν συνεχισω ετσι δεν θα με θελουν στην παρεα,ουτε κοριτσια,ουτε αγορια και απο τοτε,απο 10χρ και μετά,εγώ βαδιζα προς τα εκει.Οσα αρνητικα ελεγαν,εγω πηγαινα βουρ ολοταχως προς τα κει να τα εκπληρωσω.
Δεν ξερω γιατι το εκανα αυτο.Τωρα συνειδητοποιησα,στα 30 μου,οτι απο μικρη εχω συνηθισει να βαδιζω προς την καταστροφη.Δηλ επειδη ειχα μαθει να με αποπαιρνουν,λειτουργω μονο αμα ακουω δυσαρεστα λογια.Αν ακουσω θετικα,τα προσπερνω.Ανωμαλια....
Ξερω οτι ενας ψυχιατρος δεν με βοηθαει.Εκλεισα παλι ραντεβου,αλλα δεν ξερω τελικα ποσο θα με βοηθησει μια συνεδρία.
Παντως οσο παω και μιλαω,τοσο χειροτερευω.Οχι γιατι μονη μου κρυβομαι,αλλά γιατι δεν βρισκω ενα κινητρο,κάτι τελοσπαντων για να με αγαπησω.
Μεχρι προπερσι εδινα ευκαιριες στον εαυτο μου.Εδω και 2χρ εχω χειροτερεψει.
Δεν κοιμαμαι πια.Ολη νυχτα ξυπναω.Παω ερειπιο στη δουλεια και κοιμαμαι 1-2 ωρες μια στο τοσο,κανενα απογευμα και πρωινες ωρες στα ρεπο μου.Ειμαι κομματια σωματικα,δεν θελω να βγαινω εξω,ντρεπομαι.
Ειμαι χαμογελαστη,θα προσπαθησω πχ να φτιαξω τα μαλλια μου,να βαφτω,επιασα δουλεια μονο και μονο για να μην κλεινομαι σπιτι αλλά να βγαινω εξω εστω και με το ζορι,αλλά βλέπω οτι δεν εχω αλλάξει.Αντιθετα χειροτερευω.
Η κακια που εχω για τον εαυτο μου βγαινει στους αλλους.
Τι σας λεω κι εσας τωρα,ε;

Ελπιζω να μην σας κουραζω επειδη δεν βλεπετε καποια κινητοποιηση αλλα συνεχιζω να ειμαι παθητικη

Καλημερούδια...
Sweet μου κάποια από αυτά που λές τα πέρασαν αρκετοί απο μάς. Για αυτό είμαστε εδώ άλλωστε. Δεν μας κουράζεις και να μην σκέφτεσαι έτσι. Όλοι περνούμε σποραδικά από ένα στάδιο απάθειας που δεν θέλουμε να κάνουμε καμια προσπάθεια βελτίωσης. Πρέπει όμως να το παλεύουμε και να προσπαθούμε να βγαίνουμε από αυτή την κατάσταση. Καλοί οι ψυχολόγοι και σε βοηθούν να ανακαλύψεις πράγματα για τον εαυτό σου που πρίν δεν μπήκες στον κόπο να τα ψάξεις, και σε βοηθούν φτάνει να έχεις εσύ την καλή διάθεση για προσπάθεια και αλλαγή.

καλώς την δικιά μας θα έλεγα... διαβαζοντας αυτα που λέει η sweet_but_obese...
:-)
να συμπληρώσω στην un happy (που συμφωνα με το μυστικό... είναι happy :) ) πως όχι αρκετοι... όλοι και περισσότεροι! σκέφτονται έτσι...
Θα εκπλαγείς αν και ίσως να μην σε ενδιαφέρει, πως ακόμα και τσιτσιπίνια 56 κιλών μπορεί να βλέπουν τις άλλες στο σωμα... φυσικά και να λένε γιατι γιατι γιατι δεν ειναι εμενα τοσο στρογγυλος ο κ*λος μου...

μη σου κανει εντυπωση που δεν ξεκινας, ειναι φυσιολογικο. Αν διαβασεις για τους bingers (αυτοί που πνιγουν τα συναισθηματα τους στο φαϊ) θα δεις πως τα συναισθηματα που περιγραφεις προδιαγραφουν επεισοδιο υπερφαγιας. Κοκκινο.

Ειναι οντως δυσκολο, αλλα για να μπορεσεις να ξεκινησεις χρειάζεται να μετακινησεις τα ματια σου προς κομματια του εαυτου σου που σου αρεσουν και να συγκεντρωθεις εκει. Σιγουρα θα ξανακυλησουν προς εκει που δεν σου αρεσει, να επιμεινεις να σκεφτεσαι μονο τα θετικα σου, σα γυμναστικη.

Υπαρχουν κι αλλοι μεθοδοι και τεχνικες, οπως η EFT, καποια στιγμη θα γραψω για αυτην, αν θελεις κανε ενα search, εμενα με βοηθαει πολυ.
Οσο για τους γονεις... κοινο κι αυτο... παλι καλα που το συνηδητοποιείς τον θυμο που νιωθεις, πολυ καλο αυτο. Σκέψου τωρα, φαντάσου πως τους συγχωρείς, σκέψου πως μεγάλωσαν και πως κανανε συμφωνα με αυτα που γνωριζανε το καλυτερο δυνατο... πως νιωθεις; Τι προτιμας να νιώθεις; Θυμό; ή καταννόηση; Διαλέγεις. Και μετα το παλευεις προς τα εκει. Επίσης αν καταλάβεις πως ο καθενας ειναι υπεύθυνος για την πραγματικοτητα του και μονο, τοτε μεν θα νιωσεις ενα τεραστιο βαρος ευθυνης για τον εαυτο σου, αλλα πρωτη φορά θα μπορείς μονη σου με τα χερια σου να το πεταξεις απο πανω σου... ο ψυχολογος θα σε βοηθησει. εκανες παρα πολυ καλα που εκλεισες ραντεβου. θαυματα δε γινονται σε μια μερα αλλα εστβ και μια λαμψη να φωτισει καπου στο μυαλο σου... θα βοηθησει για το επομενο βημα...
Καλα... και ποιος σου ειπε πως περιμενουμε να κανεις κατι; εμεις; εμεις την παρεα σου θελουμε και να μας γραφεις πως τα πας, με το να βρισκουμε κοινα βοηθιομαστε....
φιλακια

H change με κάλυψε απόλυτα!Παρεπειπτόντως να σου εκφράσω πόσο πολύ χαίρομαι που εντάχτηκες στην παρέα μας!
sweet μου,να ξέρεις ότι δεν είσαι μόνη,δεν είναι ακραία όσα νιώθεις και περνάς...
Θέλει δουλειά και χρόνο να σπάσει ο μηχανισμός που τόσα χρόνια έμαθε πια να δουλεύει αυτόματα.
Χρειάζεται να νικήσει η sweet,που επιθυμεί την αλλαγή
την sweet,που θέλει να διατηρήσει την κατάσταση ως έχει...
Η μάχη είναι αέναη,αλλά η νικήτρια,αν δεν τα παρατήσεις,είσαι εσύ!
Ξέρεις πολύ καλά τι πρέπει να κάνεις,ξέρεις οτι κάπου βαθιά τον αγαπάς τον εαυτό σου
(απόδειξη οτι είσαι εδώ,οτι δεν δέχεσαι για σένα ο,τι τώρα έχεις και είσαι) και θα τα βρείτε!
Θυμάμαι,μπήκαμε μαζί σ'αυτό το φόρουμ.Μη στερείς από τον εαυτό σου ο,τιδήποτε βοηθητικό!
Ελπίζω να τα λέμε πιο συχνά και κυρίως τις δύσκολες μας μέρες,που το'χουμε μεγαλύτερη ανάγκη!
Φιλάκια πολλα-πολλα!

ΚΑΙ μηηη ξεχνάααμεεε
για οποιαδήποτε νίκη-αλλαγή... πρεπει να περάσουμε από την ΑΠΟΔΟΧΗ, να καταλαβουμε και να αγαπησουμε και το κοριτσακι μας που επιμενει στα παλια.....

Αν πραγματικα υπαρχουν μεσα σου στοιχεια που αγαπας, πιστευω οτι αν αφοσιωθεις σ'αυτα, θα σταματήσεις να σκεφτεσαι συνεχως τα κιλα και πως να το καταπολεμησεις και θ'αρθει απο μονο του. πολλες φορες το να αφοσιωθεις σε ενα συγκεκριμενο σημειο που δεν σου αρεσει, προσπαθωντας να το καταπολεμισεις, νιωθεις χειροτερα..ασε τον εαυτο σου ελευθερο να ηρεμίσει και θα τα καταφερεις..μη στρεσαρεσε τοσο..

Pace

ΠΕΙΣ ΜΟΥ ΕΧΕΙΣ ΔΙΚΙΟ. ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ. ΟΤΑΝ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΑΦΗΣΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΚΑΙΡΟ ΔΕΝ ΜΕ ΠΡΟΔΩΣΕ ΜΕ ΤΟ ΦΑΓΗΤΟ, ΜΕ ΑΦΗΣΕ ΑΦΩΝΗ ΕΝ ΟΛΙΓΟΙΣ ΚΑΙ ΟΜΟΛΟΓΩ ΒΡΘΗΚΑ ΠΡΟ ΤΕΤΕΛΕΣΜΕΝΩΝ. ΧΑΛΑΡΑΑΑΑΑ...