Κριση ηλικιας στα 23!

Printable View

13-02-2008, 01:12
jimmaster

Κριση ηλικιας στα 23!

Κάνω ψυχοθεραπεία για ήπιας μορφής καταθλιπτική συμπεριφορά χωρίς φαρμακευτική υποστήριξη. Η ψυχολόγος μου είπε ότι η κρίση ηλικίας που περνάω είναι κι αυτή μια ευκαρία να κλαίγομαι και ότι δεν είναι λογικό στα 23-24 να θεωρώ ότι γέρασα! Το θέμα είναι οτι εγώ νιώθω σαν 18 (δεν απέχω και πολύ εδώ που τα λέμε) αλλά όταν βλέπω 18αρηδες με πιάνει τρέλα! Μου φαίνεται ότι η διαφορά είναι αβυσαλλέα! Αναγνωρίζω ότι η διαφορά δεν είναι τόσο μεγάλη αλλά ότι τάση που έχω να υπερβάλλω με κάνει να το βλέπω έτσι! Πρέπει να κρατάμε μια ισορροπία! Εντάξει σιγά σιγά αρχίζεις να ξεφεύγεις από τις συνήθειες τις εφηβείας αλλά δεν σημαίνει ότι γέρασες! Θα θελα να μοιραστώ με άλλους ανθρώπους τον προβληματισμό αυτό ιδιαίτερα κάτω από το πρίσμα της καταθλιπτικής συμπεριφοράς και πόσο ουσιαστικά διαστρεβλώνει την πραγματικότητα. Με λίγα λόγια τι στο καλό είμαστε? Είμαστε παιδιά? Είμαστε άντρες? Εγώ μικρότερος έβλεπα τους 24άρηδες και μου φαινόντουσαν άντρες σοβαροί! Δηλαδή τώρα πια τέλος τα φλερτ, τα πάρτυ, τα μεθύσια και η εργένικη-φοιτητική-παρεϊστικη ζωή? (Δε λέω ότι ήμουν πάντα ο πάρτυ animal ή ότι είχα 100 κοπέλες) Έχω μπερδευτεί! Ένα κομμάτι μου είναι ακόμα σε διασκεδάσεις και επιπόλαιη ζωή άλλα το ένα άλλο κομμάτι μου, μου θυμίζει το ότι μεγαλώνω και με χαλάει! Πιστεύω ότι απασχολεί μικρότερους και μεγαλύτερους από μένα! Περιμένω συζήτηση! Μιχάλης
13-02-2008, 05:07
Aphelia

Στα 16 μου πίστευα ότι 21 χρονών είναι πολύ μεγάλος κάποιος για να βγαίνει, να διασκεδάζει να κάνει τρέλες. Στα 24 μου κακοφάνηκε όταν άκουσα μια 18χρονη να μου λέει \"πωπω είσαι πολύ μεγάλη\".

Είχα πρόβλημα με την ηλικία μου για πολλά χρόνια μέχρι που συνειδητοποίησα ότι εγώ βάζω όρια στον εαυτό μου και κανένας άλλος, λες και πρέπει να είμαι κάπως σε κάθε ηλικία. Είναι τα πρέπει μας που κουβαλάμε.
Η κατάθλιψη δεν επιφέρει αλλαγή σε αυτά τα πρέπει μας απλά μας κάνει μερικές φορές να νιώθουμε κουρασμένοι από τη ζωή, οπότε σκεφτόμαστε ότι κάπως έτσι νιώθουν και οι γέροι. Ε, δεν είναι αλήθεια ακριβώς αυτό. Υπάρχουν πολλοί ηλικιωμένοι που έχουν δίψα για τη ζωή και την ευχαριστιούνται.

Τώρα είμαι 30. Από τα 24-25 μου περίπου άλλαξε ο τρόπος που έβλεπα τον εαυτό μου και σταμάτησα να βάζω ηλικιακά όρια, άρχισα κιόλας να ευχαριστιέμαι την διαδικασία της ωρίμανσης.
14-02-2008, 03:29
empi

Quote:

Originally posted by Aphelia
Στα 16 μου πίστευα ότι 21 χρονών είναι πολύ μεγάλος κάποιος για να βγαίνει, να διασκεδάζει να κάνει τρέλες. Στα 24 μου κακοφάνηκε όταν άκουσα μια 18χρονη να μου λέει \"πωπω είσαι πολύ μεγάλη\".

Είχα πρόβλημα με την ηλικία μου για πολλά χρόνια μέχρι που συνειδητοποίησα ότι εγώ βάζω όρια στον εαυτό μου και κανένας άλλος, λες και πρέπει να είμαι κάπως σε κάθε ηλικία. Είναι τα πρέπει μας που κουβαλάμε.
Η κατάθλιψη δεν επιφέρει αλλαγή σε αυτά τα πρέπει μας απλά μας κάνει μερικές φορές να νιώθουμε κουρασμένοι από τη ζωή, οπότε σκεφτόμαστε ότι κάπως έτσι νιώθουν και οι γέροι. Ε, δεν είναι αλήθεια ακριβώς αυτό. Υπάρχουν πολλοί ηλικιωμένοι που έχουν δίψα για τη ζωή και την ευχαριστιούνται.

Τώρα είμαι 30. Από τα 24-25 μου περίπου άλλαξε ο τρόπος που έβλεπα τον εαυτό μου και σταμάτησα να βάζω ηλικιακά όρια, άρχισα κιόλας να ευχαριστιέμαι την διαδικασία της ωρίμανσης.

Ακριβώς και εγώ τα ίδια σκεφτόμουν, τώρα είμαι 28 και όμως νιώθω πολύ νέος σαν 18άρης και σίγουρα αν δεν είμουν δεσμευμένος (αχ βαχ) θα έκανα ότι κάνουν και οι 18άρηδες, μόνο πολύ πολύ καλύτερα. ;)

Ο λόγος που με έκανε να σου απαντήσω είναι αυτό που είπες ότι όταν αισθανόμαστε κουρασμένοι από την ζωή νομίζουμε ότι έτσι αισθάνονται και οι γέροι. Επειδή πραγματικά αυτό για μένα είναι μία μεγάλη αλήθεια που με κάνει και ανησυχώ έντονα, θα ήθελα στα αλήθεια να μάθω αν και πόσο κουρασμένοι αισθάνονται οι γέροι (στα 60-70-80+).

Αν όντως δεν αισθάνονται αυτή την απαίσια κούραση που νιώθει κανείς όταν όπως είπες κουράζεται από την ζωή, τότε θα ανακουφιστώ πολύ (ουφ!) και θα μου φύγει αυτός ο φόβος.

Τελικά ξέρει κανείς να μας πει;
14-02-2008, 06:17
Aphelia

Διάβασα τελευταία τα αποτελέσματα μιας έρευνας σε διάφορες χώρες. Η κατάθλιψη παρουσιάζεται πιο έντονα στις μεσαίες ηλικίες ανάλογα τη χώρα, π.χ. στις περισσότερες είναι γύρω στα 50 σε άλλες αρχίζει γύρω στα 40. Αυτό σημαίνει ότι μεγαλύτερο ποσοστό των ανθρώπων σε αυτές τις ηλικίες νιώθουν κατάθλιψη. Στα άκρα όμως των ηλικιών αυτό δε συμβαίνει. Έλεγε δηλαδή ότι οι άνθρωποι που είναι π.χ. 70-80 χρονών νιώθουν σε ίδιο ποσοστό ευτυχισμένοι και με όρεξη για τη ζωή όσο οι 18άρηδες.
14-02-2008, 08:38
Adzik

http://i6.photobucket.com/albums/y204/adzik/giratia.jpg
Γηρατειά
ΚΩΔΙΚΟΣ: 9603934526
Συγγραφέας: Slater. Robert. 1945-
Εκδοτικός οίκος: Ελληνικά Γράμματα
Ετος Εκδοσης: 2003
Σελίδες: 325
Προηγούμενη τιμή: &#8364;21,29
Τιμή florasfun &#8364;19,16
Κερδίζετε : &#8364;2,13

Τα γηρατειά θεωρούνται συνήθως μια περίοδος εξασθένησης και αδυναμίας. μια φθίνουσα πορεία προς το αναπόφευκτο τέλος. Αυτό που τα κάνει όμως περισσότερο δυσβάστακτα είναι οι στάσεις και οι ιδέες μας γι αυτά: πολλοί από εμάς τα ταυτίζουμε με κακή υγεία. σύγχυση ή άνοια. απομόνωση και μοναξιά. φτώχεια και απελπισία. Και όμως. ο ύστερος βίος της ζωής μπορεί να είναι μια περίοδος νέων προσαρμογών και δυνατοτήτων με σημαντικές ανταμοιβές. Στα γηρατειά οι άνθρωποι μπορούν να εξελιχθούν και να αναζητήσουν νόημα και πληρότητα στη ζωή τους. Το βιβλίο του Robert Slater απευθύνεται σε όλους τους αναγνώστες. ακαδημαϊκούς δασκάλους και επαγγελματίες που ενδιαφέρονται για τα γεράματα. τα δικά τους ή των άλλων. Υιοθετώντας μια πολυδιάστατη προσέγγιση και μια αισιόδοξη προοπτική στη μελέτη του. ο συγγραφέας παρέχει πάμπολλες νέες πληροφορίες για την εξελικτική πορεία του ανθρώπου προς τα γηρατειά. Μιλά ρεαλιστικά για τις απώλειες και τα προβλήματα των ηλικιωμένων και περιγράφει τη βιολογική. ψυχολογική. συναισθηματική και κοινωνική τους κατάσταση. Παράλληλα όμως προτείνει ένα ^μοντέλο επιτυχημένης γήρανσης^. το οποίο μπορούν να θέσουν σε εφαρμογή οι ίδιοι οι ηλικιωμένοι και το περιβάλλον τους. Το βιβλίο αυτό μας αφορά όλους. αφού η ταχεία αυξηση του γεροντικού πληθυσμού σε πολλά κράτη του κόσμου καθιστά ιδιαίτερα επίκαιρα τα θέματα της τρίτης ηλικίας. Εκτός αυτού. οι περισσότεροι από εμάς κάποια στιγμή θα γεράσουμε. αν δεν έχουμε κιόλας γεράσει...

να κατι ενδιαφερον...

εγω νομιζω πωσ οπωσ και οι νεοι ετσι και οι πιο ηλικιωμενοι..μπορουν να νιωθουν το ιδιο..με μικρεσ αλλαγεσ..αναλογα με το πωσ παιρνουν τα προβληματα υγειασ...και γενικα πωσ αντιλαμβανονται τα προβληματα τουσ..

νομιζω τελικα πωσ για ολουσ..ετσ ιυσχιει , το πωσ βλεπουμε εμεισ τον κοσμο και τα πραγματα... αν δουμε πωσ ειναι μια 2ρη ευκαιρια για να γινουμε πιο διμιουργικοι...αλλα προσεχοντασ και ταυτοχρονα την υγεια ..τοτε νομιζω...η δημιουργικοτητα μπορει να ξεπιδησει απο τον καθεναν..που εχει αναγκη να εκφραστει..
15-02-2008, 12:23
jimmaster

Για το θέμα της κούρασης για τη ζωή πιστεύω πως είναι παροδικό και δεν σχετίζεται με την ηλικία. Παράδειγμα πως είχα περάσει περιόδους τέτοιες από τα 14-15 και μετά έως και τώρα, όπως και περιόδους με πολλή όρεξη και ξέρω πως έτσι θα είναι για πάντα και με τους περισσότερους ανθρώπους. Ίσως είναι και η αιτία να ανακαλύπτεις πάλι καινούρια πράγματα και να μαθαίνεις να απολαμβάνεις με καινούριο τρόπο τα παλιά. Το θέμα είναι ότι η κρίση που περνάω τώρα με έχει οδηγήσει να βλέπω ένα μάτσο γέρους και γριές της ηλικίας μου! Πράγμα το οποίο είναι παράλογο γιατί από 18 έως 30 δεν αλλάζεις και σημαντικά εμφανισιακά από την άποψη ότι και οι 30\'αρηδες και οι 18αρηδες και όλα τα ενδιάμεσα είναι νέοι άνθρωποι με διαφορετικούς στόχους και ενδιαφέροντα μεν αλλά νέοι δε. Θα συμφωνήσω λοιπόν με την aphelia ότι τα όρια τα βάζουμε εμείς και ότι είναι παρανοικό να αλλάζεις από νέος και επιπόλαιος σε μεγαλύτερος και σοβαρός μέσα σε λίγες μέρες και επειδή άλλαξε ο αριθμός της ηλικίας σου κατα ένα! Όσο για το πόσο η καταθλιπτική συμπεριφορά επηρεάζει είναι σχετικό αλλά στην περίπτωσή μου η αυτοκαταστροφική συμπεριφορά που χαρακτηρίζει την περίοδο αυτή προκαλεί εν μέρει την κρίση ηλικίας από την άποψη ότι υποσυνείδητα βρίσκεις μία ακόμα αφορμή να βασανίζεσαι και να σαμποτάρεις τον εαυτό σου.
21-01-2011, 00:33
researcher

δυσκολα αλλαζει κανεις jimm

πιστευω ομως τωρα να συνειδητοποιησεις σοβαρα

πως η αισθηση που εχεις για τον εαυτο σου εχει δεχθει πολυ σοβαρα πληγματα

και οτι θα ηταν πραγματικα χρησιμο να αποχωριστεις αυτη την αισθηση

οδευοντας σε μια αλλη πολυ πιο δημιουργικη

για να ειναι δημιουργικη και η ζωη σου

πιστευω οτι αξιζει μια τετοια προσπαθεια

και οτι εχεις ηδη καταφερει πολλα απο τοτε :) :) :)
21-01-2011, 01:33
esoteriki_dynami

jimmaster, ολα ειναι σχετικα. Εδω βλεπεις ηγετες κρατους να πηγαινουν σε strip shows και να πηγαινουν με 18χρονες.

Η ηλικια ειναι σχετικη, και ολα μπορουν να γινουν σε καθε ηλικια. Δεν υπαρχουν φραγμοι. Και τις φαντασιωσεις και επιθυμιες σου θα τις κανεις οποτε επιθυμεις.
Take your time byddy.
28-01-2011, 01:31
jimmaster

Quote:

Originally Posted by researcher

δυσκολα αλλαζει κανεις jimm

πιστευω ομως τωρα να συνειδητοποιησεις σοβαρα

πως η αισθηση που εχεις για τον εαυτο σου εχει δεχθει πολυ σοβαρα πληγματα

και οτι θα ηταν πραγματικα χρησιμο να αποχωριστεις αυτη την αισθηση

οδευοντας σε μια αλλη πολυ πιο δημιουργικη

για να ειναι δημιουργικη και η ζωη σου

πιστευω οτι αξιζει μια τετοια προσπαθεια

και οτι εχεις ηδη καταφερει πολλα απο τοτε :) :) :)

Το ελπιζω res μου οσο δεν φανταζεσαι!
28-01-2011, 01:34
jimmaster

Quote:

Originally Posted by esoteriki_dynami

jimmaster, ολα ειναι σχετικα. Εδω βλεπεις ηγετες κρατους να πηγαινουν σε strip shows και να πηγαινουν με 18χρονες.

Η ηλικια ειναι σχετικη, και ολα μπορουν να γινουν σε καθε ηλικια. Δεν υπαρχουν φραγμοι. Και τις φαντασιωσεις και επιθυμιες σου θα τις κανεις οποτε επιθυμεις.
Take your time byddy.

i try...........
29-01-2011, 12:42
esoteriki_dynami

jimmaster ,

Σχετικά με τον αυνανισμό που λέγαμε - δεν είναι 'κακο' ούτε 'καλό' γενικά. Ειδικά όμως όταν είναι η μόνη σεξουαλική διέξοδος ΚΑΙ ταυτόχρονα μιλάμε για στενή σχέση αγάπης/μισους με μητέρα, τότε σκέψου μήπως υπάρχει ισχυρό οιδιπόδειο με μητέρα το οποίο σου ασκεί σεξουαλική απαγόρευση . Διότι όταν κυνηγάς και συναναστρέφεσαι κορίτσια, δεν έχεις ανάγκη αυνανισμού. Όλη την 'καύλα' την βγάζεις με το να μιλάς, φλερτάρεις κτλ μέχρι να πετύχεις το σκοπό σου.
03-02-2011, 18:48
deleted-member06-04-2015

Περίπου στην ίδια ηλικία, και αισθάνομαι ακριβώς το ίδιο...
Τις τελευταίες εβδομάδες με τεράστια νοσταλγία, αναπολώ στιγμές παιδικές και εφηβικές!
Λέω 'περάσαν τα χρόνια'και δεν έζησες τπτ το τόσο έντονο κι ενδιαφέρον(ως φοιτητής)...εργαζόμενος πια!
Για την ακρίβεια,αλλιώς τα περίμενες κι αλλιώς σου ήρθαν και τα έζησες..
Δεν ξέρω βέβαια,γιατί ένα γνωμικό λεει 'ζησαμε ό,τι ζητήσαμε'...
Όπως και να χει με εχει πιασει μια απεριοριστη νοσταλγία για το χθες, μια ματαιότητα για το σήμερα και μια αδιαφορία για το αύριο...
Ισως επειδη οι αρχες και οι αξίες μετατοπιστήκαν από το κέντρο βάρους τους τότε(δεκαετία 90),ισως γιατι όσο μεγαλώνει κανεις καλείται να γίνει πιο ανταγωνιστικός, πιο σκληρός ωστε να αντέξει τη σκληρότητα της κοινωνίας και της ίδιας ζωής,ισως γιατι οι περισσοτεροι εχουν σχεση κι εγω δεν είχα ποτέ και ουτε καν το είχα επιδειώξει...
Κλείνω τα μάτια και σκέφτομαι εικόνες από το παρελθόν...
Με ηρεμούν απίστευτα...κι ας εχω μεγαλώσει!
01-02-2012, 06:08
conny

ΝΟ...

Δεν ξέρω βέβαια,γιατί ένα γνωμικό λεει 'ζησαμε ό,τι ζητήσαμε'...
Όπως και να χει με εχει πιασει μια απεριοριστη νοσταλγία για το χθες, μια ματαιότητα για το σήμερα και μια αδιαφορία για το αύριο...!

ΖΗΣΑΜΕ ΟΧΙ Ο,ΤΙ ΖΗΤΗΣΑΜΕ ΑΛΛΑ Ο,ΤΙ ΜΑΘΑΜΕ ΝΑ ΖΗΤΑΜΕ. Η ΚΡΙΣΗ ΗΛΙΚΙΑΣ ΕΙΤΕ ΤΟ ΘΕΛΟΥΜΕ ΕΙΤΕ ΟΧΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΣΕ ΑΤΟΜΑ ΠΟΥ ΤΕΛΙΚΑ ΔΕΝ ΖΗΣΑΝΕ ΑΥΤΑ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΘΑ ΗΘΕΛΑΝ ΝΑ ΖΗΣΟΥΝ. ΠΟΛΥ ΠΙΘΑΝΟΝ ΑΥΤΟ ΝΑ ΟΦΕΙΛΕΤΑΙ ΣΕ ΚΑΠΟΙΑ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ ΕΡΩΤΙΚΗ Η ΟΠΟΙΑ ΣΗΜΑΔΕΨΕ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΑΣ ΕΠΕΤΡΕΠΕ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΜΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΠΟΥ ΕΠΡΕΠΕ. ΠΟΛΥΤΙΜΟΣ ΧΡΟΝΟΣ ΣΙΓΟΥΡΑ ΕΧΕΙ ΧΑΘΕΙ ΜΟΝΟΝ ΟΜΩς Γ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΤΟΝ ΣΚΕΠΤΟΝΤΑΙ ΝΑ ΠΕΡΝΑΕΙ. ΟΣΟ ΤΟΝ ΣΚΕΠΤΟΜΑΣΤΕ ΝΑ ΠΕΡΝΑΕΙ, ΤΟΣΟ ΧΑΝΟΥΜΕ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΤΟΥ. ΤΙ ΔΕΝ ΕΚΑΝΕΣ ΠΟΤΕ ΠΟΥ ΣΟΥ ΕΛΕΙΨΕ? ΑΚΟΜΑ Κ Η ΑΓΟΡΑ ΕΝΟΣ ΠΟΔΗΛΑΤΟΥ Η Η ΕΝΑΡΞΗ ΕΝΟΣ ΧΟΜΠΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΕ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΞΕΧΑΣΕΙΣ. Η ΚΡΙΣΗ ΗΛΙΚΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΕΠΕΙΑ ΤΩΝ ΕΠΙΛΟΓΩΝ ΜΑΣ. ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΚΟΥΔΟΥΝΑΚΙ ΠΟΥ ΦΩΝΑΖΕΙ ΖΗΣΕ. ΣΤΟ ΧΕΡΙ ΣΟΥ ΕΝΑΙ ΝΑ ΤΟ ΑΚΟΥΣΕΙΣ. ΤΟ ΙΔΙΟ ΧΩ ΑΚΡΙΒΩΣ.Κ ΑΣ ΕΙΜΑΙ 24...ΟΤΑΝ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΤΑ 21 Η ΤΑ 18 ΤΙ ΕΖΗΣΑ ΤΙ ΟΧΙ...ΜΕ ΠΙΑΝΕΙ ΤΟ ΙΔΙΟ ΜΕ ΣΕΝΑ. ΛΥΠΗ. ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΩ ΠΑΡΑ ΚΛΑΙΓΟΜΑΙ. ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΟΙ ΣΤΙΓΜΕς ΟΜΩΣ ΦΕΥΓΟΥΝ Κ ΕΝΩ ΠΑΛΙΑ ΝΟΜΙΖΑΜΕ ΟΤΙ ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΕΝΑ ΝΤΙΛΙΤ ΟΛΑ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΟΠΩΣ ΠΡΙΝ...ΔΕΝ...ΓΙΝΕΤΑΙ...ΓΝΩΡΙΣ� � ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ. ΣΚΕΦΤΗΚΑ ΚΑΙ ΕΓΩ Ν ΤΟ ΚΑΝΩ. ΑΥΤΑ ΤΖΙΜ. ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΟ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΥΠΑΡΧΕΙΣ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΟΜΩΣ...Γ ΚΑΠΟΙΟΝ ΛΟΓΟ ΟΙ ΑΜΥΝΕΣ ΣΟΥ ΣΟΥ ΦΩΝΑΖΟΥΝ ΟΤΑΝ ΑΥΤΟ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ...Η ΖΩΗ ΜΑΣ ΠΡΟΦΑΝΩΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΣΕΙΡΑ ΣΑΝ ΤΟ ΛΟΓΩ ΤΙΜΗΣ ΠΧ Η ΟΛΑ ΕΚΕΙΝΑ Π ΝΟΜΙΖΟΥΜΕ ΟΤΙ ΖΟΥΝ ΜΟΝΟΝ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΚΑΙ ΟΧΙ ΕΜΕΙΣ...ΖΟΥΜΕ Κ ΕΜΕΙΣ. ΑΠΛΩΣ ΠΡΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΜΕ...ΜΙΑ ΔΥΟ ΠΕΝΤΕ ΣΤΙΓΜΕΣ ΣΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΤΕΛΙΚΑ ΝΑ ΗΤΑΝ ΤΟΣΟ ΠΥΚΝΕΣ ΟΣΟ 3-5 ΧΡΟΝΙΑ ΜΑΖΙ...ΣΚΕΨΟΥ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΣΤΙΓΜΕΣ...ΜΕ ΠΟΙΟΥΣ ΤΙΣ ΕΖΗΣΕΣ. ΑΝΑΖΗΤΗΣΕ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΑΝ ΚΑΤΣΕΙ ΕΚΑΤΣΕ...ΑΝ ΟΧΙ ΠΡΟΧΩΡΑ....ΧΩΡΙΣ ΑΥΤΟΥΣ. ΕΧΕΙΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ.

ΤΑ ΛΕΩ ΝΑ ΤΑ ΑΚΟΥΩ!