Printable View
http://psyche.gr/speak/viewforum.php?f=3
Εδώ υπάρχει συζήτηση \"Ομοφυλοφιλία\" υπό το πρίσμα της Θεολογίας και της ψυχολογίας
Οι θέσεις που υπάρχουν δεν αντιπροσωπεύουν επίσημες θέσεις φυσικά αλλά με τον τρόπο που γίνετε η συζήτηση είναι σαν να στήνουμε κάποιον στο τοίχο και να προσπαθούμε να τον προσεγγίσουμε με ψυχακαταναγκαστικό τρόπο και όχι με υπομονή και αγάπη
Θα ήταν ενδιαφέρουσα και μια δική σας θέση και άποψη
Ευχαριστώ
Απορία μου, η προσέγγιση της ομοφυλοφιλίας συχνά έχει γίνει αφορμή για ποικίλες συζητήσεις σε πολλαπλά κοινωνικά επίπεδα. Τώρα μεμονωμένες απόλυτες απόψεις θα φιλοξενούνται διαρκώς σε πολλές δικτυακές διευθύνσεις. Τώρα όσων αφορά τον τρόπο αντιμετώπισης που αναφέρεις με υπομονή και αγάπη..ειλικρινά δεν το κατάλαβα....άρρωστος είναι δηλαδή αυτός που έχει έλξη προς το ίδιο φύλλο? Μην τρελαθούμε τώρα μορφωμένοι και νοήμων άνθρωποι!!!
Εκεί γράφω ως Digital-friend
Με έχουν στήσει στο τοίχο και προσπαθούν να μου φορτώσουν χίλια δυό
Πιστεύω πολύ στο Θεό έχω και πνευματικό και έχω βάλει τα πράγματα σε μια λογική σειρά
Ανησυχώ και στεναχωριέμαι όταν βλέπω πως εκμεταλεύονται κάποιοι τους ομοφυλόφιλους με σκοπό να τους πείσουν να στραφούν εναντίον Του Θεού
Και το αντίθετο όταν πιστοί άνθρωποι λειτουργούν μόνο με το γράμμα του νόμου και εξοστρακίζουν κάθε έννοια συγκατάβασης και συμπάθειας προς αυτό που δεν μπορούν να γνωρίζουν και να κατανοήσουν
Είναι σκληρό και επώδυνο ψυχολογικά να προσπαθείς να κρατήσεις την ελπίδα σου στο Θεό κυρίως όταν το βλέπεις στη ζωή σου ότι σε αγαπά όταν κάποιοι προσπαθούν να σου κλέψουν το δικαίωμα στην ελπίδα
Το συγκεκριμένο φόρουμ αν σας το ανέφερα και ζήτησα τη βοήθειά σας είναι για να ακουστεί και μια άλλη φωνή γιατί θεωρώ μεγάλη ευθύνη όταν διαβάζει ένα νέο παιδί
Η πίστη στο Θεό είναι πολύ προσωπική υπόθεση. Αυτό που ξέρω aporia είναι ότι όταν ξέρεις ποιος είσαι και τι κάνεις δεν χρειάζεται να αποδείξεις σε κανέναν τίποτα. Έχεις προφανώς πίστη για να λες ότι πηγαίνεις και σε πνευματικό. Έριξα μια πολύ γρήγορη ματιά στο φόρουμ που παραθέτεις. Αυτό που κατάλαβα είναι ότι φιλοξενεί και κάποιες ακραίες αντιλήψεις και πολλές βαρύγδουπες εκφράσεις. Δεν καταλαβαίνω όμως αν εσύ νιώθεις καλά με αυτό που είσαι γιατί πρέπει να βάζεις τον εαυτό σου σε τέτοιες διαδικασίες, που το μόνο που σου προσφέρουν είναι στενοχώρια. Αναφέρεται ουκ ολίγες φορές η λέξη αμαρτία. Βλέπεις μια γυναίκα που πηγαίνει κάθε Κυριακή στην Εκκλησία, κάνει μετάνοιες και με το που βγαίνει από εκεί αρχίζει να κουτσομπολεύει χωρίς να ρίχνει ούτε ένα σεντ σε κάποιον φτωχό στα σκαλιά, και βλέπεις και έναν ομοφυλόφιλο που πηγαίνει αραιά στην εκκλησία, αλλά δίνει κάθε μήνα λεφτά σε κάποια οικογένεια που το έχει ανάγκη. Ποιός είναι ο αμαρτωλός και ποιός ο σωστός Χριστιανός άραγε?Καταλήγωντας για να μην πλατιάσω και γίνω κουραστική, όλοι θα κριθούμε κάποια στιγμή. Καλό είναι να αποφεύγουμε όσο το δυνατόν να κρίνουμε τους άλλους γιατί μπορεί να μην είμαστε και τόσο καλύτεροι.
Ειλικρινά aporia μου δεν έχω καταλάβει ακόμα τί σε προβληματίζει......οι θρησκευτικές πεποιθήσεις και ιδεολογίες δεν έχουν διαδραστικά κοινά με τις σεξουαλικές επιλογές. Τί μπερδεύουμε το ένα θέμα με το άλλο? Εξαιτίας ηθικών φραγμών που έχουν καθιερωθεί μέσα στα κοινωνικά status και αυτόματα καθορίζουν παράτερο ότι ξεφεύγει από τα ηθικώς εδραιωμένα μοντέλα, εμποδίζουν χρόνια τώρα την παγίωση της στάσης άλλων μορφών έκφρασης ...και δεν εννοώ μόνο σεξουαλικής υπόστασης! Θρησκευτικά όμως ο αληθινός ναός βρίσκεται βαθιά μέσα στην ψυχή μας και όχι σε άψυχα οικοδομήματα από μπετόν και συχνά υποκειμενικά επηρεαζόμενους λειτουργούς τους ή καθοριστικούς κανόνες !
Ο Θεός μας δημιούργησε για κάποιο σκοπό και μας έδωσε ελευθερία στις επιλογές μας σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας ορίζοντας όχι μόνο σε μας αλλά σε όλη τη χλωρίδα και τη πανίδα τι είναι το φυσικό και τι το αφύσικο.
Από κει και πέρα ξαναλέω ο καθένας μπορεί να ορίσει για τον εαυτό του με βάση την ελευθερία που έχει από Το Θεό και τα θέλω του τα πάντα...ακόμα και τη φύση του και είναι σεβαστό τουλάχιστον από μένα.
Ακόμα και στην ίδια τη φύση πολλές φορές συναντάμε αφύσικα πράγματα να συμβαίνουν ...
Βέβαια με βάση τα φυσιολογικά και τα μη φυσιολογικά ο κόσμος κρίνει και δε μπορεί κανείς να τον εμποδίσει να κρίνει γιατί είναι κι αυτός ελεύθερος να έχει άποψη.
Σίγουρα όμως κανείς δε μπορεί να καταλάβει και να αποδεκτεί το \"αφύσικο\" ως \"φυσιολογικό¨ όσο κι αν ωραιοποιεί τα πράγματα και λέει πως καταλαβαίνει...
Τη θέση και τη κρίση Του Θεού μάλλον δε τη γνωρίζουμε απλά την υποψιαζόμαστε αλλά με τα ανθρώπινα κριτήρια μας και όχι με τα δικά Του που είναι Θεικά...
Οπότε ότι κι αν λέμε....μάλλον είναι εικασίες με βάση τα δικά μας ανθρώπινα μάτια όπως είναι και αυτά των εκπροσώπων Του...
Ας μη ψάχνουμε τι λένε οι άλλοι άνθρωποι ανεξάρτητα από την ιδιότητά τους αλλά ας κτίσουμε μια σχέση ειλικρινή και σωστή με Τον Ίδιο ο οποίος είναι μέσα μας...Πως θα τα βρούμε με Αυτόν και πως θα νοιώσουμε καλά με Αυτόν είναι μια εντελώς προσωπική μας υπόθεση ,όπως προαναφέρθηκε...
Φιλικότατα
Γιάννης
Eυχαριστώ για την αγάπη σας
Τα έχω βρει με τον εαυτό μου και δεν το κάνω για μένα
Απλά είναι παγίδα τα φόρουμ
Διότι έχω ανεπτυγμένο το αίσθημα της ευθύνης και της ανησυχίας και ανησυχώ για τους άλλους
Δεν θέλω να κάνουν κάποιοι το κόσμο να νομίζει πως δεν πρέπει να έχει ελπίδα στο Θεό
Θεωρώ πως ο Θεός λειτουργεί στον καθένα μέσα μας μυστικά με τον τρόπο που Αυτός γνωρίζει
Οταν λοιπόν διαβάζω ατάκες του στυλ \"δεν έγινες καλά γιατί δεν έχεις πίστη\" ή \"εσύ το επέλεξες να είσαι ομοφυλόφιλος\" αγανακτώ εσωτερικά
Αλλά τελικά δεν πρέπει να αναλωνόμαστε σε τέτοιες συζητήσεις
Η πίστη...είναι τελικά ο δικός μας..πολύ προσωπικός τρόπος επικοινωνίας με τον Δημιουργό μας....κι ίσως εκεί θα πρέπει να αναζητήσεις τη λύση ή τις λύσεις σε αυτά που σε απασχολούν...Η εκκλησία έχει ένα δικό της σύνολο απο κανόνες...που κατα τη γνώμη και αυτοί είναι υπο εξέλιξη και σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να θεωρούνται κάτι το τέλειο ή σαν ταύτιση με το ΑΝΩΤΕΡΟ..Και μόνο ότι επικρατεί ένα καθεστώς πλουτοκρατίας και εντός των κόπλπων της εκκλησίας...ενώ ο Χριστός υπήρξε υπόδειγμα πενίας και συμπαράστασης προς τις πιο αδύναμες κοινωνικά ομάδες....για μένα αυτό λέει πολλά.Και η εκκλησία αλλά και ο καθένας απο εμάς προσωπικά έχουμε περιθώρια εξέλιξης...και ακριβώς αυτά τα περιθώρια εξέλιξης ορίζουν και το χώρο ανάπτυξης του πνευματικού μας αγώνα....Κανείς δεν είναι εξουσιοδοτημένος να κρίνει ή να καταδικάζει κάποιον συνάνθρωπο του...και καλό είναι μην ξεχνάμε το ΜΗ ΚΡΙΝΕΙΣ ΙΝΑ ΜΗ ΚΡΙΘΕΙΣ.....Η ίδια η σχέση μας με τον Θεό...η συνείδηση μας...πιστεύω ότι μπορεί να λειτουργήσει σαν πυξίδα εξέλιξης και φώτισης.....
\"Απλά είναι παγίδα τα φόρουμ\"
Δεν ξέρω αν είναι παγίδα αλλά είναι σίγουρα επιλογή μας. Υπάρχει και η επιλογή να μην μπούμε σε συγκεκριμένα φόρουμ, τα οποία μπορεί να μην μας εκφράζουν τα όσα καταγράφονται. Όσον αφορά για τα νεότερα παιδιά, αν είναι αρκετά μικρά σε ηλικία τότε πιστεύω ότι θα πρέπει να ανησυχούν και να τα ελέγχουν οι γονείς τους και όχι εσύ. Και όχι από αναισθησία αλλά απλά γιατί δεν μπορεί να κάνει και πολλά πράγματα κανείς σε αυτήν την κατάσταση. Δεν νομίζω ότι το internet μπορεί να μπεί σε κάποιο συγκεκριμένο καλούπι. Αυτό βέβαια έχει και τα πλεονεκτήματά του και τα μειονεκτήματά του.
\"Δεν θέλω να κάνουν κάποιοι το κόσμο να νομίζει πως δεν πρέπει να έχει ελπίδα στο Θεό\"
Απορία μου, αν κάποιος χάσει την ελπίδα του στο Θεό μέσω απλώς ενός φόρουμ ε τι να πω ... τα λόγια είναι περιττά...
\"Έχω ανεπτυγμένο το αίσθημα της ευθύνης και της ανησυχίας και ανησυχώ για τους άλλους\"
Είναι όμορφο να ξέρεις ότι υπάρχουν άνθρωποι ευαισθητοποιημένοι που ανησυχούν για τον πλησίον τους σε μια κοινωνία που ο γείτονάς σου δεν σου λέει ούτε καλημέρα, αλλά καλό θα ήταν να ανησυχείς για πράγματα που μπορείς πραγματικά να αλλάξεις, ειδάλλως αναλώνεσαι, μπερδεύεσαι και κάνουν την εμφάνισή τους άλλα προβλήματα μετά... Να είσαι πάντα καλα! :)
Tι υπέροχα που γράφεις βρε :) πολύ μου αρέσει το μήνυμά σουQuote:
Originally posted by adamantia
\"Απλά είναι παγίδα τα φόρουμ\"
Δεν ξέρω αν είναι παγίδα αλλά είναι σίγουρα επιλογή μας. Υπάρχει και η επιλογή να μην μπούμε σε συγκεκριμένα φόρουμ, τα οποία μπορεί να μην μας εκφράζουν τα όσα καταγράφονται. Όσον αφορά για τα νεότερα παιδιά, αν είναι αρκετά μικρά σε ηλικία τότε πιστεύω ότι θα πρέπει να ανησυχούν και να τα ελέγχουν οι γονείς τους και όχι εσύ. Και όχι από αναισθησία αλλά απλά γιατί δεν μπορεί να κάνει και πολλά πράγματα κανείς σε αυτήν την κατάσταση. Δεν νομίζω ότι το internet μπορεί να μπεί σε κάποιο συγκεκριμένο καλούπι. Αυτό βέβαια έχει και τα πλεονεκτήματά του και τα μειονεκτήματά του.
\"Δεν θέλω να κάνουν κάποιοι το κόσμο να νομίζει πως δεν πρέπει να έχει ελπίδα στο Θεό\"
Απορία μου, αν κάποιος χάσει την ελπίδα του στο Θεό μέσω απλώς ενός φόρουμ ε τι να πω ... τα λόγια είναι περιττά...
\"Έχω ανεπτυγμένο το αίσθημα της ευθύνης και της ανησυχίας και ανησυχώ για τους άλλους\"
Είναι όμορφο να ξέρεις ότι υπάρχουν άνθρωποι ευαισθητοποιημένοι που ανησυχούν για τον πλησίον τους σε μια κοινωνία που ο γείτονάς σου δεν σου λέει ούτε καλημέρα, αλλά καλό θα ήταν να ανησυχείς για πράγματα που μπορείς πραγματικά να αλλάξεις, ειδάλλως αναλώνεσαι, μπερδεύεσαι και κάνουν την εμφάνισή τους άλλα προβλήματα μετά... Να είσαι πάντα καλα! :)
Δεν διαφωνώ σε αυτά που λες αλλά όσο αφορά το θέμα \"ελπίδα\" πολλοί την χάνουν εξαιτίας του ίντερνετ
Διότι όταν πας κάπου και 1000 άνθρωποι σου παραθέτουν όπως θέλουν ότι θέλουν σαν αποδεικτικά στοιχεία ότι δεν μπορείς να ελπίζεις πχ ή για όποιοδήποτε άλλο θέμα νομίζω πως επιρεάζεσε
Ωραίο θέμα ( ασχέτως ομοφυλοφιλίας ) το κατά πόσο μας επιρεάζουν οι γνώμες τρίτων στα φόρουμ
Σε ευχαριστώ πολύ για τα λόγια σου απορία!
Φυσικά δεν εννοώ όταν όλοι (οικογένεια, φίλοι...) σου λένε ότι κάτι δεν κάνεις σωστό να τους αγνοείς παντελώς, ίσως και να έχουν κάποιο δίκιο. Το θέμα είναι ότι στα φόρουμ και γενικά στο internet δεν νομίζω ότι μπορεί κανείς να κρίνει εύκολα τη ζωή ενός ανθρώπου, δεδομένου ότι δεν τον γνωρίζει παρά μόνο από τα όσα παραθέτει ο ίδιος για τον εαυτό του. Κατά την γνώμη μου δεν μπορούν να είναι πλήρως αντικειμενικές οι απόψεις, μιας και δεν ξέρεις τον χαρακτήρα του άλλου (εκτός από κάποια στοιχεία που καταλαβαίνει ο καθένας μέσω των απαντήσεων του), πως συμπεριφέρεται στην καθημερινότητά του, πόσες αλήθειες και πόσες ανακρίβειες μπορεί να καταγράφει έτσι απλά κ.ά.
\"\"όταν πας κάπου και 1000 άνθρωποι σου παραθέτουν όπως θέλουν ότι θέλουν σαν αποδεικτικά στοιχεία ότι δεν μπορείς να ελπίζεις πχ ή για όποιοδήποτε άλλο θέμα νομίζω πως επιρεάζεσε\"\"
Πιστεύω πως είναι τελείως διαφορετικό να επηρεαστώ από κάποιες απαντήσεις και να τις επεξεργαστώ μήπως κρύβουν κάποιες αλήθειες ή λύσεις για συγκεκριμένο θέμα, με το να χάσω την ελπίδα μου. Κανείς δεν μπορεί να μου το στερήσει αυτό.
καλημέρα! και να που ήθελα να μπω για να ανοίξω ένα τόπικ με τίτλο \'το βλέμμα των άλλων\', για να πω τον πόνο μου:), και βλέπω πως πολλοί θέλουμε το βλέμμα των άλλων. η παγίδα δεν είναι τα φόρουμ αλλά η αβεβαιότητα ίσως.
θέλω εδώ να μεταφέρω μια μαρτυρία. όχι για ομοφυλόφιλους, μα για θέματα \'ηθικής\', γιατί και τους ομοφυλόφιλους, χωρίς να καταλαβαίνουν, σε θέματα ηθικής τους εμπλέκουν. εγώ δε γνωρίζω αν είναι ΑΠΛΩΣ θέμα ηθικής. νομίζω πως όχι.
να όμως αυτό που θέλω να σου μεταφέρω, απορία:
είχα μια θειά που έχει πεθάνει εδώ και 20 χρόνια. είχε παντρευτεί δύο φορές, την πρώτη φορά την πάντρεψαν στα 16 \'\'γιατί ήταν ζωηρή\'\' -σημειωτέον αν ζούσε σήμερα θα ήταν 90 χρόνων και- είχε παιδιά από τον πρώτο γάμο, χώρισε και παντρεύτηκε ένα στρατηγό, απέκτησε και μαζί του ένα αγόρι. η ίδια ήταν ορφανή, η μεγαλύτερη από τις αδελφές, η μητέρα μου ήταν η δεύτερη, υπήρχε και μια τρίτη αδελφή, και πολλά αγόρια.
κάθε μια από τις τρεις αδελφές είχε ένα ρόλο:
η πρώτη ήταν η γυρίστρα. το σχετικό όνειδος στα νιάτα της. όμως, όταν την έπιανε να αγαπάει κάποιον, προφανώς όχι μόνο ερωτικά, κινούσε γη και ουρανό για να τον βοηθήσει. προς το τέλος της ζωής της εμφανίστηκε κι ένας άλλος άνδρας, ΓΙΟΣ, δηλαδή ένα νόθο παιδί, που η θειά το είχε δώσει κάπου να το μεγαλώσουν. απίστευτα όμοιο με τα άλλα παιδιά της!
η δεύτερη ήταν η κασάνδρα: η μάνα μου είχε πάντα το ρόλο του \'\'πρέπει\'\', που έσπευδε πάντα να προφυλάξει, να μη γίνει το ένα ή το άλλο. στα θετικά της ας πούμε είναι η αγάπη που έδειχνε σε ορφανοτροφεία, ώστε παιδιά που μεγάλωναν εκεί να βγουν από το ορφανοτροφείο με κάποια ανθρώπινη σχέση ήδη έτοιμη, κάτι σαν υποκατάστατο μάνας. αυτό τον παράξενο ρόλο είχε και με τις αδελφές της, αυστηρή, που μόνο όταν είμασταν άρρωστα εμείς τα παιδιά της άφηνε να βγει εντελώς η στοργή της, αλλιώς παρίστανε το βράχο. θεός σχωρέστην κι αυτήν.
η τρίτη αδελφή ήταν \'η αθώα\'. αυτή παντρεύτηκε το μοναδικό έρωτα της ζωής της, έναν υπέροχο γλυκόν, γαλαντόμο, πλην όμως χαρτοπαίκτη, είδε να της δημεύουν το σπίτι, να της παίρνουν τα έπιπλα, και θεωρούσε πάντα στο τέλος ότι δεν τα κατάφερνε να προσφέρει αγάπη. είναι σαν τις φιγούρες του παπαδιαμάντη. η μόνη που ζει, και που αγαπώ βαθύτατα, γιατί θυμάμαι κιόλας όταν ήμουν μικρή ότι με έλεγαν κόρη της για τις γκάφες που έκανα, την εμπιστοσύνη που έδειχνα, την αγάπη για την εφήμερη τέχνη, κλπ.
σας περιέγραψα τρεις αδελφές δίνοντας τον αρνητικό ρόλο στη μεγαλύτερη (και όχι μόνο).
και να πού τυχαία γνώρισα έναν ιερέα, ηγούμενο σε μοναστήρι, ετών 94. γνώριζε τις τρεις αδελφές, κι έτσι, αναγνώρισε και μένα, που από μωρό με είχαν περίπου κοντά του, μετά αυτός πήγε κι έγινε ηγούμενος κάπου και είχαμε να ειδωθούμε 45 χρόνια (εγώ είμαι 50)!
όταν κατάλαβε ποια είμουν συγκινήθηκε και με ρώτησε με τα ονόματά τους για τις αδελφές. ήξερε και το δικό μου όνομα, είχε μνήμη και αγάπη. με ρώτησε για τα παιδιά της πρώτης θείας με λεπτομέρεια. στο τέλος μου είπε: κι εκείνο το άλλο παιδι που μεγάλωσε αλλού, τι κάνει;
δηλαδή ήξερε για το νόθο.
αφού με ρώτησε για παιδιά και εγγόνια της, στο τέλος μου είπε:
ήταν πολύ ηθικός άνθρωπος η θεία σου. τόσο ηθικόν άνθρωπο δε βλέπεις εύκολα.
εκείνη την ώρα μου έκανε μεγάλο μάθημα ο γερο-παπάς. ήταν σαν να μου έλεγε: στις πραξεις μας το ήθος είναι η σφραγίδα του καλού πάνω μας. το καλό δεν είναι αυτό που η κοινωνία ονομάζει ηθική, και που συνήθως είναι η εποχή των εκπτώσεων της έννοιας του καλού.
ο καθένας κουβαλάει ένα σταυρό.
σε κάποια στιγμή στο γολγοθά, ο χριστός παρέδωσε το σταυρό του σε κάποιον που τον βοήθησε στο κουβάλημα.
η \'ηθική\', όταν απομονώνει και σταμπάρει τα άτομα στη μοναξιά και στο όνομα (ο \'*******\', η \'*******\', ο \'κερατάς\', η \'βρώμα\') είναι η χειρότερη κακία. δεν έχει τίποτα να κάνει με το σώμα του χριστού, την εκκλησία. και μερικοί που νομίζουν εκκλησία απλώς τους κανόνες της ηθικής, ας το ξανασκεφτούν, κι εμείς το ίδιο.
συγγνώμη αν έγραψα άσχετα. πιστεύω πάντως ότι δεν είναι τελείως άσχετα. τι λες;