Γνωρίζω κοπέλες που έχουν προκαθορίσει τη ζωή τους εξαιτίας μίας μακροχρόνιας σχέσης, πιστεύοντας πως δε θα ανοιχτούν ποτέ ξανά και σε κανέναν, πως δε θα μπορέσουν να ξανανιώσουν άνετα με κάποιον,δε θα μπορέσουν να ξαναερωτευτούν και γιαυτό προτιμούν να μείνουν μόνες τους. Από την άλλη δεν αντέχουν τη μοναξιά, θέλουν να παίρνουν αλλά δεν μπορουν να δώσουν γιατί φοβούνται, είναι μπερδεμένες κι έχουν πολλά στο μυαλό τους.
Σε κάθε ερώτηση η απάντηση είναι: ΔΕΝ ΞΕΡΩ!
Είναι μελαγχολικές, δε βλέπουν μέλλον σε οτιδήποτε, χάνουν τα ενδιαφέροντά τους, αλλάζουν διαθέσεις συνεχώς και παραμένουν σιωπηλές.
Πνίγουν όποιο συναίσθημα, αρνιούνται ότι αγαπάνε, ότι δένονται, ότι σε έχουν ανάγκη...
θέλω να δηλώσω:
Κουβαλάτε προηγούμενες εμπειρίες αλλά ΜΗΝ ΚΟΛΛΑΤΕ!!!!
Μην τις αφήνετε να σας κουβαλάνε αυτές και να σας οδηγούν στο φόβο! Μην τις αφήνετε να σας πλακώνουν και να μην σας αφήνουν να αναπνεύσεται, να συνεχίσετε να ζήτε. Μην αφήνεται τη μελαγχολία και τη νοσταλγία να σας παγώνουν τα χέρια. Μην γενικεύετε μια αρνητική εμπειρία σε όλες αυτές που περιμένουν να τις ζήσετε. Μην τα βλέπετε όλα δύσκολα.
ΑΦΕΘΕΙΤΕ
ευχαριστώ