Θρήνος για το τέλος μιας σχέσης!
Κρατούσα στη ζωή μου έναν άνθρωπο νομίζοντας ότι μπορώ να ανταποκριθώ στο ότι εγώ τον βλέπω ερωτικά ενώ εκεινος φιλικά, αλλά δεν μπορεσα να το αντέξω. Εκεινος ταυτόχρονα με ξεζούμισε. Ότι μπορούσε να πάρει από μένα συναισθηματικά το πήρε. Στήριξη 24/7, φροντίδα, αγκαλιά, συμπαράσταση, συμβουλές. Μην παρεξηγηθώ, δεν τα πήρε με το ζόρι. Ήθελα και τα έδωσα. Ταυτόχρονα άφηνε πόρτες γιατί πιθανότατα φοβόταν μην του φύγω, μη χάσει όλη αυτή τη "φιλία".
Τλπ καταλαβα ότι δεν μπορω να ανταποκριθώ σ αυτο κι αποφάσισα να τον βγάλω απ' τη ζωή μου. Ε τωρα αυτη η μετάβαση είναι εξαιρετικά επώδυνη
Να σημειώσω ότι έχω περάσει δύο βαριά πένθη στη σύντομη 40χρονη ζωή μου, καθώς κι ένα αρκετά ψυχοφθόρο διαζύγιο και ανταπεξήλθα!
Τώρα αυτό το "πένθος" με εξαντλεί!
Πρέπει να περάσει όμως!
Δεν ξέρω αν αυτό που χρειάζομαι ειναι στηριξη και συμπόνια και κατανόηση.
Πρακτική συμβουλή υπάρχει; Παρόμοια εμπειρία;