Καλημερα και χρονια πολλα, Χριστός Ανεστη. Ελπιζω ολοι να ειστε καλα κ να περναμε ελαφρά αυτα που μας προβληματίζουν.
Εχω ενα θεμα. Ξερω πως θα σας ακουστεί χαζο, αλλα νιωθω μια θλίψη. Περισι τετοιον καιρο ειχα βιωσει κρίσεις πανικού, αλλα σιγα σιγα με τον καιρο εξασθένησαν. Εχω εδω κ λιγες μερες αναστενάζω συνεχεια χωρις λογο, χωρις αιτια, μερικες φορες δεν θελω να βγω εξω κ σημερα ηταν να παω στα πεθερικά μου για Πασχα να παμε να φαμε εκει ολοι μαζι κ με επιασε μια άρνηση. Εχω ταση για εμετο, δεν θελω να παω πουθενα απλα θελω να καθίσω στο σπιτι. Ενας ανεξήγητος φοβος απο το πουθενα μου χτυπαει παλι την πορτα. Δεν θελω να παω σε καποιον γιατρο γιατι το περνάω σταδιακά ολο αυτο, αλλα αν με πιασει, δεν με κουναει κανεις απο εκει που καθομαι. Θελω απλα να καθησω και να αράξω. Το εχει παθει κανεις να εχει εναν ανεξήγητο φοβο χωρις να υπαρχει καποια αιτια;