διπολική, μοναξιά και δυσκολίες
Καλησπέρα σας, είμαι νέο μέλος εδώ κι εύχομαι να είναι ένας όμορφος χώρος ανταλλαγής απόψεων με σεβασμό και ηρεμία και όχι προσβολές όπως σε διάφορα forum.
Είμαι διαγνωσμένη με διπολική διαταραχή τύπου 2 κάποια χρόνια, ακολουθώ αγωγή συστηματικά και με έχει βοηθήσει πολύ και πάντα έκανα παράλληλα και ψυχοθεραπείες από επιλογή μου καθώς θέλω να είμαι ένα λειτουργικό άτομο και το έχω καταφέρει αρκετά καλά. Σπούδασα κι εργάζομαι κανονικά. Το μεγαλύτερό μου πρόβλημα δεν είναι η ίδια η πάθηση αλλά η ζωή μου που θεωρώ ότι στην πραγματικότητα ''ξύπνησε'' και την πάθηση. Έχω περάσει πολύ δύσκολα τόσο στο σχολικό περιβάλλον με πολλά χρόνια μοναξιάς κι εκφοβισμού, χωρίς φιλίες και παρέες που είναι απαραίτητες για κάθε νέο άνθρωπο. Αργότερα η ατυχία μου στις φιλικές επαφές συνεχίστηκε καθώς είναι και πολύ δύσκολό να βρεις άτομα που να μπορείς να είσαι 100% ο εαυτός σου και να μιλήσω και για το θέμα της διπολικής χωρίς να με κοιτάνε σαν να είμαι κανένας δολοφόνος.
Η μοναξιά αυτή με έχει επηρεάσει πολύ μέσα μου παρ' όλο που ποτέ δε το έβαζα κάτω και προσπαθούσα και να κοινωνικοποιηθώ και να εξελίσσομαι σαν άνθρωπος προς το καλύτερο. Πλέον τα έχω παρατήσει. Η ζωή μου τα τελευταία δύο χρόνια έχει γίνει πολύ άσχημη και στενάχωρη. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά που κουβαλάω από παιδί, βίωσα άσχημη παρενόχληση στον εργασιακό τομέα που με έκανε να χάσω τη γη κάτω απ τα πόδια μου, να μη νιώθω καλά στη σχέση μου με αποτέλεσμα να χωρίσω, να αποσταθεροποιηθώ πολύ ενώ είχα παλέψει άπειρα όλα τα προηγούμενα χρόνια με τον εαυτό μου να είμαι καλά και δυνατή και συν όλα αυτά ήρθε κι ένα θέμα σωματικής υγείας που με ταλαιπωρεί τους τελευταίους μήνες και έχω μείνει με ελάχιστα οικονομικά και μία μικρή δουλειά καθώς απαιτεί χρόνο και αποκατάσταση.
Μέσα σ' όλα αυτά δεν έχω έναν άνθρωπο να νιώθω δικό μου, εμπιστοσύνης να μπορώ να μιλήσω ειλικρινά και να περάσω όμορφα και να συνδεθώ όπως με μία φίλη/ο. Η οικογένεια μου είναι μεγάλοι άνθρωποι πλέον, με πολλά επίσης δικά τους ζητήματα και υγείας που και αυτούς τους βοηθώ. Όσο αναφορά την ψυχοθεραπεία, πέρα απ΄ τον ψυχιατρό μου που είναι άνθρωπος εξαιρετικός και ρυθμίζει τα φαρμακά μου, δυστυχώς δεν κάνει συνεδρίες, δεν έχω καταφέρει να βρω έναν καλό ειδικό να δέσω και να εμπιστευτώ από τότε που η ψυχολόγος που είχα κάποια χρόνια αποφάσισε να εγκαταλείψει τελείως το επάγγελμα και να αφοσιωθεί στα οικογενεικά. Νιώθω να πνίγομαι και να είμαι αδύναμη πλέον μπροστά σε όλα αυτά.. Νιώθω πως παρ' όλο που είμαι ένας πολύ σταθερός χαρακτήρας παρ όλη τη διαγνωσή μου αυτή, δεν βρίσκω σταθερότητα στην ίδια τη ζωή και γύρω μου και νιώθω πραγματικά πολύ μόνη πλέον ειδικά σε αυτή τη χώρα όπου εαν πεις τη λέξη διπολική ή οτιδήποτε σχετικά με την ψυχική υγεία αμέσως είσαι δαχτυλοδεικτούμενος και μη έγκυρος σε όσα λες κτλ κτλ.. αυτά.. ευχαριστώ εαν με διαβάσατε.