Απάντηση -κατάθεση προσωπικής ιστορίας στην ιστορία του blackcrow
Διαβάζοντας την ιστορία σου συγκλονισμενη, ήθελα να καταθέσω την δική μου προσωπική ιστορία ελπίζοντας ότι θα τη διαβάσεις και θα δεις ότι δεν είσαι ο μόνος που βίωσε ένα τέτοιο τραύμα από την ίδια την ψυχοθεραπεία.
Και επίσης θα ήθελα μέσα από αυτή την κατάθεση να φωνάξω σε όσους αναζητούν ειδικούς για τα προβλήματα τους να προσέξουν 2 πράγματα :
1. Να ρωτήσουν /ψάξουν /ξεσκονισουν με κάθε τρόπο που μπορούν τον ειδικό πριν ανοίξουν την ψυχή τους και τον εμπιστευτούν. Σπουδές, πτυχία, τίτλοι, εκπαίδευση, κάρτες, ταμπέλες, προσεγγίσεις....τα πάντα πρέπει να εξεταστούν. Θεωρίες του τυπου: Εντάξει τα πτυχία δεν λένε κάτι ή δεν παίζουν ρόλο, είναι αβάσιμες. Αν είναι έτσι κι ο χειρουργός που θα σε αναλάβει τι πειράζει να μην έχει πτυχίο τάδε η δεινα;
2. Να ακούσουν/εμπιστευτούν/διακρίνουν την εσωτερική τους φωνή για αυτό που έχουν μπροστά τους. Αν τους ταιριάζει, τους κάνει, τους βοηθάει, αν αξίζει τα λεφτά του, εάν νιώθει ότι η όλη διαδικασία πάει καλά.
Τότε και ΜΌΝΟ ΤΌΤΕ να σιγουρευτεί ότι είναι στο κατάλληλο μέρος για να ακουμπήσει την ψυχή του και τα λεφτά του.
Η ιστορία μου τώρα.
Ξεκινάει τον Απρίλιο του 2015 όταν μετά από 2 χρόνια συνεχούς στρες και άσχημων γεγονότων στο εργασιακό μου περιβάλλον, η διαταραχή από την οποία βασανίζεται από 5 χρονών και ποτέ δεν έχω κανει κάτι για να την αντιμετωπίσω, χτυπάει κόκκινο. Πάσχω από ΙΔΨ. Εκείνο τον καιρό πιστεύω βαριάς μορφής καθότι γίνομαι εντελώς δυσλειτουργικη και σχεδόν δεν μπορώ να βγω έξω από το σπίτι. Ακόμα και το ίδιο μου το σπίτι έχει γίνει απειλητικό καθώς υπάρχουν παντού πλέον μολύνσεις που θα με μολύνουν και θα πεθάνω.
Τον Απρίλιο λοιπόν εκείνο, αποφασίζω να ζητήσω βοήθεια. Ο μόνος γνωστός που έχω στο χώρο είναι ένας συνάδελφος ψυχολόγος στον εργασιακό μου χώρο του οποίου ζητάω τη βοήθεια. Να μου συστήσει κάποιον ψυχολόγο για την διαταραχή μου.
Και μου συστήνει έναν γνωστό του ψυχολόγο με τη διαβεβαίωση ότι θα με βοηθήσει και θα "μου αλλάξει τη ζωη".
Εμπιστεύομαι απόλυτα τον συνάδελφο και ξεκινάω στο γνωστό του.
Από την πρώτη συνεδρία ρωτάω ποιας σχολής και ποιας προσέγγισης είναι, αλλά δεν παίρνω ξεκάθαρη απάντηση. Κι ενώ μου κάνει λίγο κάπως αυτό, στις επόμενες συναντήσεις που ξανά φέρνω το θέμα τον ακούω σχεδόν γοητευμενη να μου λέει ότι δεν έχει συγκεκριμένες προσεγγίσεις γιατί αυτά είναι ξεπερασμένα. Ότι δεν "πάει " τους ψυχολόγους που τα λένε αυτά κι ότι αυτός κόβει και ράβει από πολλές σχολές και μεθόδους για να βοηθήσει τον πελάτη.
Εγώ έχω καταγοητευτει και θεωρώ πολύ ωραία αυτή την τακτική. Μέσα μου βέβαια υπάρχει μια μικρή ανεπαίσθητη φωνή που λέει : μωρέ μήπως είναι περίεργα αυτα που σου λεει;
Δεν την ακούω γιατί γενικά δεν εμπιστεύομαι τον εαυτό μου. Είπαμε ΙΔΨ έχω. Φουλ στην ενοχή και την αμφιβολία.
Συνεχίζω μαζί του πιστεύοντας ότι είναι μοναδικός. Ότι θα κάνει φοβερή δουλειά μαζί μου. Μου το λέει. κι ο ίδιος αυτό συχνά πυκνά. Μου λέει επίσης συχνά ότι βρίσκεται σε κόντρα με τους ψυχολόγους. Ότι δεν είναι σαν εκείνους.Ότι ο ίδιος είναι "άτυπος θεραπευτής". :Μοναχικός λυκος" "δεν ακολουθεί το κοπάδι " "αιρετικος".
Εγώ κάπως θορυβουμαι από αυτά αλλά πειθώ τον εαυτό μου ότι εγώ τα βλέπω έτσι κι ότι εγώ σαμποτάρω τη διαδικασία.
Μια μέρα παίρνω την κάρτα του και βλέπω να γράφει επάνω: "σύμβουλος ψυχικής υγείας" Με έπιασε ένα κάτι. ...κι άρχισα λίγο να ψάχνομαι. Διαβάζω όλα αυτά τα ωραία στο διαδίκτυο για τους συμβούλους, για το ότι δεν έχουν άδεια, ότι πολλοί από αυτούς δεν έχουν πτυχία κλπ.
Προσπαθώ να βάλω σε τάξη το μυαλό μου αλλά έχω αρχίσει να μπερδεύομαι πολύ. Τι στο καλό θα μου κάνει ο σύμβουλος για την ΙΔΨ; Εγώ έχω ακούσει ότι αυτό χρειάζεται ψυχολόγο ή ψυχίατρο.
Σε μια από κεινες τις μέρες τον ρωτάω τι τελικά κάνει με μένα. Τι προσέγγιση ακολουθεί. Και βάζει τα γέλια. Γελούσε τρανταχτα ένα πεντάλεπτο και δεν απαντούσε. Όταν τον πίεσα μου είπε εν τέλει ότι κάνει ομοιοπαθητικη. Δηλαδή με χειροτερεύει για να γίνω καλύτερα. Δεν καταλάβαινα τίποτα. Είχα αρχίσει να έχω σοβαρές αμφιβολίες. Ήμουν όμως εκεί 6 μήνες και δεν ήθελα να ρισκάρω να φύγω.