Αποπροσωποποίηση η κάτι άλλο?
Είμαι χωρίς να είμαι, και υπάρχω χωρίς να υπάρχω. Τα χέρια μου δεν είναι δικά μου και το σώμα μου επίσης. Δεν είμαι εγώ. Δεν βιωνω τη στιγμή και δεν περνάει κανένα εξωτερικό ερέθισμα. Ο χρόνος έχει σταματήσει. Δεν μπορώ να πάρω καμιά απόφαση και είναι σαν να ζω σε όνειρο. Είτε κοιμάμαι είτε ξυπνάω το ίδιο. Όλα αυτά γιατί κάποιος με πίεσε να δεχτώ κάτι. Σας έχει συμβεί κι εσάς? Τα βιωνετε κι εσεις αυτά. Είναι αποπροσωποποίηση? Πάω να κοιτάξω τον εαυτό μου στον καθρέπτη και δεν μπορώ, δεν υπάρχω νιώθω ενοχή. Κανείς με τα ίδια συμπτώματα?