Πόσο κακό μπορεί να κάνει η μοναξιά;
Καλησπέρα. Το τελευταίο διάστημα έχω φτάσει πάτο ψυχολογικά. Είμαι τυχερή ώστε να έχω δίπλα μου καλούς φίλους, που ξέρουν καλά τι με απασχολεί και με στηρίζουν όσο μπορούν. Όμως έχουν και εκείνοι κάποια δικά τους προβλήματα και , όπως είναι λογικό, δεν μπορούν συνέχεια να ασχολούνται μαζί μου. Δεν μου έχουν εκφράσει ότι έχω γίνει φορτική, αλλά ξέρω ότι πλέον είμαι. Προσπαθώ να τους συμπαραστέκομαι και εγώ στα δικά τους, αλλά πλέον είμαι τόσο χάλια που μετά βίας μπορώ να ασχοληθώ με τον εαυτό μου. Με στεναχωρεί που δεν μπορώ να σταθώ στα πόδια μου, που δεν μπορώ να είμαι εκεί για εκείνους και που με την τόσο πεσμένη διάθεση έχω καταντήσει τοξική. Γενικότερα δεν έχω καθόλου όρεξη να βγαίνω και όταν βγαίνουμε από τη μια περνάω σχετικά καλά, αλλά από την άλλη νιώθω ότι δεν μπορώ να συμβαδίσω με τους άλλους. Έχουν νέα, έχουν προοπτικές, η ζωή τους εξελίσσεται. Και εγώ από την άλλη, μένω στάσιμη έχοντας μόνο τη μιζέρια μου. Σκέφτομαι πολύ σοβαρά να ξεκόψω μαζί τους, παρόλο που δε το θέλω. Ο λόγος είναι ότι δε θέλω να με σιχαθούν, βλέποντας με συνεχώς μαραζωμένη και λέγοντας ξανά και ξανά για τα δικά μου. Γιατί κάποια στιγμή θα γίνει αυτό, όσο και να με αγαπάνε. Ήδη βρίσκομαι σε αυτή την κατάσταση εδώ και πολύ καιρό και το πρόβλημα που με απασχολεί και με έχει κάνει να νιώθω όπως νιώθω δεν είναι κάτι που λύνεται. Από την άλλη, αν ξεκόψω, η μοναξιά λογικά θα με κάνει ακόμα χειρότερα.. Αλήθεια δεν ξέρω τι να κάνω, είμαι στη μέση.
Εδώ και δύο μήνες έχω ξεκινήσει ψυχοθεραπεία, αλλά προς το παρόν δεν έχω δει κάποια διαφορά, πέρα από το ότι βγάζω αυτά που θέλω από μέσα μου.
