ΧΩΡΙΣ ΧΑΠΙΑ ΚΑΙ ΤΣΙΓΑΡΟ , ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΔΕΚΑ ΧΡΟΝΙΑ
Από τον τίτλο μου μάλλον θα ταίριαζε να ανοίξω αυτό το θέμα στις εξαρτήσεις...ωστόσο επειδή δεν θεωρώ ότι το πρόβλημά μου είναι η απεξάρτηση καθ εαυτή, αλλά το άγχος , οι φοβίες , οι πανικοι , η αποπροσωποποίηση και γενικά το πακέτο δώρου που έρχεται σε πολλούς από εμας, το εντάσσω σε αυτήν την κατηγορία.
Εχω δύο μήνες και κάτι να καπνίσω . Η κακή μου διάθεση είχε κάνει το τσιγάρο προέκταση του χεριού μου. πίστευα ότι δε θα κατάφερνα ποτέ να το κόψω. ούτε τώρα πίστευα ότι θα το έκοβα. κάθε που χαλιέμαι ήθελα μια τζούρα. ωστόσο-περιεργως και παρα την προσκαιρη επιθυμια μου - δε δυσκολεύτηκα καθόλου να το σταματήσω.
πριν το τσιγάρο -μέσα στο καλοκαίρι-είχα σταματήσει τα ζαναξ που επαιρνα εδώ και δύο περίπου χρόνια από τρία την ημερα των ο,5 μέχρι μισό των 0,25..παντα με συνταγη γιατρου βεβαια και υπο παρακολουθηση
εδω και μια βδομαδα σταματησα και τα σεροξατ που επαιρνα εδω και 10 χρονια, ενα δυο τρία ή και μισό , ανάλογα την κατασταση μου..
δε νιώθω ακόμη βεβαια "καθαρη" από το σεροξατ..
ΠΩΣ ΝΙΩΘΩ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΟΛΑ ΑΥΤΑ;;
ΣΚΑΤΑ..!
Φυσικά δε μου ήρθε μόνη μου να σταματήσω τη φαρμακοληψία ! Είχα γράψει και στο παρελθόν ότι έφυγα από τον ψυχίατρο και πήγα σε κάποιον ψυχαναλυτή.
Κατά τη γνώμη του στην περίπτωσή μου δε χρειάζονται τα συγκεκριμένα φάρμακα. αναγνωρίζει μεν τις προσωρινά κατευναστικές ιδιότητες ενός ηρεμιστικού για παράδειγμα, αλλά θεωρεί τον ψυχισμό πολύ πιο σύνθετο από μια μάζα από νευρώνες και νευροδιαβιβαστές που μπορεί να ρυθμισθεί με τον εκλεκτικο αναστολεα επαναπρόσληψης σεροτονίνης. ¨
Συμβουλέυτηκα και έναν φίλο μου ψυχίατρο που είναι καθηγητής φαρμακολογίας στο πανεπιστήμιο. μου είπε το εξής: "δικαιούσαι να ξέρεις πώς θα είσαι και χωρίς τα φάρμακα" .
Το δικό μου βίωμα λοιπόν έχει ώς εξής:
Ένα περίπου μήνα αφότου ξεκίνησα να παίρνω τα σεροξάτ και για κάποιους μήνες ακόμη, είδα τρομερή βελτίωση. . Βέβαια σε αυτό συνετέλεσε σε μεγάλο βαθμό το γεγονός ότι πλέον είχα επισκευθεί είδικο, μου εξήγησε τί συμβαίνει και έμαθα να μην φοβάμαι τόσο πολύ ότι πάσχω από κάτι που θα με οδηγήσει στο τρελοκομείο.
Τα επόμενα 10 χρόνια ήταν μία του ύψους μια του βάθους. είχα περιόδους φανταστικές , όπου πίστευα ακράδαντα ότι το έχω ξεπεράσει για πάντα και άλλοτε υποτροπίαζα αλλα΄'ελεγχόμενα".
Όπως έχω ξαναγράψει το χειρότερο πισωγύρισμα ήταν πριν από δύο χρόνια. επαιρνα τρια σεροξατ τη μερα και πραγματικα δεν ενιωθα ότι με βοηθάνε. Περισσότερο θα έλεγα με βοηθούσαν τα ζαναξ ειδικά αν επινα και κανενα ποτο .
Ακόμη κι ετσι ομως με τρια σεροξατ και τρια ζαναξ δεν ηταν οτι ημουν εντελως καλα, απλως ειχα γινει "λειτουργικη".
Τα ζαναξ τα εκοψα χωρις δυσκολια, παρα τα οσα λεγονται για στερητικα. Αντιθετα η ελλειψη σεροξατ μου εχει προκαλεισει πολλα προβληματα και εχω εμφανισει και στερητικα συμπτωματα ( οργνανικης αλλα και ψυχολογικης στερησης) τα οποία ακόμη παλεύω.
Τις τελευταίες εβδομάδες περνάω πολύ δύσκολα. εχω πολύ εντονους τρόμους , φοβίες , διαρροιες, ρίγη, κρίσεις πανικού , εμμονές ( ξεχασα να πω ότι ειχα και από αυτό), αποπροσωποποιηση κλπ. με πιάνουν κλάμματα στα καλά του καθουμένου, νιώθω απελπισία, απογοήτευση , θυμό , θλίψη. Το παραμικρό που έχω να κάνω μου φαίνεται ακατόρθωτο και μου προκαλέι πολύ έντονο άγχος κ ανησυχία. Στην εργασία μου υπολειτουργώ ή και δε λειτουργώ, στο σύντροφό μου φαίρομαι απάισια, κάνω σεξ πολυ σπάνια , αποφεύγω εκδρομές, εξόδους, εύθυμους φίλους κλπ.
ήμουν έτσι λοιπόν και σταμάτησα και τα σεροξατ .. και τώρα είμαι έτσι ..και λίγο χειρότερα..με λίγες περισσότερες εμμονες και με λίγη περισότερη δυσθυμία
δεν ξέρω γιατι εγραψα όλο αυτό το κατεβατό..ζορίζομαι πολύ η αλήθεια είναι . και με φάρμακα και χωρίς.. και λέω μήπως τελικά τα φάρμακα τα έπαιρνα όχι για να γίνω καλά και για να νιώθω ψυχικά υγιής, αλλά για να με κρατάνε ώστε να μπορώ να λειτρουργώ έστω και υποτυπωδώς;
δικαιούμαι να δώ πως θα είμαι και χωρίς φάρμακα λοιπόν ....
και τί βλεπω;;
ενα μάτσο χάλια....σαν τα χάλια που είχα και με τα φαρμακα
μόνο που τώρα είναι χάλια χ 2....
το συμπέρασμα λοιπόν για τον τίτλο...
Ε, ΚΑΙ ΤΙ ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ;