ΝΕΑ ΞΑΚΙΝΗΜΑΤΑ ΚΙ ΑΝΕΞΕΛΕΓΚΤΟ ΑΓΧΟΣ-ΠΑΝΙΚΟΣ

Καλησπέρα !!! Πριν από κάποιους μήνες (Φεβρουάριο - Αύγουστο) , βίωσα μανιακό επεισόδιο.Είναι το 2ο , στο ιστορικό μου. Το πρώτο με βρήκε σε πλαίσια πιο ασφαλή από το δεύτερο επεισόδιο. Στο τελευταίο βίωσα ακραίες καταστάσεις και κυρίως έκανα - για τα δεδομένα μου - ακραία πράγματα. Όταν συνήλθα τον Αύγουστο , ένιωσα περίεργα. Ένιωσα πώς ξύπνησα από μια κατάσταση ξένη σε εμένα. Έκτοτε κουβαλάω μόνο ενοχές για τα πεπραγμένα μου. Σκέψεις ,πού συνεχώς ανακυκλώνονται. Τα κύρια συναισθήματα μου ήταν αυτά της ντροπής αλλά και της οργής. Μετά από ένα ξέσπασμα μου , αποφασίσαμε με τους γονείς μου , πώς δεν γινόταν να μείνω άλλο στην πόλη μου. (5 χρόνια αφότου αρρώστησα , είχα επιστέψει στο πατρικό μου) . Δεν είχε να μου "προσφέρει" κάτι άλλο η πόλη μου. Έπρεπε να γυρίσω στην ζωή πού είχα αφήσει απότομα. Έτσι τον Αύγουστο νοίκιασα ξανά σπίτι στην πόλη, όπου σπουδάζω . Τον Σεπτέμβριο είχα την εξεταστική μου. Προς έκπληξη όλων κατάφερα να δώσω όσα μαθήματα είχα σκοπό. Στην συνέχεια πέρασα και όσα βγήκαν. Το ζήτημα τώρα είναι η νέα μου ζωή - καθημερινότητα. Θέλω να πηγαίνω στην σχολή μου κανονικά και να παρακολουθώ μαθήματα. Ωστόσο όταν βρίσκομαι εκεί , δυσφορώ. Νιώθω πολύ άσχημα . Όσο περνούν οι ώρες τόσο πιο έντονη είναι η ανάγκη μου να πάρω ηρεμιστικό για να μπορέσω να ηρεμήσω κι άρα να συνεχίσω. Στην σχολή , συγκρίνομαι συνέχεια με άλλους πού σαφώς είναι καλύτεροι από μένα , είναι στο έτος τους , είναι ικανοί , είναι κοινωνικοί , είναι δραστήριοι... Είναι όσα δεν είμαι εγώ. Κάθε μέρα πού ξυπνάω , σκέφτομαι ΠΩΣ θα πάω στην σχολή. Πώς θα καταφέρω να μην με νοιάζουν αυτά και να συνεχίζω ανεπηρέαστη. Όσο αγαπάω την σχολή μου , άλλο τόσο φοβάμαι να βρίσκομαι εκεί. Τέλος , από τότε πού συνήλθα από το μανιακό έχω κοτσάρει στον εαυτό μου 2 ταμπέλες "πρόστυχη" και "αναξιόπιστη". Κάθε μέρα τα σκέφτομαι κι αυτά. Τί να κάνω ? Πώς να προχωρήσω ?