Originally Posted by
Sandraki
Παιδιά σας ευχαριστώ πάρα πολύ όλους για τις απαντήσεις και τις συμβουλές σας. Πραγματικά με κάνετε να νιώθω καλύτερα. Από την στιγμή που ξεκίνησα στον ψυχολόγο και μου είπε κι εκείνος να θέσω όρια, το κάνω... στην αρχή πιο δειλά, τωρα πολύ πιο εντονα... Δηλαδή το κάνω τα τελευταία... αν όχι τρία, δυόμιση χρόνια σίγουρα. Ακόμα πιστεύουν πως δεν έχουν κάνει κανένα φάουλ και πως είμαστε υπερβολικοί εμείς. Πολλά πράγματα επίσης προσπαθώ να τα παίρνω πάνω μου για να μην βγει κακός ο φίλος μου. Πχ ξέρω πως δεν θέλει να έχει σχέσεις μαζί τους πλέον, παλιότερα μ ενοχλούσε αυτό, τώρα θεωρώ πως είναι η μοναδική λύση γιατί δεν υπάρχει περίπτωση να βρεθεί χρυσή τομή και να επικοινωνήσουν σαν νορμάλ άνθρωποι. (Ο μπαμπάς μου όταν υποτιμάει κάποιον είναι ικανός να κάνει γκριμάτσα κοροϊδίας μπροστά του, το κάνει χρόνια ατέλειωτα στον παππού μου και στους θείους μου και γενικά σε όποιον υποτιμάει ή δεν χωνευει... αν το αγόρι μου δει κάτι τέτοιο προς το πρόσωπο θα αφηνιασει) Επίσης ένα από αυτά που κάνανε οι δικοί μου είναι να λένε στα πεθερικά μου ότι είμαι φαντασμένη και ονειροπαρμένη και τους τα μεταφέρω όπως θέλω (που τι λόγο εχω να θίξω τους γονείς μου στα πεθερικά μου και στο αγόρι μου; -ισως αποσκοπούσαν στο να με χωρίσουν, ποιος τους ξέρει;). Επιπλεον ο μπαμπας μου έλεγε ειρωνικά στην πεθερά μου πάλι, ότι αφού βρήκα καλύτερους γονείς να τους ξεγράψω αυτους. Ώσπου η πεθερά μου τον έβρισε λέγοντας του πως δεν ξέρει τι διαμάντι έχει για παιδι κι αντί για εμένα χρειαζεται αυτός ψυχολογο. Κι ο πατέρας θίχτηκε που του είπε ότι δεν ξέρει τι παιδί εχει. Γενικά δεν βλέπω φως στον ορίζοντα. Χθες ξαναμαλωσα και με τους τρεις τους, θα ξανασυζητησω από βδομάδα...δεν περιμένω ν αλλάξει κάτι. Και τους έχω ξεκαθαρίσει πως δεν θέλω πολλά πολλά. Είναι στην φάση της αποδοχής...αντί να αλλάξουν λίγο τη συμπεριφορά τους θα το αποδεχτούν άπραγοι. Η απάντηση τους είναι πως δεν μπορούν να κάνουν κάτι άλλο...αν εγώ δεν τους θέλω στη ζωή μου...και είμαι ευτυχισμένη χωρίς αυτούς... εξάλλου πολλά φαρμακια τους έχω ποτίσει τα τελευταία τρία χρονια! Πώς να μην έχω τύψεις μετά; Τι ζω Θεέ μου;;; Έλεος... Είναι να τρελαίνομαι. Αν βρίσκετε κάτι λάθος στην δικιά μου συμπεριφορά θέλω να μου το υποδείξετε.