Ο ψυχαναγκασμός με κορόιδεψε
Πριν 2 χρόνια, μάλλον προσπάθησα να κάνω μια υπόσχεση για να εξαναγκάσω τον εαυτό μου να σταματήσει να κάνει μια συγκεκριμένη τελετουργία. Η τελετουργία που έκανα συνέχεια ήταν να πλένω ένα συγκεκριμένο σημείο του προσώπου μου, συνήθως με νερό και μερικές φορές με σαπούνι χεριών, και άλλες φορές με σαπούνι πιάτων. Έτσι, μάλλον προσπάθησα να κάνω την υπόσχεση για να σταματήσω να κάνω την τελετουργία. Δεν την θυμάμαι την υπόσχεση, αλλά θυμάμαι ότι υπήρχε κάτι σχετικά με αυτό και ότι δεν είναι υπόθεση. Μερικές φορές που το θυμόμουν απλά, νομίζω το έβαζα στην κατηγορία ότι δεν είναι κάτι σημαντικό για το οποίο θα έπρεπε να αγχώνομαι, δηλαδή ότι η υπόσχεση δεν ήταν τόσο τρομακτική.
Πριν 2 μέρες, έκανα πλύση στόματος με στοματικό διάλυμα. Κάποιες σταγόνες λέρωσαν εκείνο το σήμειο του προσώπου μου για το οποίο αγχωνόμουν και ήταν ο λόγος που έκανα την παλιά τελετουργία. Παρόλο που αγχώθηκα λίγο, δεν είχα κανέναν σκοπό να το σκουπίσω διότι ανησυχούσα για την υπόσχεση. Παρατήρησα ότι στο ίδιο σημείο υπήρχε ας το πούμε μια σταγόνα που ήταν μεγαλύτερη και φαινόταν εντονότερα. Μάλιστα, ήταν άσπρη γιατί το διαφανές διάλυμα είχε αφρίσει με την μίξη σάλιων. Δεν είμαι σίγουρος για το τί ακριβώς σκέφτηκα εκείνη την ώρα οπότε θα τα πω στο περίπου.
Νομίζω σκέφτηκα ότι:
"Ωχ. Εδώ είμαι πιο λερωμένος και φαίνεται έντονα. Ίσως το διάλυμα να κάνει κακό στο πρόσωπό μου, αγνόησα την σταγόνα που δεν φαινόταν αλλά αυτό, ίσως, επειδή, έχει αφρίσει να μου κάνει κακό και ότι ίσως, δεν πρόκεται για ψυχαναγκασμό πλέον. Ίσως να πρέπει λίγο να το σκουπίσω με τα δάχτυλα. Όχι, δεν θα το κάνω. Ψυχαναγκασμός είναι. Ναι, αλλά δεν μπορώ να είμαι λερωμένος και να φαίνεται. Άλλες φορές όταν λερωνόμουν το σκούπιζα χωρίς άγχος για να φύγει η σταγόνα Τώρα γιατί να μην το κάνω; Mάλλον την συγκεκριμένη στιγμή δεν πρέπει να την σκουπίσω γιατί ίσως μετρήσει ότι το κάνω ψυχαναγκαστικά μιας και μου έχει μπει ήδη η ιδέα στο μυαλό. Ας το αφήσω. Ας πάω στο κρεβάτι έτσι"
Όλο αυτό διήρκησε περίπου 3 δευτερόλεπτα. Νομίζω, πήγα να αφήσω την σταγόνα πάνω μου, αλλά και επειδή θυμόμουν ότι άλλες φορές, όταν δεν υπήρχε ο ψυχαναγκασμός στην μέση, το σκούπιζα σαν νορμαλ άνθρωπος. Το να σκουπίζω το πρόσωπό μου σαν νορμαλ άνθρωπος δεν με ενοχλούσε γιατί στην υπόσχεση δεν έπρεπε να πλένομαι για ψυχαναγκαστικό λόγο. Μπορούσα να πλένομαι για νορμάλ λόγους. Τότε, νομίζω ξαφνικά δεν ένιωθα καλά. Και γιατί με είχε αγχώσει λίγο ο ψυχαναγκασμός αλλά και επειδή δεν μου άρεσε το ότι άφηνα την σταγόνα στο πρόσωπό μου για να μην φανεί ότι το σκουπίζω για ψυχαναγκαστικούς λόγους. Νομίζω, παράλληλα σκεφτόμουν ότι υπάρχει περίπτωση μια πολύ μικρή πιθανότητα ο ψυχαναγκασμός να έχει δίκιο (το στοματικό διάλυμα θα σου χαλάσει το πρόσωπο) και ότι δεν πρόκειται πια για ψυχαναγκασμό. Έτσι, βιαστικά, έκανα λίγο με τα δάχτυλα και καθαρίσα κάπως την σταγόνα. Συνέχιζα, όμως να είμαι λερωμένος απλά δεν φαινόταν. Μόλις συνειδτοποιήσα τί έκανα φρίκαρα. Για ποιο λόγο το έκανα; Εξ αρχής θυμόμουν την υπόσχεση και δεν σκέφτηκα καθόλου να σκουπίσω την σταγόνα επειδή μου το έλεγε ο ψυχαναγκασμός, αλλά όταν είδα την μεγαλύτερη σταγόνα και αυτά που μου λεγε ο ψυχαναγκασμός, αγχώθηκα παραπάνω αλλα πάλι δεν νομίζω ότι ήθελα να το σκουπίσω.
Δεν μπορώ να καταλαβώ γιατί την σκούπίσα. 3 σενάρια!
1) Μπορεί τελικά, ο λόγος που την σκούπισα να ήταν επειδή δεν ήθελα να πάω λερωμένος στο κρεβάτι και ότι όλο αυτό δεν θεωρείται νορμαλ ενώ παράλληλα, ήμουν αγχωμένος. Μπορεί να νόμισα ότι το σκουπίζω λόγω του ψυχαναγκασμού αλλά να το σκούπιζα τελικά, επειδή δεν ήθελα να ήμουν λερωμένος.
2) Μπορεί ο ψυχαναγκασμός να με έπεισε ότι τελικά δεν είναι ψυχαναγκασμός και ότι όντως υπήρχε πιθανότητα η σταγόνα να μου χαλούσε το πρόσωπο, οπότε την σκουπίσα βιαστικά.
3) Μπορεί υποσυνείδητα να σκεφτόμουν τον ψυχαναγκασμό και όλα αυτά που μου έλεγε, αλλά να τσατίστηκα λίγο με τον εαυτό μου που αφήνω την σταγόνα επίτηδες πάνω μου για να μην φανεί ότι την σκουπίζω ψυχαναγκαστικά και να μην μου άρεσε ότι αφήνω λερωμένο το πρόσωπό μου επίτηδες ( ίσως ταυτόχρονα σκεφτόμουν ότι υπάρχει πιθανότητα ο ψυχαναγκασμός να έχει δίκιο) Μπορεί να επηρεάστηκα που άλλες φόρες, όταν δεν υπήρχε ψυχαναγκασμός, σκουπιζόμουν κανονικά. Και έτσι το έκανα.
Απλά δεν μπορώ να καταλάβω ποιο ήταν το κίνητρο που με έκανε να κάνω την πράξη; Το ότι δεν ήθελα να φαίνομαι λερωμένος; Tο ότι ήθελα να κάνω την τελετουργία; Tό να χρησιμοποιήσω ως δικαιολογία ότι δεν ήθελα να φαίνομαι λερώμενος με σκοπό να κάνω πλαγίως την τελετουργία, η οποία πιθανότατα για κάποια δευτερόλεπτα να νόμισα ότι μπορεί πια να μην είναι τελετουργία;
Δεν ξέρω και δεν θυμάμαι. Πάντως, άσχετα από το κίνητρο, το μόνο που έκανα ήταν λίγο να σκουπίσω την σταγόνα να μην είναι τόσο πολύ. Συνέχιζα να είμαι λερωμένος απλά δεν φαινόταν γιατί ήταν διαφανές. Πιστεύετε ότι έσπασα την υπόσχεση? Η υπόσχεση πρέπει να ήταν ότι δεν έπρεπε να πλένω εκείνο το σημείο για ψυχαναγκαστικούς λόγους. Συνήθως, έριχνα άφθονο νερό και το έπλενα όλο το σημείο. Ενώ έδώ απλά σκούπισα λίγο μια σταγόνα (δεν ξέρω με τί κίνητρο)
Επίσης, είναι από τις υποσχέσεις που δεν με ανησυχούν τόσο πολύ γιατί μάλλον ήταν σε περίοδο μαζί με άλλες που δεν με αγχώνουν τόσο (θερμοσίφωνας κλπ) Αλλά δεν την θυμάμαι. Και αν ήταν κανονική προσευχή και ζητήθηκε μια συγκεκριμένη τιμωρία και εγώ λανθασμένα νομίζω ότι ήταν απλά μια ψυχαναγκαστική υπόσχεση;
Πιστεύετε την έσπασα; Εξηγήστε γιατί... Παρακαλώ απαντήστε μόνο όσοι το διαβάσατε όλο και καταλάβατε τι γράφω και όχι μόνο 2 σείρες.
Ο ψυχαναγκασμός με κορόιδεψε
Πριν 2 χρονια περιπου, έκανα βιαστικες υποσχέσεις στον Θεό προκειμένου να να αναγκάσω τον εαυτό μου να σταματήσει να κάνει κάποιες ψυχαναγκαστικές τελετουργίες πριν βγω από το σπίτι. Μία από αυτές τις τελετουργίες ήταν το πλύσιμο ενος συγκεκριμένου σημείου στο πρόσωπο.
Πριν μέρες, έκανα πλύση στόματος και λερώθηκα σε εκείνο το σημείο στο πρόσωπο. Ο ψυχαναγκασμός άρχισε να μου λέει οτι πρέπει να το σκουπίσω επειδή μπορεί να μου καταστρέψει το πρόσωπο. Είχα αγχωθεί λίγο αν και ήξερα ότι ήταν ψυχαναγκασμός και δεν ήθελα να σπάσω την υπόσχεση. Επειδή το διάλυμα είχε αφρίσει από τα σάλια, ο ψυχαναγκσμός μου είπε ότι πρέπει λίγο να το σκουπίζω γιατί υπάρχει μια πιθανότητα το άφρισμα να μου χαλάσει το πρόσωπο και οτι δεν πρόκειται πια για ψυχαναγκασμό.
Νομίζω, αγνόησα τον ψυχαναγκασμό μου αλλά συνέχισα να είμαι αγχωμένος. Κοιτούσα τον εαυτό μου στον καθρέφτη και νομίζω, πήρα την απόφαση να παω στο κρεβάτι χωρίς να σκουπιστώ. Λερωμένος. Ίσως, μου πέρασε από το μυαλό να το σκουπίσω ωστέ να πάω στο κρεβάτι χωρίς να είμαι λερωμένος αλλά ο ψυχαναγκασμός, ενω μου έλεγε να το σκουπίσω, άρχισε να μου λέει να μην το σκουπίσω και να παω στο κρεβάτι λερωμένος γιατι αν το σκουπίσω μπορεί να μετρήσει σαν ψυχαναγκαστικό σκούπισμα.
Εκεί, νομίζω, καταλάβα ότι δεν είναι λογικό το να είμαι λερωμένος μόνο και μόνο επειδή ο λογικός λόγος του σκουπίσματος, τύγχαινε να είναι ίδιος με τον ψυχαναγκαστικό λόγο. Και, έτσι, βιαστικά, σκούπισα λίγο το σημείο με τα δάχτυλα, νομίζω, ίσα ίσα να μην φαίνεται τόσο άσπρο χωρίς νερό (συνέχιζα να ήμουν λερωμένος) αυτό μου έδωσε και μια ικανοποίηση για την ψυχαναγκαστική τελετουργία.
Επειδή όλες αυτές οι σκέψεις
(πρέπει να σκουπιστώ για τον ψυχαναγκασμό μου - όχι, δεν πρέπει λόγω υπόσχεσης αλλά ο ψυχαναγκασμός μπορεί να έχει μια πιθανότητα να έχει δίκιο και να μην είναι ψυχαναγκασμός - θα αντισταθώ στον ψυχαναγκασμό - θα πάω στο κρεβάτι λερωμένος - δεν είναι ομως λογικό να είμαι λερωμένος - οχι, δεν πρέπει να σκουπιστώ γιατί ίσως θα μετρήσει ότι σκουπίζομαι για τον ψυχαναγκασμό - όχι, δεν είναι λογικό να είμαι έτσι λερωμένος, ας σκουπιστώ γιατί βαρέθηκα)
διήρκησαν περίπου 10 δευτερόλεπτα, δεν μπορώ να καταλάβω, ποιός ήταν τελικά ο λόγος που σκουπίστηκα. Ίσως, νόμιζα ότι σκουπίζομαι για τον λογικό λόγο ενώ στην πραγματικότητα, να ήταν δικαιολογία και ο πραγματικός λόγος ήταν ο ψυχαναγκαστικός. Δεν είμαι και σίγουρος, γιατί ήμουν προσεχτικός με την υπόσχεση. Αλλά από την άλλη, τί πείραζε να είμαι λίγο λερωμένος; Για ύπνο πήγαινα. Η ταχύτητα με την οποία έγιναν όλες αυτές οι σκέψεις και η σκέψη ότι θα μπορούσα να πάω και για ύπνο λερωμένος και επειδή ικανοποίηθηκε και ο ψυχαναγκασμός μιας και ήταν η ίδια πράξη, με μπέρδεψαν με αποτέλεσμα να μην ξέρω αν ο ψυχαναγκασμός ήταν τελικά, ο λόγος που σκουπίστηκα. Ανησυχώ για την υπόσχεση σχετικά με το να μην πλένω ψυχαναγκαστικά εκείνο το σημείο. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί σκουπίστηκα λίγο με τα δάχτυλα ενω δεν μου ήταν δύσκολο να πάω λερωμένος για ύπνο. Μήπως ηταν δικαιολογία και τελικά, στιγμιαία, αγνόησα την υπόσχεση στον Θεό προκειμένου να κάνω την τελετουργία; Πείτε μου.
ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ!!!!!!!!!!!!!!!! ΜΙΛΗΣΤΕ ΜΟΥ ΚΑΠΟΙΟΣ!!!!
Πριν 2 χρόνια έκανα, μάλλον βιαστική υπόσχεση στον Θεό προκειμένου να εξαναγκάσω τον εαυτό μου να σταματήσει να πλένει ψυχαναγκαστικά ένα συγκεκριμένο σημείο στο πρόσωπο. Δεν θυμάμαι την υπόσχεση αλλά θυμάμαι νομίζω, την πρώτη φορά που άρχισα να την τηρώ, άρα δεν πρόκειται περι υπόθεσης.
Πριν μέρες, λερώθηκα λίγο κάπου στο πρόσωπο με στοματικό διάλυμα. Είχε αφρίσει. Ο ψυχαναγκασμός μου έλεγε να το σκουπίσω γιατι μπορεί να πάθω κάτι. Είχα αγχωθεί αλλά δεν ήθελα να σπάσω την υπόσχεση που προσπάθησα να κάνω στον Θεό, πριν 2 χρόνια. Δεν ξέρω αν μέτρησε. Η υπόσχεση ήταν να μην πλένω ψυχαναγκαστικά το συγκεκριμένο σημείο του προσώπου. Ο ψυχαναγκασμός μου έλεγε να καθαρίσω τον αφρό επειδή μπορει να μου χαλάσει το πρόσωπο.
Λόγω των θεμάτων που έχω με τις υποσχέσεις στου Θεούς, δεν σκέφτηκα, νομίζω, καθόλου να το σκουπίσω παρόλο που είχα αγχωθεί. Κοιταζόμουν στον καθρέφτη και έλεγα στον εαυτό μου ότι θα πάω στο κρεβάτι έτσι με έναν αφρολεκέ να φαίνεται, για να μην σπάσω την υπόσχεση. Ξαφνικά, κάτι δεν μου άρεσε. Προσπαθώ και αγνοώ τον ψυχαναγκασμό μου που συνεχίζει να μου λέει
οcd: σκουπισέ το για τον ψυχαναγκαστικό λόγο!
Αλλά δεν θέλω να είμαι και λερωμένος. Σκέφτηκα να το σκουπίσω σαν νορμάλ άνθρωπος αλλά
ocd: Mην το σκουπίσεις! Αν το σκουπίσεις μπορεί να μετρήσει οτι το σκουπίζεις για τον ψυχαναγκαστικό λόγο και έτσι θα σπάσεις την υπόσχεση!
Τύγχαινε ο ψυχαναγκασμός και αυτό που ήθελα να κάνω (νορμάλ λόγος) να είναι το ίδιο. Οπότε για να μην αγχώνομαι, πήρα την απόφαση να πάω λερωμένος στο κρεβάτι. Τότε , νευρίασα. Δηλαδή, θα είμαι με έναν αφρολεκέ στο πρόσωπο επειδή αμα το σκουπίσω σαν νορμαλ άνθρωπος, μπορεί να φανεί ότι το κάνω για τον ψυχαναγκασμό μου; ΌΧΙ!
Και έτσι, βιαστηκά, σκούπισα λίγο τον αφρό με τα δάχτυλα. Συνέχιζα να ήμουν λερωμένος αλλά ο αφρός, δηλαδή το ορατό κομμάτι, είχε φύγει. Φρίκαρα. Δεν ήμουν σίγουρος γιατί το έκανα. Το έκανα επειδή ήθελα να έχω καθαρό πρόσωπο σαν ένας νορμάλ άνθρωπος ή ήταν δικαιολογία και το έκανα ΚΥΡΙΩΣ για τον ψυχαναγκασμό μου; Ίσως δεν ήταν και τοσο δύσκολο να πάω με τον αφρολεκέ στο κρεβάτι, νομίζω και άλλες φορές τύγχαινε να έχω ας το πούμε λίγη οδοντόκρεμα. δεν με πείραζε. Γιατί δηλαδή, έπρεπε να το σκουπίσω σαν νορμαλ άνθρωπος? Επειδή ΙΣΩΣ το σκουπίζα όχι επειδή ήθελα να ήμουν νορμαλ, αλλά επειδή ήθελε να κάνω την τελετουργία πλαγίως. Φυσικά, δεν είχα συνείδηση του τί έκανα. Εννοώ, όλες αυτές οι σκέψεις διήρκησαν περίπου 8 δευτερόλεπτα? Παρόλο που είχα αγνοήσει τον ψυχαναγκασμό, αυτός υποσυνείδητα επέμενε να το καθαρίσω και μαζί με αυτό είχα και τις άλλες σκέψεις ότι θέλω να είμαι καθαρός οταν παω στο κρεβάτι σαν νορμάλ άνθρωπος. Δηλαδή, δεν έκανα κάτι επίτηδες. Εκείνη την στιγμή, νόμιζα πως πιθανότατα το κάνω για νορμάλ λόγους και όχι για τον ψυχαναγκασμό.
Ανησυχώ γιατί δεν θυμάμαι την υπόσχεση. Δεν θυμάμαι αν ήταν βιαστικές σκέψεις, ή κανονική προσευχή. Θυμάμαι όμως, νομίζω, την πρώτη φορά που ξεκίνησα να την τηρώ. Άρα, δεν πρόκειται για υπόθεση.
