Μετάνιωσα για την επιλογή Μεταπτυχιακου

Καλησπέρα , είμαι αρκετά προβληματισμένη και αγχωμενη το τελευταίο διάστημα.Εχω τελειώσει μια αξιόλογη σχολή έχω αποκτήσει κάποια προσόντα ωστόσο όμως ποτέ μου δεν ήθελα να κάνω κάποιο Μεταπτυχιακο γιατί ήξερα πόσο δύσκολο και απαιτητικό είναι και πόσο χρόνο θα μου τρώει απ' τη ζωή μου
Είμαι και αρκετά αγχωτική. Αναγκαστικα χωρίς καν να το ψάξω αρκετά και επειδή ένιωθα πιεσμένη από εξωτερικούς παράγοντες όπως γονείς,φίλους και επειδή πλέον αν δεν έχεις σε κάνουν να νιώθεις υποδεέστερος. Το πρόβλημα μου είναι ότι το συγκεκριμένο Μεταπτυχιακό ει άι απ' τα πιο δύσκολα που υπάρχουν με πολλές εργασίες και το χειρότερο επειδή δουλεύω και έχω και άλλες υποχρεώσεις δεν μπορώ και νομίζω μάλλον πως δεν θέλω να το πάρω στα σοβαρά... Ήδη έχουν ξεκινήσει εργασίες και εγώ μέσα μου έχω μια άρνηση το βλέπω σαν βάρος και έπαθα μέχρι και κρίση άγχους. Δεν ξέρω τι να κάνω αν δεν το κάνω σίγουρα θα είμαι "κατώτερη" σε σχέση με όλους τους ακαδημαϊκούς πλέον.Αλλα απ' την άλλη αισθάνομαι τόσο έντονα πως δεν θέλω και αυτό δεν αλλάζει όσο και αν το πάλεψα μέσα μου.. θα ήθελα να ακούσω μια άποψη και από ψυχολογικης πλευράς. Να το αφήσω και να είμαι ήρεμη κάνοντας πράγματα που αγαπώ; εξ άλλου στην πράξη της δουλειάς μου δεν μου προσφέρει και κάτι παραπάνω.

Quote:

---

Originally Posted by Aeriko93

Καλησπέρα , είμαι αρκετά προβληματισμένη και αγχωμενη το τελευταίο διάστημα.Εχω τελειώσει μια αξιόλογη σχολή έχω αποκτήσει κάποια προσόντα ωστόσο όμως ποτέ μου δεν ήθελα να κάνω κάποιο Μεταπτυχιακο γιατί ήξερα πόσο δύσκολο και απαιτητικό είναι και πόσο χρόνο θα μου τρώει απ' τη ζωή μου
Είμαι και αρκετά αγχωτική. Αναγκαστικα χωρίς καν να το ψάξω αρκετά και επειδή ένιωθα πιεσμένη από εξωτερικούς παράγοντες όπως γονείς,φίλους και επειδή πλέον αν δεν έχεις σε κάνουν να νιώθεις υποδεέστερος. Το πρόβλημα μου είναι ότι το συγκεκριμένο Μεταπτυχιακό ει άι απ' τα πιο δύσκολα που υπάρχουν με πολλές εργασίες και το χειρότερο επειδή δουλεύω και έχω και άλλες υποχρεώσεις δεν μπορώ και νομίζω μάλλον πως δεν θέλω να το πάρω στα σοβαρά... Ήδη έχουν ξεκινήσει εργασίες και εγώ μέσα μου έχω μια άρνηση το βλέπω σαν βάρος και έπαθα μέχρι και κρίση άγχους. Δεν ξέρω τι να κάνω αν δεν το κάνω σίγουρα θα είμαι "κατώτερη" σε σχέση με όλους τους ακαδημαϊκούς πλέον.Αλλα απ' την άλλη αισθάνομαι τόσο έντονα πως δεν θέλω και αυτό δεν αλλάζει όσο και αν το πάλεψα μέσα μου.. θα ήθελα να ακούσω μια άποψη και από ψυχολογικης πλευράς. Να το αφήσω και να είμαι ήρεμη κάνοντας πράγματα που αγαπώ; εξ άλλου στην πράξη της δουλειάς μου δεν μου προσφέρει και κάτι παραπάνω.

---

Πάρε αναστολή για ένα χρόνο μέχρι να κατασταλάξεις

7. Ο ανώτατος επιτρεπόμενος χρόνος ολοκλήρωσης των σπουδών ορίζεται σύμφωνα με τον Κανονισμό Σπουδών και δεν μπορεί να υπερβαίνει το διπλάσιο της προβλεπόμενης κανονικής διάρκειας σπουδών. Στην περίπτωση αυτή, κάθε φοιτητής μπορεί να επανεγγραφεί σε μεταπτυχιακά μαθήματα στα οποία δεν έλαβε προβιβάσιμο βαθμό ή να τα αντικαταστήσει με άλλα, αν αυτό προβλέπεται στον οικείο Κανονισμό Σπουδών. Έπειτα από αιτιολογημένη αίτηση, σε οποιαδήποτε φάση της μεταπτυχιακής φοίτησης, δίνεται η δυνατότητα προσωρινής αναστολής των σπουδών, που δεν μπορεί να υπερβαίνει τα δύο συνεχή εξάμηνα κατά τα οριζόμενα στον οικείο Κανονισμό Σπουδών. Τα εξάμηνα αναστολής της φοιτητικής ιδιότητας δεν προσμετρώνται στην προβλεπόμενη ανώτατη διάρκεια κανονικής φοίτησης.

http://www.opengov.gr/ypepth/?p=3311

Δεν ξέρω τη φύση της δουλειάς σου, αλλά η μανία να παίρνουμε χαρτιά απλά για να τα παίρνουμε δεν μου λέει κάτι. Το θέμα είναι οι πραγματικές γνώσεις και δεξιότητες άλλωστε. Αν το πάρεις με το ζόρι δεν θα σου μείνουν και πολλά ή θα σου μείνει η αντιπάθεια για το αντικείμενο, άρα πάλι δεν θα σε βοηθήσει και πολύ.
Για να μιλάς για μεταπτυχιακό κι από το 93 στο nick name, υποψιάζομαι ότι είσαι στα 27!
Γιατί δίνεις τόσο βάση στο τι σου λένε οι γονείς και οι φίλοι κι ο καθένας; Εσύ ξέρεις καλύτερα για το τι μπορείς ή δεν μπορείς ή τι "πρέπει" να κάνεις και τι είναι καλύτερο για τον εαυτό σου! Τι πάει να πει είσαι υποδεέστερος; Τα χαρτιά είναι προσόντα, δεν δείχνουν αυτομάτως την αξία ενός ανθρώπου. Εδώ λες ότι το συγκεκριμένο μεταπτυχιακό δεν έχει καν αντίκρισμα πάνω στην πράξη της δουλειάς σου. Στη δουλειά δεν σε βοηθάει, δεν σου αρέσει για να πεις ότι το κάνεις για την κάβλα σου, έ, τότε γιατί να το κάνεις;;;

Αναλογες συζητησεις εχω κανει με την κορη μου που τελειωνει τις σπουδες της φετος. Εκεινη θελει να εργαστει αμεσα γιατι το αντικειμενο των σπουδων της εχει ζητηση αυτη την περιοδο οποτε ενα μεταπτυχιακο θα την καθυστερουσε χωρις λογο. Συμφωνω μαζι της. Πιστευω πως το μεταπτυχιακο αξιζει σαν προσον σε σχολες που δεν εχουν σαφες αντικειμενο (πολλες θεωρητικες) και προσδιδει ενα σκαλι παραπανω απο ισαξιους, οπως επισης και σε χαμηλου κυρους πτυχια μιαν αναβαθμιση! Αν η σχολη σου απο μονη της μπορει να προσφερει εργασια παρατα το μεταπτυχιακο. Αν θες μιαν γνωμη παραπανω γραψε μας τη σχολη σου. (η κορη μου ειναι Τοπογραφος μηχανικος στο ΕΜΠ)

Ήδη δουλεύω πάνω στο αντικείμενο είμαι εκπαιδευτικός και μάλιστα ειδικής αγωγής το κάνω ξεκάθαρα για προσόντα στον πίνακα επειδή πλέον ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος. Αλλά απ' ότι βλέπω και από ότι συζητάω δεν ξέρω πρακτικά πόσο βοηθάει το Μεταπτυχιακό μέσα στη τάξη για να διδάξω κάτι "απλό" σε παιδιά. Επίσης βλέπω ότι μας βάζουν σε όλη αυτή τη διαδικασία να κυνηγάμε ένα σωρό χαρτιά και κάπου χάνεται η ουσία. Ήδη έχω ζοριστει γιατί όπως είπα έχω κάνει αρκετά ξένες γλώσσες,σεμινάρια κλπ. Δεν ξέρω αν θεωρείται επιπόλαιο αν το αφήσω και όλο αυτό για κάποια μόρια κυνηγώντας μια θέση στο δημόσια που ήδη έχει κορεστεί. Νομίζω δεν αξίζει να χάσω τον εαυτό μου.

Εσένα η προτεραιότητα σου είναι το δημόσιο; Κι αν ναι με κάθε τίμημα; Και το υποτιθέμενο τίμημα σου εξασφαλίζει όντως με μεγάλες πιθανότητες αυτό που θες;

Απ΄ότι καταλαβαινω όχι. Άρα; Πρακτικά και πάντα με προτεραιότητα την υγεία σου (ψυχική και σωματική) και την ποιότητα της καθημερινότητας/ζωής σου θα τα βλέπεις τα πράγματα.