Δεν έχω την δύναμη ούτε να πάω μπροστά ούτε να μείνω εδώ που είμαι.
Ίσως κ να με παρεξηγήσετε κ ίσως να πείτε ότι φταίω που έφτασα εδώ..
Δίκιο θα έχετε.
Μα πονάω,πονάω τόσο πολύ που έχω πάρει αγκαλιά τα ηρεμιστικά κ πασχίζω να βρω την δύναμη να μην τα πάρω όλα μαζί...
Ερωτεύτηκα κ αγάπησα έναν άνθρωπο που ξέρω ότι μέχρι και σήμερα εκμεταλλεύεται την αγάπη που του έχω, έναν άνθρωπο που δεν νοιάζεται για μένα,έναν άνθρωπο που έχει άλλη σχέση κ εγώ είμαι δεύτερη στην ζωή του,αν δεν είμαι κ τρίτη.
Γιατί έμπλεξα μαζί του θα μου πείτε λοιπόν?
Γιατί στην αρχή έφαγα το παραμύθι της τελειωμένης σχέσης,του δώσε μου λίγο χρόνο κ όταν κατάλαβα την αλήθεια ήταν αργά να φύγω γιατί μου κοβόταν η ανάσα στην σκέψη να είμαι μακριά του..
Προσπάθησα κ προσπαθώ να βρω την δύναμη να φύγω,να κάνω πράγματα που με έκαναν χαρούμενη παλιά να ο,τι κ αν κάνω μοιάζει με κενό πια.
Μια ζωή γεμάτη πληγές είχα μέχρι τώρα κ αυτή ήρθε κ έσβησε τα τελευταία αποθεματα δύναμης που είχα για να συνεχίσω να παλεύω.
Θέλω απλά να κοιμηθώ κ να μην ξυπνήσω ποτέ,θέλω να μην νιώθω πια,θέλω να ξεκουραστώ...
Σας ευχαριστώ που θα με "διαβάσετε",δεν περιμένω απάντηση,μόνο ήθελα να τα βγάλω λίγο από μέσα μου