ΘΕΩΡΕΙΤΕ ΑΝΩΜΑΛΙΑ/ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΔΙΑΣΤΡΟΦΗ ΤΟ ΕΡΩΤΙΚΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΚΑΠΟΙΟΥ ΓΙΑ ΜΙΑ ΠΑΧΥΣΑΡΚΗ ΓΥΝΑΙΚΑ;
Μεταφέρομαι εδώ για να μην ξεφεύγουμε κι άλλο από τη θεματολογία του τόπικ" Ερωτικό ενδιαφέρον: Δεν είναι όπως παλιά ... Σας έχει συμβεί?"
κι επειδή προσωπικά το βρίσκω πολύ ενδιαφέρον ν'ανοίξουμε μια σχετική κουβεντούλα...Με αφορμή λοιπόν τα λόγια της sweet_but_obese:
Quote:
Originally posted by sweet_but_obese
...Γνώρισα έναν που μου ειπε αυτή τη φράση που εχω διαβάσει τόσες φορές σε αυτό το topic. Εγκεφαλικά με φτιάχνεις αλλά οπτικά....
...Με ήθελε μεν,εγκεφαλικά-ψυχικά αλλά δεν μπορούσε να με κοιτάει,να με βγάζει έξω,γενικά να με κοιτάει,διοτι εχω αφησει πολυ τον εαυτο μου και δυσκολο να στρωσει το σώμα μου ακομη και με πλαστικες.
...Αλλα σε στιγμές ειλικρίνειας αποκάλυψε ότι είχε και καιρό να μπιπππ και ειχε και περιέργεια να πάει με μία γεμάτη.
...Τελος να πω οτι απορώ που μερικοι,σεξουαλικα ειναι μια χαρά μαζι μου(ειμαι 130 να πω και 1.60 υψος) αλλα μεχρι εκει.Δεν θελουν κατι αλλο.Βγαινουν με ωραιες ή θυμουνται οτι τελικα εχουν κοπελα, κλασικο ψεμα και δεν μπορουν να με δουν εκτος.Ή οι ελευθεροι λενε χιλιες δυο δικαιολογιες για να μην βρεθουμε εξω σαν φυσιολογικοι ανθρωποι.
Γιατι τοση ντροπη δηλαδη;
Για να ειναι σεξουαλικα μια χαρά μαζί μου σημαινει οτι οπτικα δεν αηδιαζουν τοσο πολυ.Γιατι να θελουν δηλ τις παχιες μια κατηγορια ανδρων για να μην πω ενας σημαντικος αριθμος, μονο για το σεξ και να ντρεπονται να τις κυκλοφορησουν;...
Η αλήθεια είναι πως οι περισσότεροι άντρες από όσους δε χαλιούνται σεξουαλικά από την εικόνα μιας παχύσαρκης γυναίκας
ή έστω καλύπτονται σε άλλους τομείς από κείνη κι έχουν ήδη δεθεί συναισθηματικά μαζί της σε σημείο που να διατηρούν τη σχέση,
διστάζουν ή αποφεύγουν τις κοινωνικές εμφανίσεις,ακόμα και μεταξύ αγνώστων στο δρόμο,πόσο μάλλον σε παρέες με δικούς τους ανθρώπους,
αισθανόμενοι ντροπή για την επιλογή τους ή ακόμα περισσότερο φόβο πως αυτή η εικόνα χαρακτηρίζει και τους ίδιους και τι πραγματικά αξίζουν να έχουν δίπλα τους...
Το κόμπλεξ για τη γνώμη που οι τρίτοι σχηματίζουν για μας,έστω και μέσα από μία εικόνα,είναι φορές πολύ δυνατότερο από την παρρησία υπεράσπισης ό,τι για μας αξίζει...
Αποτέλεσμα,να πληγώνεται ο δικός μας-κατά τα άλλα-άνθρωπος,να μη βρίσκει τη στήριξη που θα τον πάει παραπέρα,να υποτιμάται η σχέση μας,να διαλύονται όλα...
Αλλά έχω να προσθέσω κάτι,που προσωπικά θεωρώ πολύ σοβαρότερο,καθώς αφορά εμάς τους ίδιους,από τους οποίους οφείλουμε να έχουμε περισσότερες απαιτήσεις!
Γιατί συχνά θεωρούμε ανωμαλία το γεγονός πως κάποιος μας βλέπει ερωτικά παρά τα παραπάνω κιλά μας;
Τόσο πολύ μας έχει πλέον γίνει πλύση εγκεφάλου,που δειλιάζουμε κι οι ίδιοι να υπερασπιστούμε τα αυτονόητα;
Γιατί το εκλαμβάνουμε ως μια άλλη διαστροφή; Πόσος ακόμη ρατσισμός και δη από μας τους ίδιους;