Να΄μαι κι εγώ παιδιά! Μερικοί από εσάς με ξέρετε, είμαι η Δήμητρα, 44 ετών, παντρεμένη κι εχω δυο δίδυμα αγορακια 5μιση ετων αυτιστικά. Σας έχω γράψει για τα παιδάκια μου και την ιστορία μας. Οι μικροί δείχνουν να πάνε καλά, ο ένας ειδικά έχει μεγάλη εξέλιξη, ο άλλος έτσι κι έτσι. Γενικά αυτό το θέμα των παιδιών με στενοχωρεί πάρα πολλές φορές. Από τη στιγμή που πήραμε τη διάγνωση και μετά είχα πολλά ψυχοσωματικά και έχω . Να σημειώσω ότι έχω ιστορικό κατάθλιψης απο 14 ετών αλλά ποτέ μου δεν πήρα φάρμακα παρά μόνο για ελάχιστους μήνες. Γενικά είμαι αγχώδης τύπος και νευρικός. Την κατάθλιψη μου θεωρώ ότι μέσα μου ποτέ δεν τη ξεπέρασα, πάντα είχα μελαγχολικές φάσεις και δύσκολες αλλά έμαθα να ζω έτσι. Επίσης σημειώνω ότι έχω μεγάλη φοβία για το θάνατο. Κατά συνέπεια όταν αρρωσταίνω από κάτι σκέφτομαι ότι πάει πεθαίνω. Και ερχόμαστε στο σήμερα, πριν τρεις μέρες με έπιασε μια φοβερη ημικρανία , μιλάμε δεν περνούσε με τίποτα και φυσικά φοβήθηκα ότι έχω κάτι σοβαρό. Γενικότερα έχω αυτό το φόβο όπως σας έγραψα. Όμως όταν πια πέρασε ο πονοκέφαλος με έπιασε ένας πιο έντονος φόβος και μετα μια μελαγχολία την οποία έχω ακόμα. Χθες μάλιστα δεν κοιμηθηκα γιατι το μυαλο μου εφερε ένα προσωπο που εχω μιλησει μαζι του πριν χρόνια δυο φορες, δεν είχε καμια σημασια στη ζωη μου και ουτε ξέρω πως επανέφερα την εικόνα και αυτό με τρόμαξε! Με αποτέλεσμα ακόμα και τώρα που σας μιλάω να το φέρνω στο μυαλο μου και φυσικά φοβαμαι μήπως τρελάθηκα. Είμαι παρά πολύ στενοχωρημένη, κλαίω και φοβάμαι τα χειρότερα!! Φυσικά θα πάω σε ειδικό, επειδή όμως μένω Βοιωτία και δεν έχει εδώ ειδικούς θα μπορούσατε να μου συστήσετε κάποιον από Αθήνα , βολεύει. Φυσικά με προσωπικό μήνυμα γιατί φαντάζομαι εδώ δεν επιτρέπεται. Δεν θα έγραφα αλλά ειλικρινά δεν γνωρίζω κανέναν!! Αν το δουν οι διαχειριστες ας με συγχωρήσουν. Αυτό που με στενοχωρεί πάνω από όλα είναι ότι έχω δυο μικρά[παιδάκια να μεγαλώσω και τι θα γίνουν αν πάθω κάτι ……….
