Είναι κάτι που θα το έχουμε για πάντα?
Καλησπέρα και από εμένα. Πριν από 2 χρόνια περίπου ύστερα από ένα πολύ αγχώδες γεγονός διαγνώστηκα με γενικευμένη αγχώδη διαταραχή. Είχα όλο το ρεπερτόριο: Κρίσεις πανικού, αποπραγματοποίηση ταχυκαρδίες, φοβόμουν για την υγεία την δικιά μου και τον γνωστών μου κτλπ. Ύστερα από πολύ υπομονή και βοήθεια από ψυχίατρο μπορώ να πω ότι πλέον έχω αντιμετώπισει σε πολύ μεγάλο βαθμό το άγχος μου. Πλέον βγαίνω έξω, δουλεύω και έρχομαι σε επαφή με κόσμο κανονικά μέχρι και ταξίδια έχω πάει χωρίς πλέων να με εμποδίζει αυτό το πράγμα, ίσως να με ποιάσει μια ταραχή και να νοιώσω λίγο άσχημα όταν βρίσκομαι σε ξένο μέρος αλλά δεν είναι κάτι που του δίνω σημασία. Δεν έχω πια αποπραγματοποίηση ούτε παράλογους φόβους για την υγεία μου.
Αυτό όμως που με προβληματίζει είναι ότι όταν η αγχώδη διαταραχή βρισκόταν στο απόγειο της έκανα το λάθος να ψάξω πληροφορίες στο ιντερνετ (μεγάλο λάθος) και αυτά που διάβασα όχι μόνο δεν με βοήθησαν αλλά με έκαναν και χειρότερα. Ένα από τα κουσούρια που μου άφησε το διάβασμα μου στο ίντερνετ είναι ότι είχα διαβάσει σε αρκετές σελίδες ότι η αγχώδη διαταραχή ακόμα και με αντιμετώπιση είναι μια μόνιμη/χρόνια κατάσταση στην οποία το άτομο το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να μάθει να ζει με αυτή για την υπόλοιπη ζωή του και θα έχει εξάρσεις και υφέσεις. Εμένα αυτό το πράγμα με τρομάζει πολύ ως προοπτική και με απογοητεύει παρ όλη τη πρόοδο που έχω κάνει όλο αυτό το καιρό.
Θέλω να ρωτήσω τα μέλη του φόρουμ αν πιστεύετε το ίδιο πράγμα ή αν τελικά μπορούμε να απαλλαχτούμε από αυτό το πρόβλημα
Σας ευχαριστώ.