Υπερφαγικά επεισόδια

Γεια σας, πρωτη φορα δοκιμάζω να μιλήσω σε καποιο ΦΟΡΟΥΜ γιατι δεν ξερω πως να αντιμετωπίσω τα προβλήμα μου με την υπερφαγία. Γενικά δεν εχω πρόβλημα με τα κιλά μου και γυμνάζομαι αλλα τους τλευτεουσ μήνες εχω συχνα υπερφαγικα επεισοδια δεν μπορω να σταματισω να φαγητο παραγγελο συνεχια και ολα αυτά κρυφα γιατι νιώθω τυψεις. Μπορει να αρχίζω να έχω πονους στο στομαχι αλλα συνεχιζω το φαγητο. Της επομενεσ μερεσ μπορει να αποφευγω το φαγητο να λεω πως δεν θα ξανασυμβει και παλι τα ιδια. πηγα σε διατροφολογο ώστε να εχω καποιο πρόγραμμα τα καταφερα μονο για 2 εβδομαδεσ ακομα δεν εβαλα πολλα κιλα μονο 2-3 λογο του ότι γυμνάζομαι καθημερινα. θελω με καποιο τροπο να σταματισει αυτό το πρόβλημα μου γιατι αμεσως μετα το φαγητο νιώθω τεραστιεσ τυψεις και δεν θελω να βγω από το σπιτι για της επομενεσ ωρεεσ.

Είσαι; ελαφρώς βουλιμίκος; και εγώ έκανα παλιά αναλογα


Εστάλη από Redmi 4A στο E-Psychology.gr Mobile App

Quote:

---

Originally Posted by pavlosla

Είσαι; ελαφρώς βουλιμίκος; και εγώ έκανα παλιά αναλογα


Εστάλη από Redmi 4A στο E-Psychology.gr Mobile App

---

δεν ξερω νομιζω πως είμαι απλα δεν ξερω πως να σταματισω να τρωω φαγητο ακομα και ότι δεν θελω στην πραγραμτικοτητα η ακομη χειροτερα μου δημιουργει προβλήματα και δυσφορια μετα

εσυ με ποιο τροπο το ξεπερασες?

Για να σταματήσεις τα υπερφαγικά πρέπει να βρείς την πηγή του προβλήματος. Συνήθως ειναι ψυχολογική (μπορεί βεβαια να είναι και ορμονολογική ή συνεπεια καποιας θεραπείας που παίρνεις).
Ο μόνος τροπος για να αποφύγεις το φαι είναι να παραπλανηθείς. Κανε πράγματα που θα σε καθηλώσουν εκει αντί να ειναι η σκέψη σου στο φαί.

Επειδή πιστεύω οτι τα περισσότερα υπερφαγικά συμβαίνουν το βράδυ, φρόντισε να εχεις κουράσει τοσο πολύ τον οργανισμό σου που να πεφτεις ξερός-η στον υπνο.
-Γυμναστήριο παρα πολύ καλά κάνεις και πας- προσπάθησε να πηγαίνεις όσο πιο αργά το βράδυ μπορείς.
-Βάλε και κάποια πιο fun δραστηριοτητα (πχ δες ομάδες του Δήμου σου που μπορείς να συμμετέχεις.)

Εγώ συγκεκριμένα για να αποφύγω το κατέβασμα του Αγλέορα το βράδυ στο σπίτι , εννοείται οτι το ψυγείο εχει μονο τυρια γιαουρτια λαχανικα (δηλαδή αδιάφορα), με το που μπαίνω σπίτι σπιντάρω κατευθείαν για κρεββάτι βάζοντας στο κινητό Νετφλιξ μεχρι να λιωσω και να με πάρει ο υπνος.
Με την τεχνική της παραπλάνησης δηλαδή προσπαθώ να με πείσω ότι δεν θα φαω. Λειτουργεί μέχρι τώρα για μένα.Το πρωί ξυπνάω με θάρρος που κατάφερα να αντισταθώ στους πειρασμούς.
Το παραπάνω είναι μια τεχνική εκ των πολλών που εχω εφαρμόσει για να μην έρχομαι σε επαφή με το φαι.
Ιδέες πετάω δεν ειμαι κανενας ειδήμων επι του θέματος.
Ταυτόχρονα κανω εδω και ενα ετός παρακολούθηση απο διατροφολόγο, οχι με προγραμμα εκτυπωμένο και κτλ, αλλα ενα γενικότερο πλαισιο του πως να τρώω και φυσικά μετρήσεις για να παίρνω τα χαμπάρια μου αν ανέβει η αναλογία λίπους, αν ανέβουν τα κιλά ή ακομή και αν ανέβουν οι μετρήσεις σε εκατοστά περιφέρειας μέσης κτλ κτλ. Δηλαδή χωρίς βούρδουλα δεν μπορώ να το κάνω.
Πάω και γυμναστήριο εννοείται 3-4 φορες την εβδομάδα.
Πάντως ναι, τα υπερφαγικά ειναι κάτι που γίνεται κρυφά παντα... και δημιουργεί μετα τεράστιες τυψεις και ενοχές. Σε νιώθω και βασικά οποιος το βιώνει αυτο το τέρας σε νιώθει και αυτός.

Ολα τα αρθρα γραφουν να ζητησουμε την υποστηριξη της οικογενειας. Και τι κανουμε οταν η οικογενεια μας οδηγει στην υπερφαγια;

Ορέστη εσένα όλα σου τα προβλήματα ξεκινούν αυτή τη στιγμή από την αρρωστημένη σχέση που είχες με τους δικούς σου και έχεις ακόμα με τη μάνα σου. 40 χρονών μαντράχαλος είσαι, βάλε κάποια όρια. Στο ξαναείπα, τι θα κάνει, θα σε δείρει αν την κλειδώσεις έξω από την κουζίνα και κάτσεις και φιάξεις μόνος σου το φαγητό σου;

Quote:

---

Originally Posted by Sonia

Ορέστη εσένα όλα σου τα προβλήματα ξεκινούν αυτή τη στιγμή από την αρρωστημένη σχέση που είχες με τους δικούς σου και έχεις ακόμα με τη μάνα σου. 40 χρονών μαντράχαλος είσαι, βάλε κάποια όρια. Στο ξαναείπα, τι θα κάνει, θα σε δείρει αν την κλειδώσεις έξω από την κουζίνα και κάτσεις και φιάξεις μόνος σου το φαγητό σου;

---

Δεν καταλαβαινεις πως λειτουργει η ψυχολογικη πιεση. Θα τσακωθω, θα πεταξω τα φαγητα, αλλα τη στιγμη που δε θα ειμαι αποφασισμενος, τη στιγμη που θα εχω νευρα ή στενοχωρια, θα παω μονος μου και θα φαω οτι μου λενε οτι πρεπει να φαω. Και δεν εχει σημασια αν εχω φαει το δικο μου φαι γιατι μετα θα φαω και το δικο τους. Στο σπιτι φροντιζουν να υπαρχουν παντα γλυκα ακομα και οταν δεν εχουνε κωλοχαρτο να σκουπισουμε τον κωλο μας.

Οταν ημουν 15 συμβουλευθηκαν εναν συναδελφο του πατερα μου ο οποιος τους ειπε ναγεμιζουν το σπιτι σουβλακια, κουλουρια, σοκολατες κλπ και εγω θα τα βλεπω και δε θα μπορω να αντισταθω. Αυτο το συστημα εφαρμοζουν επι ενα τεταρτο του αιωνα εχοντας καταστρεψει την υγεια μου.

Επιπλεον ο πατερας μου με περιμενε εξω απ το δωματιο μου οταν ξυπνουσα και χαστουκιζε τα μουτρα του λεγοντας μου πως εισαι ετσι, θα παθεις αδενοπαθεια. Οποτε πηγαινα στην κουζινα εκανε δυνατα τσσσσσσσσσ με απογνωση που δεν πηρα κατι να φαω (ενω ειχα φαει κανονικα γευμα, επρεπε καθε φορα που μπαινω στην κουζινα να τρωω και κατι), με ρωταγε 50 φορες την ημερα αν εφαγα ενω με ειχε δει να τρωω μεσημεριανο, ειχε βαλει ολους τους συγγενεις και τους καθηγητες να μου λενε να φαω....

Σημειωτεον οτι ημουν 1.74 και ζυγιζα 75 κιλα. Στα ανω φυσιολογικα ορια δλδ, ενω ο αδερφος μου στο ιδιο υψος ζυγιζε 63 κιλα. Καταλαβαινετε λοιπον οτι επροκειτο περι καθαρης παρανοιας του πατερα μου.

Και δε βρεθηκε ουτε ενας εκτος οικογενειας, ενας δςσκαλος γαμω τη μορφωση του, να του πει τοσα χρονια, το παιδι σου κυριε τετοιε ειναι φυσιολογικο. Δεν κινδυνευει απο καμια αδενοπαθεια. Αυτα που λες δεν στεκουν.

Οσο ειχε την υποστηριξη των αλλων τοσο συνεχιζε στην τρελα του που φυσικα ειχε κινητρο να ικανοποιησει τα δικα του ναρκισιστικα καπριτσια. Καταστρεφοντας εμενα, εξυψωνοταν αυτος.

Αυτη ειναι η ουσια του προβληματος της οικογενειας μας οπως και καθε οικογενειας ατομου με βαρια ναρκισδιστικη διαταραχη. Απλα ειναι σπανιο να την εχει καποιος τοσο βαρια και ταυτοχρονα ολο το συγγενικο πετιβαλλον να ειναι καθαρματα που χαιρονται με το κακο των συγγενων τους, και το κρατος να ειναι ενα βαλκανικο κωλοχανειο με ανυπαρκτη προνοια

Η συνεπεια αυτων ηταν να γεμισω κι εγω ψυχολογικα προβληματα, με πρωτο ενα ψυχαναγκασμο στην προσληψη τροφης. Ετρωγα ουτε απο ορεξη, ουτε απο λαιμαργια, ουτε απο νευρα/αγχος/στενοχωρια. Ετρωγα γιατι ενιωθα πιεσμενος να φαω. Γιατι αν δεν το εκανα θα ηταν μια πραξη ανυπακοης απεναντι στον πατερα μου. Ξυπνουσα και πηγαινα κατευθειαν στην κουζινα και ετρωγα απο το χτεσινο φαγητο. Οτι εφερναν ενιωθα υποχρεωμενος να το φαω.
Μπουκωνα, αηδιαζα, αλλα ετρωγα.

Εννοειται οτι την πιεση συντηρουσαν η μανα μου και ο αδελφος μου. Καθε τρια λεπτα "εχει και μπουγατσα - εχει και μπουγατσα". Για το καλο μου. Δεν ανησυχουσε για τον εαυτο του ο καλος μου αδελφουλης που ηταν 60 κιλα, αλλα ανησυχουσε μην αδυνατισω εγω και παθω αδενοπαθεια που ημουν 75-85-100 κιλα.... Τι καλος ανθρωπος!

Ο ιδιος ανθρωπος που προσπαθουσε να με πεισει οτι δε μπορω να παρω, στα 32 μου, ενα λεωφορειο και να παω στη θαλασσα γιατι ηταν πολυ επικινδυνο.

Ο ιδιος ανθρωπος που προσπαθησε να με μεταπεισει περσι απο το να παω διακοπες γιατι στο νησι θα ειχε "120 ντεσιμπελ παντου και μπαντζι τζαμπινγκ παντου και θα ηταν πολυ επικινδυνο".

Ο ιδιος οταν εχασα 10 κιλα πριν 8 χρονια ερχοταν και μου εκανε θεατρινιστικα τρεμουλα και ξεφυσηματα λεγοντας αδυνατισες πολυυυυυ!!!!! Αδυνατισες πολυυυυυυυυυ!!!!!!

Και με εκανε να νιωσω ενοχος. Οτι εκανα ενα πολυ κακο πραγμα.

Ξερουν πολυ καλα οτι με την ενοχη μπορουν να με ελεγξουν.

Για το καλο μου παντα. Απο αγνη αδολη αγαπη.Για να με γλιτωσουν απο τις αμαρτωλες και εγκληματικες επιλογες μου.

Δεν λέω ότι πέρασες εύκολα παιδικά χρόνια ούτε ότι είναι εύκολο, αλλά δεν είσαι 5 , είσαι 40τόσο αν εχω καταλάβει καλά. Καιρός να απογαλακτιστείς επιτέλους. Πήγαινε σε κάποιον ψυχολόγο του δήμου ή κάποιας μονάδας ή κάτι να βάλεις τα πράγματα σε μία σειρά μέσα στο κεφάλι σου και να κοιτάξεις τον Ορέστη. Ότι και να σου πούμε έχεις έτοιμη μία δικαιολογία. Αν δεν θες να βοηθήσεις εσύ τον εαυτό σου, δεν θα τον βοηθήσει κανένας. Κάνε κάποιες μικρές αλλαγές, στο έχω ξαναπεί. Τα ίδια συζητούσαμε μήνες και μήνες τότε για να πας διακοπές, η μάνα μου θα κάνει το ένα και το άλλο, ο ξενοδόχος θα με κοροϊδέψει, δεν θα την παλέψω, δεν δεν δεν, όλο αρνητικότητα. Τελικά πήγες και τι έπαθες; Τίποτα.

Quote:

---

Originally Posted by Ορέστης

Δεν καταλαβαινεις πως λειτουργει η ψυχολογικη πιεση. Θα τσακωθω, θα πεταξω τα φαγητα, αλλα τη στιγμη που δε θα ειμαι αποφασισμενος, τη στιγμη που θα εχω νευρα ή στενοχωρια, θα παω μονος μου και θα φαω οτι μου λενε οτι πρεπει να φαω. Και δεν εχει σημασια αν εχω φαει το δικο μου φαι γιατι μετα θα φαω και το δικο τους. Στο σπιτι φροντιζουν να υπαρχουν παντα γλυκα ακομα και οταν δεν εχουνε κωλοχαρτο να σκουπισουμε τον κωλο μας.

Οταν ημουν 15 συμβουλευθηκαν εναν συναδελφο του πατερα μου ο οποιος τους ειπε ναγεμιζουν το σπιτι σουβλακια, κουλουρια, σοκολατες κλπ και εγω θα τα βλεπω και δε θα μπορω να αντισταθω. Αυτο το συστημα εφαρμοζουν επι ενα τεταρτο του αιωνα εχοντας καταστρεψει την υγεια μου.

Επιπλεον ο πατερας μου με περιμενε εξω απ το δωματιο μου οταν ξυπνουσα και χαστουκιζε τα μουτρα του λεγοντας μου πως εισαι ετσι, θα παθεις αδενοπαθεια. Οποτε πηγαινα στην κουζινα εκανε δυνατα τσσσσσσσσσ με απογνωση που δεν πηρα κατι να φαω (ενω ειχα φαει κανονικα γευμα, επρεπε καθε φορα που μπαινω στην κουζινα να τρωω και κατι), με ρωταγε 50 φορες την ημερα αν εφαγα ενω με ειχε δει να τρωω μεσημεριανο, ειχε βαλει ολους τους συγγενεις και τους καθηγητες να μου λενε να φαω....

Σημειωτεον οτι ημουν 1.74 και ζυγιζα 75 κιλα. Στα ανω φυσιολογικα ορια δλδ, ενω ο αδερφος μου στο ιδιο υψος ζυγιζε 63 κιλα. Καταλαβαινετε λοιπον οτι επροκειτο περι καθαρης παρανοιας του πατερα μου.

Και δε βρεθηκε ουτε ενας εκτος οικογενειας, ενας δςσκαλος γαμω τη μορφωση του, να του πει τοσα χρονια, το παιδι σου κυριε τετοιε ειναι φυσιολογικο. Δεν κινδυνευει απο καμια αδενοπαθεια. Αυτα που λες δεν στεκουν.

Οσο ειχε την υποστηριξη των αλλων τοσο συνεχιζε στην τρελα του που φυσικα ειχε κινητρο να ικανοποιησει τα δικα του ναρκισιστικα καπριτσια. Καταστρεφοντας εμενα, εξυψωνοταν αυτος.

Αυτη ειναι η ουσια του προβληματος της οικογενειας μας οπως και καθε οικογενειας ατομου με βαρια ναρκισδιστικη διαταραχη. Απλα ειναι σπανιο να την εχει καποιος τοσο βαρια και ταυτοχρονα ολο το συγγενικο πετιβαλλον να ειναι καθαρματα που χαιρονται με το κακο των συγγενων τους, και το κρατος να ειναι ενα βαλκανικο κωλοχανειο με ανυπαρκτη προνοια

Η συνεπεια αυτων ηταν να γεμισω κι εγω ψυχολογικα προβληματα, με πρωτο ενα ψυχαναγκασμο στην προσληψη τροφης. Ετρωγα ουτε απο ορεξη, ουτε απο λαιμαργια, ουτε απο νευρα/αγχος/στενοχωρια. Ετρωγα γιατι ενιωθα πιεσμενος να φαω. Γιατι αν δεν το εκανα θα ηταν μια πραξη ανυπακοης απεναντι στον πατερα μου. Ξυπνουσα και πηγαινα κατευθειαν στην κουζινα και ετρωγα απο το χτεσινο φαγητο. Οτι εφερναν ενιωθα υποχρεωμενος να το φαω.
Μπουκωνα, αηδιαζα, αλλα ετρωγα.

Εννοειται οτι την πιεση συντηρουσαν η μανα μου και ο αδελφος μου. Καθε τρια λεπτα "εχει και μπουγατσα - εχει και μπουγατσα". Για το καλο μου. Δεν ανησυχουσε για τον εαυτο του ο καλος μου αδελφουλης που ηταν 60 κιλα, αλλα ανησυχουσε μην αδυνατισω εγω και παθω αδενοπαθεια που ημουν 75-85-100 κιλα.... Τι καλος ανθρωπος!

Ο ιδιος ανθρωπος που προσπαθουσε να με πεισει οτι δε μπορω να παρω, στα 32 μου, ενα λεωφορειο και να παω στη θαλασσα γιατι ηταν πολυ επικινδυνο.

Ο ιδιος ανθρωπος που προσπαθησε να με μεταπεισει περσι απο το να παω διακοπες γιατι στο νησι θα ειχε "120 ντεσιμπελ παντου και μπαντζι τζαμπινγκ παντου και θα ηταν πολυ επικινδυνο".

Ο ιδιος οταν εχασα 10 κιλα πριν 8 χρονια ερχοταν και μου εκανε θεατρινιστικα τρεμουλα και ξεφυσηματα λεγοντας αδυνατισες πολυυυυυ!!!!! Αδυνατισες πολυυυυυυυυυ!!!!!!

Και με εκανε να νιωσω ενοχος. Οτι εκανα ενα πολυ κακο πραγμα.

Ξερουν πολυ καλα οτι με την ενοχη μπορουν να με ελεγξουν.

Για το καλο μου παντα. Απο αγνη αδολη αγαπη.Για να με γλιτωσουν απο τις αμαρτωλες και εγκληματικες επιλογες μου.

---

Βρε Ορέστη φτάνει η λύπηση για τον ευατο σου..δεν θελεις κάνεις να σε λυπαται.. Εσυ ο ίδιος λυπάσαι τον ευατο σου.. Πρέπει να σε σεβονται οχι να σε λυπούνται.. Μεγαλωσες. 40 χρόνων εισαι.
Ξερεις οτι εχεις προβλήματα ψυχολογικά ακομα και θέμα με την προσληψη τροφης και αρνεισαι κατηγορηματικα να πας σε ψυχολόγο - ψυχιατρο. Δεν σου φταιει ουτε η μαμα σου σε αυτό, ουτε ο αδερφος σου, ουτε η γιατρός που επίτηδες σου τραυματισε την γλώσσα, ουτε ο πωλητης που σου έδωσε λαθος παπούτσι. Εισαι υπεύθυνος για τον ευατο σου και τια πράξεις σου. Δεν νομιζεις οτι ειναι η ώρα να το συνειδητοποίησεις αυτο;

Quote:

---

Originally Posted by Πες το μου και αυτό

Βρε Ορέστη φτάνει η λύπηση για τον ευατο σου..δεν θελεις κάνεις να σε λυπαται.. Εσυ ο ίδιος λυπάσαι τον ευατο σου.. Πρέπει να σε σεβονται οχι να σε λυπούνται.. Μεγαλωσες. 40 χρόνων εισαι.
Ξερεις οτι εχεις προβλήματα ψυχολογικά ακομα και θέμα με την προσληψη τροφης και αρνεισαι κατηγορηματικα να πας σε ψυχολόγο - ψυχιατρο. Δεν σου φταιει ουτε η μαμα σου σε αυτό, ουτε ο αδερφος σου, ουτε η γιατρός που επίτηδες σου τραυματισε την γλώσσα, ουτε ο πωλητης που σου έδωσε λαθος παπούτσι. Εισαι υπεύθυνος για τον ευατο σου και τια πράξεις σου. Δεν νομιζεις οτι ειναι η ώρα να το συνειδητοποίησεις αυτο;

---

Τα περιστατικα με τον πωλητη και τη γιατρο συνεβησαν ακριβως οπως τα εγραψα με σοβαρες επιπτωσεις στην υγεια μου και δημιουργησαν ενα ντομινο απο κακες εκβασεις που ακομα μου καταστρεφει τη ζωη σε ολους τους τομεις. Και μονο που δε μπορω να μιλησω κανονικα... Βαλε τον εαυτο σου στη θεση μου.

Δηλαδή αν σου έδωσε ο άλλος λάθος παπούτσι και σε χτυπάει στο πόδι πρέπει εσύ να συνεχίσεις να το φοράς μέχρι να έχεις πρόβλημα ώστε να έχεις να κατηγορείς τον πωλητή ή το λογικό είναι να το βγάλεις και να μην το φοράς αφού βλέπεις ότι σε ενοχλεί; Έλα, σοβαρέψου λίγο ρε Ορέστη, υπάρχει και κάτι που λέγεται επιλογές και ατομική/προσωπική ευθύνη. Την ευθύνη του εαυτού σου εσύ την έχεις!

Quote:

---

Originally Posted by Sonia

Δηλαδή αν σου έδωσε ο άλλος λάθος παπούτσι και σε χτυπάει στο πόδι πρέπει εσύ να συνεχίσεις να το φοράς μέχρι να έχεις πρόβλημα ώστε να έχεις να κατηγορείς τον πωλητή ή το λογικό είναι να το βγάλεις και να μην το φοράς αφού βλέπεις ότι σε ενοχλεί; Έλα, σοβαρέψου λίγο ρε Ορέστη, υπάρχει και κάτι που λέγεται επιλογές και ατομική/προσωπική ευθύνη. Την ευθύνη του εαυτού σου εσύ την έχεις!

---

Εχω προβλημα στα μεταταρσια και τα μονα παπουτσια που μπορω να φορεσω χωρις πονο ειναι τα boost της αντιντας. Εχω μονο ενα ζευγαρι boost, αυτο που αγορασα, το οποιο δυστυχως προξενει πονους στον αστραγαλο και τον αχιλλειο τενοντα. 100 ευρω για καινουρια παπουτσια δεν εχω. Εχω περιορισει και τις εξοδους. Δε μπορω να γραφτω γυμναστηριο λογω κορονοιου. Δεν εχω ποδηλατο. Εγω τις προσπαθειες που πρεπει τις κανω. Απλα οι αλλοι ανθρωποι με περιμενουν στη γωνια. Ειδικα οι γιατροι. Αν ειχα λιγο καλυτερη υγεια ποσο θα αλλαζαν τοσα πραγματα...