Originally Posted by
Skiouros8
Μιλούσα με μια κοπέλα. Ένιωσα ότι υπήρχε μια σύνδεση μεταξύ μας. Είχα καιρό να νιώσω κάτι τέτοιο. Πολύ καιρό. Χαμογελούσα κάθε φορά που μου έστελνε μήνυμα. Φυσικά δεν της εξέφρασα αυτά τα συναισθήματα γιατί δεν μιλούσαμε πολύ καιρό και θα ήταν επιπόλαιο, ήθελα να ωριμάσει το όλο θέμα μέσα μου.
Της είχα πει πράγματα για μένα και εκείνη το ίδιο. Έμοιαζε πολύ υποστηρικτική σε όλα. Μέχρι χθες που με γκουγκλαρε και είδε ότι ειμαι ένα χρόνο μεγαλύτερος απο ότι της είπα. Το έκανα στην αρχή αρχή της συνομιλίας μας ασυναίσθητα. Τα γενέθλια μου ήταν πριν ενάμιση μήνα. Συχνά λέω ένα δύο χρόνια μικρότερος. Δεν ξέρω αν αυτό θεωρείται κακό και δεν με ενδιαφέρει κιόλας, το κάνω από τότε που ήμουν 18. Έχω ένα θέμα με την ηλικία μου γενικά, ίσως γιατί φοβάμαι τον θάνατο, ίσως γιατί φοβάμαι τη φθορά. Σε κάθε περίπτωση, με ρώτησε γιατί της είπα ψέματα και εγώ άρχισα να κάνω χαζα αστεία γιατί δεν περίμενα να θυμώσει για ένα χρόνο διαφορα. Αλλά θύμωσε. Μου είπε ότι αν ήταν παραπάνω χρόνια θα το καταλάβαινε, αλλά το να κρύβω ένα χρόνο είναι λέει περίεργο. Μετά της είπα για πλάκα να της δείξω την ταυτότητα μου για να δει ότι δεν κρύβω δέκα χρόνια ξέρω γω κι εκείνη κατάλαβε ότι μπλοφαρα λέει για να την πεισω ότι ειμαι ένα χρόνο μικρότερος.
Θύμωσε αδικαιολόγητα. Και όχι μόνο αυτό, θεωρώ ότι το ήξερε πολύ πιο πριν γιατί με είχε ρωτήσει μια δύο φορές να της πω συγκεκριμένα χρονολογία και εγώ το έπαιρνα στην πλάκα ΑΦΉΝΟΝΤΑΣ να εννοηθεί ότι ποτέ δεν λέω ακριβή ημερομηνία, σαν την Σαπουντζακη. Είχε μάλιστα αστειευτει ότι το ίδιο κάνει και η γιαγιά της. Και χθες νευρίασε από το πουθενά και μετά από αυτή τη συζήτηση και ενώ προσπαθούσα να της εξηγήσω με μπλόκαρε.
Δεν είναι υπερβολική η αντίδραση; Αν το ήξερε όπως υποψιάζομαι πιο πριν πώς γίνεται να της ήρθε ξαφνικά χθες να μου το πει; Και πώς γίνεται μέχρι προχθές να μιλούσαμε για συναντηση κλπ και ξαφνικά να συμβαίνει αυτό;
Δεν μπορώ να καταλάβω. Και έχω στεναχωρηθεί πολύ γιατί μου άρεσε. Και δεν μπορώ πια να ποδοπατουνται έτσι τα συναισθήματα μου. Νιώθω πολύ κουρασμένος και απογοητευμένος. Στο δρόμο σημερα κλωτσουσα τα πετραδάκια και μουρμούριζα μόνος μου. Φυσικά ψεγω τον εαυτό μου για την ανωριμότητα μου αλλά δεν είναι κάτι που έκανα εκ πρόθεσης.
Ήμουν χάλια όλη τη μέρα. Νιώθω βάρος στην πλάτη και στο στέρνο. Δεν μπορώ να διαχειριστώ τέτοιες καταστάσεις. Το παίρνω πολύ κατακαρδα, στην κυριολεξια.