Εδώ και ένα χρόνο ...

Δεν μιλάω με τον αδερφό μου. Εδώ και 4 χρόνια ( σχεδόν από την ημέρα που έφυγε από το πατρικό μας και έμεινε σε δικό του σπίτι) άλλαξε ο χαρακτήρας του. Πάντα ήταν "δύσκολος" χαρακτήρας, ήθελε να περνάει το δικό του και δεν είχε πολλούς φίλους (μια κοπέλα από το Λύκειο είχε). Αλλά παράγινε το κακό όταν έφυγε από το σπίτι και ήταν περίπου 25 χρόνων. Δούλευε στην οικογενειακή επιχείρηση από επιλογή του. Άρχισε να κοντραρεται πολύ με τους δικούς μου και πιο πολύ με τη μαμά μου για το οτιδήποτε και μετά και με εμένα επειδή έπαιρνα το μέρος τους. Εκείνο τον καιρό είχα εντονη αίσθηση ότι κάτι θα γίνει και θα πεθάνει... Θα φύγει από τη ζωή... Ότι κάτι θα του συμβεί... Τότε αποφάσισε να κόψει την καλημέρα με όλους μας και να μετακομίσει σε επαρχιακή πόλη με την κοπέλα του... Μετά από πολλές προσπάθειες ανάκτησησαμε επαφή τυπική και τον προηγούμενο χρόνο αποφάσισε να επιστρέψει στην Αθήνα και να εργασθεί ξανά στην οικογενειακή επιχείρηση με την κοπέλα του λέγοντας ότι έβαλε μυαλό και αυτό θέλει για τη ζωή του. Ένα μήνα άντεξε... Μέσα στον μήνα ήταν πολύ νευρικος και μετά από ένα ισχυρό επεισόδιο με τη μαμά μου, αυτόν και την κοπέλα δεν ξανά μιλήσαμε...δεν σηκώνει τηλέφωνα, σημειωτέον εγω έχω ένα μωράκι δυο ετών που δεν θέλει να το δει, στην βάφτιση ήρθε στο μυστήριο για λιγο και δεν μου μίλησε, σε γάμο ζήτησε να τους βάλουν σε άλλο τραπέζι ( βέβαια όταν πήγε η μαμά μου να του μιλήσει, της μίλησε τυπικά), έχει επαφή με αλλά συγγενικά προσωπά που δεν είχε πριν και βροντοφωνάζει παντού ότι δεν θέλει να του μιλήσουν για μας απλά δεν θέλει να έχει επαφή μαζί μας κλπ κλπ κλπ.
Ειναι μια στενάχωρη κατάσταση, ιδίως για μας που ήμασταν αγαπημενοι, οι γονείς μου ειναι χάλια και το περνάει ο καθένας με τον τροπο του και εγω ειμαι στη μέση ... Ξαφνικά αισθάνομαι σαν μοναχοπαίδια, έχει πέσει το βάρος όλο πΑνω μου. Τη μια έχω θυμό και την άλλη στεναχώρια σαν να έχει πεθάνει και να τον πενθώ γιατί κατα βάθος νιωθω ότι όλο αυτό δεν έχει επιστροφή! Και μου έχει μείνει μια απορία, τι σήμαινε αυτό το συναίσθημα που είχα πριν συμβούν όλα, ότι θα πεθάνει;;; Σε μια ψυχολόγο που είχα παει μου είχε πει ότι αυτό σημαίνει ότι τον αγαπάς πολυ τον αδερφό σου, αλλά δεν νομίζω ότι ειναι αυτό.... Τι ειναι όλα αυτά που περνάμε; Επίσης σε μια ψυχιατρο που είχαμε επισκεφθεί οικογενειακώς μας είχε κανει λόγο για σχιζοφρένεια του αδερφού μου, αλλά επίσης δεν νομίζω να ειναι αυτό... Δεν ξέρω τι να πω;

εγω αυτο που καταλαβα αππο ολο αυτο το κατεβατο ειναι οτι ο αδερφος σου ειναι υπεροπτης κ εγωκεντρικος πραγματικα δεν αξιζει το κοπο να ασχολεισαι μαζι του υπαρχουν αλλα ατομα που θα μπορουσες να αγαπησεις που θα το αξιζαν αυτος ομως δε το αξιζει γιατι εσυ του δινεις σημασια κ αυτος σε γραφει κανονικα τι τον θες ενα τετιο ανθρωπο στη ζωη σου δηλ πιον νομιζει οτι ειναι? απαξιει για τα παντα κ θελει σκλαβους να τον κυνηγανε?

Quote:

---

Originally Posted by αλεξανδρος_77

εγω αυτο που καταλαβα αππο ολο αυτο το κατεβατο ειναι οτι ο αδερφος σου ειναι υπεροπτης κ εγωκεντρικος πραγματικα δεν αξιζει το κοπο να ασχολεισαι μαζι του υπαρχουν αλλα ατομα που θα μπορουσες να αγαπησεις που θα το αξιζαν αυτος ομως δε το αξιζει γιατι εσυ του δινεις σημασια κ αυτος σε γραφει κανονικα τι τον θες ενα τετιο ανθρωπο στη ζωη σου δηλ πιον νομιζει οτι ειναι? απαξιει για τα παντα κ θελει σκλαβους να τον κυνηγανε?

---

Έχεις απόλυτο δίκιο! Μιλάμε για έναν άνθρωπο που βάζει πάνω από όλα τον εαυτό του και όχι για κάποιον σχιζοφρενή με προβλήματα που θέλει βοήθεια...απλά εμένα όλο αυτό με έχει ψιλορίξει...κατά τα άλλα η ζωή μου είναι πολύ καλή, έχω την οικογένειά μου, το παιδάκι μου, τον άντρα μου, τη δουλειά μου, με τους γονείς μου έχουμε ουσιαστική σχέση, αλλά αυτό το απότομο "θα βγάζω από τη ζωή μου" μου χαλάει όλα τα υπόλοιπα... το παλεύω βέβαια, γιατί είμαι φύση αισιόδοξος άνθρωπος, αλλά υπάρχουν στιγμές που με ρίχνει.
επίσης ενώ γενικά είμαι ήρεμος άνθρωπος, θέλω να τον πλακώσω στο ξύλο...ή έστω να τον βρίσω χυδαία για να μου φύγει από μέσα μου αυτή η ένταση...
νιώθω ότι έτσι θα ξαλαφρώσω... και ένα μεγάλο θέμα είναι η μαμά μου, η οποία το έχει πάρει βαρέως. περνάει κατάθλιψη στάνταρ (το παλεύει βέβαια η καημένη), αλλά με στεναχωρεί που την στεναχωρεί η απουσία του αδερφού μου...
σόρρυ αν σας πρήζω, αλλά πραγματικά επειδή δεν έχω ανοιχτεί σε άνθρωπο για το συγκεκριμένο θέμα, πραγματικά έστω και η μία απάντηση με βοήθησε ψυχολογικά!
ευχαριστώ!!!

εγω δε καταλαβαινω γιατι δεν τον αφηνετε να ζησει τη ζωη του απλα. αν εχει δουλεια και τα βγαζει περα μονος του, δε σας εχει αναγκη ουτε χρειαζεται τοση ανησυχια. 25 χρονων δεν ειναι 15 πιτσιρικακι να τον κανετε οτι θελετε. απ'τα 18 επρεπε να γινομαστε ανεξαρτητοι αλλα εδω και λογω χωρας δε συμβαινει. αφηστε τον ελευθερο, κοιτα κι εσυ την οικογενεια σου. η αποστολη των γονιων σας τελειωσε, τωρα πια κοιτατε ο καθενας τα δικα του.

Quote:

---

Originally Posted by KENO

εγω δε καταλαβαινω γιατι δεν τον αφηνετε να ζησει τη ζωη του απλα. αν εχει δουλεια και τα βγαζει περα μονος του, δε σας εχει αναγκη ουτε χρειαζεται τοση ανησυχια. 25 χρονων δεν ειναι 15 πιτσιρικακι να τον κανετε οτι θελετε. απ'τα 18 επρεπε να γινομαστε ανεξαρτητοι αλλα εδω και λογω χωρας δε συμβαινει. αφηστε τον ελευθερο, κοιτα κι εσυ την οικογενεια σου. η αποστολη των γονιων σας τελειωσε, τωρα πια κοιτατε ο καθενας τα δικα του.

---

το ότι θέλεις να έχεις μία νορμάλ σχέση με τον αδερφό σου ή το παιδί σου, δεν σημαίνει ότι δεν τον αφήνεις να κάνει τη ζωή του και τον εμποδίζεις να γίνει ανεξάρτητος.
δεν νομίζω ότι έχεις καταλάβει το ελάχιστο από αυτά που γράφω.
όταν κόβεις εντελώς επαφές με την οικογένεια σου, δεν σημαίνει γίνομαι ανεξάρτητος και παίρνω τη ζωή στα χέρια μου. σημαίνει ότι είμαι τελείως ανεγκέφαλος και αντί να
δω μέσα μου τα δικά μου προβλήματα, τα μεταθέτω στους άλλους.
ή επίσης σημαίνει ότι όντως είμαι τόσο κωλόπαιδο, υπερόπτης και εγωιστής και δεν με νοιάζει κανείς, περα από τη μύτη μου...αν νομίζεις ότι αυτό είναι φυσιολογικό και δείγμα
ανεξαρτησίας τι να πω?!!!!
και να σου πω την αλήθεια ενώ έχω πάρα πολλά να σου πω, αλλά δεν θα μπω στο τριπάκι που θέλεις να με βάλεις.

δε θελω να σε βαλω σε κανενα τριπακι, εγραψα απλα τη γνωμη μου γιατι στο ελλαδισταν συνηθιζεται να εχουμε τους γονεις μας παραμασχαλα μεχρι να πεθανουμε. δε μπορω να μαντεψω τι παιδικα χρονια ειχατε, αλλα για να υπαρχει τετοια αντιμετωπιση απο μερους του ολο και κατι θα τον ενοχλει, δε το κανει επειδη ειναι ανεγκεφαλος, κωλοπαιδο, υπεροπτης κι οτι αλλο πιστευεις για τον αδερφο σου. προσπαθησε να το δεις λιγο κι απ'τη μερια του, μη κοιτας μονο τη δικια σου και των γονιων.

αλήθεια εσύ τι είδους σχέσεις έχεις με τους γονείς σου εδώ στο ελλαδιστάν?!!
τι να δω από τη μεριά του ακριβώς?
εδώ υπάρχουν άνθρωποι που οι γονείς τους τους παράτησαν ή έχουν κάνει τα τέρατα και ακόμα τους αποζητούν...
μην τρελαθούμε τελείως.
ένας γονιός που σου προσφέρει ότι μπορεί ο έρμος ξαφνικά γίνεται κακός?
και η αδερφή που δεν σε καταλαβαίνει γιατί της λες αρλούμπες επίσης γίνεται η κακιά και της κόβεις και την καλημέρα.
και είναι σούπερ υγιές να μην θες να δεις το ανηψάκι σου, για το οποιο την είχες πρήξει την αδερφή σου να το κάνει...
έλα τώρα...σε παρακαλώ@@ ΚΕΝΟ κάνε μου την χάρη...

ο αδερφος σου μου θυμιζει ενα θειο μου ετσι ακριβως ηταν οπως τον περιγραφεις αν καπιος δε το επιθυμει να εχει νορμαλ σχεση με τους αλλους κανεις δε μπορει να του αλαξει γνωμη

ναι δεν μπορείς με τίποτα να του αλλάξεις γνώμη.
αλλά όχι να αισθανθώ και άσχημα που θέλω να έχω μία φυσιολογική σχέση με τον αδερφό μου που τον ξέρω από την ημέρα που γεννήθηκε...
και ότι αυτό δήθεν σημαίνει ανεξαρτησία.
εντάξει υπάρχουν και κάποια όρια λογικής.

Κι εγώ θα έλεγα ότι αν δεν υπάρχει πράγματι κάποιο ψυχολογικό πρόβλημα, δεν εξηγείται εύκολα γιατί χωρίς λόγο και αιτία κάποιος τα βάζει με την οικογένειά του.
Κάτι θα πρέπει να συμβαίνει και από τη δική σας πλευρά.
Πιθανόν να νιώθει καταπίεση, να νιώθει ότι δεν υπάρχει κανένα σημείο επικοινωνίας μαζί σας, οπότε να διάλεξε αυτό το δρόμο.
Θέλεις να πεις ότι εσείς ήσασταν όλοι καλοί και άψογοι μαζί του και αυτός δε σας άντεχε;
Δυσκολεύομαι να το πιστέψω.
Παρατηρώ ότι αμέσως σπεύδεις να συμφωνήσεις με τον αλέξανδρο, που κατευθείαν έβγαλε την ετυμηγορία "υπερόπτης και εγωκεντρικός", ενώ επιτίθεσαι στον Κενό, που δε λέει και κάτι παράλογο.
Θα έλεγα να εξετάσεις και τη δικιά σας πλευρά, πού μπορεί να κάνατε λάθος.

Και βέβαια, ο αδερφός σου δεν είναι ο μόνος που δεν αντέχει να δουλεύει με την οικογένειά του. Δεν υπάρχει χειρότερο από το να έχεις αφεντικά τους γονείς σου, όσο καλοί και να είναι. Μένεις μια για πάντα εξαρτημένος από αυτούς.

Quote:

---

δεν μπορείς με τίποτα να του αλλάξεις γνώμη.

---

τοτε γιατι το παλευεις τζαμπα δεν εχει νοημα να καθεσε να σκεφτεσαι πως θα μεταπισεις καπιον που δεν μεταπιθετε με τιποτα ασχολισου με κατι πιο χρησιμο.. :)

Quote:

---

δεν εξηγείται εύκολα

---

δε πειραζει δε χανει κ τιποτα...

Quote:

---

αμέσως

---

το αμεσως κ γω ειναι δυο λεξεις ταυτοσημες.

Quote:

---

ξετάσεις και τη δικιά σας πλευρά,

---

δεν εχει νοημα να εξετασει τιποτα οσο δε σκοπευει να την ακουσει πρωτα εξεταζεις αν καπιος σκοπευει να σε ακουσει κ μετα σκεφτεσαι τα υπολυπα

Quote:

---

υπερόπτης και εγωκεντρικός"

---

κ σνομπ ειναι επισης.

Καλησπερα φιλη μου πιστευω οτι η ζωη σου ειναι ηδη σε ενα επομενο σταδιο στο οποιο πρεπει να βαλεις πρωτα απο ολα συντροφο κ παιδι κ επειτα ολους τους αλλους,Οπωσδηποτε ειναι λογικο να λυπασαι για τον αδερφο σου παρηγορο ειναι ομως οτι αυτος ο ανθρωπος εχει την κοπελα του μεγαλωσε κ ειναι αυτονομος ανθρωπος επομενως εστω για το αν ειναι καλα δεν υπαρχει καποια αμφιβολλια,Οπωσδηποτε η συμπεριφορα του αποτελει πηγη στενοχωριας περισσοτερο για τους γονεις σας που δικο τους παιδι ειναι κ επειτα για σενα,Στην πραγματικοτητα ο αδερφος σου ειναι ενας κοντινος συγγενης κ γνωριζεις καλα οτι τους συγγενεις δεν τους επιλεγουμε επομενως δεν γινεται κ δεν ειναι εφικτο να ειναι ολοι κομμενοι κ ραμμενοι οπως τους θελουμε,Συζυγο κ φιλους επιλεγουμε κ ειναι πιθανοτερο να ειναι οπως επιθυμουμε,Εμενα το αγορι μου που θελουμε να κανουμε οικογενεια ειναι ακριβως ο,τι θελω κ ορισμενες απο τις φιλες μου επισης κ εννοειται με καλυπτουν περισσοτερο απο τους συγγενεις ολους,Ο αδερφος μου εχει ορισμενα χαρακτηριστικα που κυριολεκτικα τα απεχθανομαι κ η επικοινωνια μας ειναι αρκετα ανεπαρκης ομως εχω αρκετους ανθρωπους οπως τους θελω στην ζωη μου

Quote:

---

Originally Posted by μυσπ

Καλησπερα φιλη μου πιστευω οτι η ζωη σου ειναι ηδη σε ενα επομενο σταδιο στο οποιο πρεπει να βαλεις πρωτα απο ολα συντροφο κ παιδι κ επειτα ολους τους αλλους,Οπωσδηποτε ειναι λογικο να λυπασαι για τον αδερφο σου παρηγορο ειναι ομως οτι αυτος ο ανθρωπος εχει την κοπελα του μεγαλωσε κ ειναι αυτονομος ανθρωπος επομενως εστω για το αν ειναι καλα δεν υπαρχει καποια αμφιβολλια,Οπωσδηποτε η συμπεριφορα του αποτελει πηγη στενοχωριας περισσοτερο για τους γονεις σας που δικο τους παιδι ειναι κ επειτα για σενα,Στην πραγματικοτητα ο αδερφος σου ειναι ενας κοντινος συγγενης κ γνωριζεις καλα οτι τους συγγενεις δεν τους επιλεγουμε επομενως δεν γινεται κ δεν ειναι εφικτο να ειναι ολοι κομμενοι κ ραμμενοι οπως τους θελουμε,Συζυγο κ φιλους επιλεγουμε κ ειναι πιθανοτερο να ειναι οπως επιθυμουμε,Εμενα το αγορι μου που θελουμε να κανουμε οικογενεια ειναι ακριβως ο,τι θελω κ ορισμενες απο τις φιλες μου επισης κ εννοειται με καλυπτουν περισσοτερο απο τους συγγενεις ολους,Ο αδερφος μου εχει ορισμενα χαρακτηριστικα που κυριολεκτικα τα απεχθανομαι κ η επικοινωνια μας ειναι αρκετα ανεπαρκης ομως εχω αρκετους ανθρωπους οπως τους θελω στην ζωη μου

---

Συμφωνώ σε όλα όσα λες και ευχαριστω για την απάντηση !
Έτσι ειναι ... Αυτοί που στεναχωριουνται σίγουρα πιο πολύ ειναι οι
Γονείς μου και μετά εγω... Και πράγματι ο άντρας μου και το παιδί μου
πρέπει να έχουν προτεραιότητα πλέον!
Δεν παύει να ειναι μια στενάχωρη κατάσταση αλλά τι να κάνω;!
Το κενό που έχει δημιουργηθεί δεν μπορεί να καλυφθεί ούτε από φίλους ούτε από τον συν ζυγό ή το παιδάκι μου
Αλλά δεν πειράζει...
Εύχομαι να μην φτάσετε κι εσείς να μην μηλιοσαστε γιατί ειναι πολύ άσχημη κατάσταση...
Και πάλι ευχαριστω!