Αυτό το θέμα το ανοίγω γιατί ενώ νιώθω ότι έχει φτάσει το τέλος στο γάμο μου, τα έχω όλα μπερδεμένα στο μυαλό μου και δεν ξέρω που χάνω τη σειρά.. ΚΑΙ αφού μου το ζήτησε η ntinti με την οποία συζητούσαμε σε άλλο θέμα πάνω σε αυτό..
Εκεί που σκεφτόμουν ότι έχω προσπαθήσει πολύ σε αυτό το γάμο και πήρα αδιαφορία, έχω αρχίσει να πιστεύω ότι φταίω σε μεγαλύτερο βαθμό από τον άντρα μου.. Γενικά (μαζί μου τουλάχιστον) ήταν πάντα ήρεμος αλλά αυτή η ηρεμία πήγε στο άλλο άκρο, εγώ το λέω αδιαφορία.. Και ναι, μετά τον πρώτο καιρό έγινε αδιαφορία. Εκεί που είχε σταματήσει την δουλειά της νύχτας ξαναγύρισε (ξέροντας ότι δεν μου αρέσει)..Οπότε φτάσαμε σε σημείο να χάσουμε την επαφή, να μην κάνουμε πια πράγματα μαζί κτλ. Τόσα χρόνια να είμαι μόνη μου και να επιμένω να μη χωρίσω γιατί δεν θέλω να έχω την οικογένεια που είχε η μάνα μου αλλά την θέλω δεμένη, δεν θέλω τα παιδιά μου να μεγαλώσουν από δω και από κει όπως εγώ.. Θυμάμαι ένας συγγενείς μου που όταν με έβλεπε έλεγε "ήρθε η ορφανή"..
Δεν υπήρχε βία στο γάμο μου σε αυτά τα χρόνια οπότε τα παιδιά μου δεν έχουν δει ακραίες καταστάσεις.. Απλά εγώ πάντα είχα την τάση ότι με ενοχλεί να το λέω ενώ αυτός ποτέ, κανένα παράπονο.. Λογικο είναι να το εισπράττω όλο αυτό σαν αδιαφορία.. Και ήρθαμε στο 1.5 χρόνο πριν.. Ο άντρας μου μου ζήτησε να πάμε για φαγητό και πάνω στο τραπέζι, ανάμεσα σε άλλα μου είπε ότι όταν αποφάσισε να με παντρευτεί δεν βασίστηκε στον έρωτα αλλά σε άλλα πράγματα. Παντρεύτηκε δηλαδή το "πακέτο".. Εν τω μεταξύ έχει "κόλλημα" με την εικόνα που δείχνει προς τα έξω. Πρέπει η οικογένεια του και ειδικά η γυναίκα του να είναι παράδειγμα προς μίμηση.. Τέλος πάντων εκεί δεν του είπα τίποτα (έχω υιοθετήσει και εγώ την σοβαρή εικόνα) αλλά στο σπίτι έγινε τρικούβερτος καυγάς με εμένα να του φωνάζω ότι καλά που δεν με θέλει αλλά μου το χτυπάει κιόλας και με εκείνον να μου λέει "βρε κορίτσι μου δεν το εννοούσα έτσι" και εγώ να μην ηρεμώ με τίποτα. Να τονίσω ότι τα νεύρα μου παίζανε γιατί ήμουν έγκυος.. Και όσο προσπαθούσε να μου εξηγήσει τόσο περισσότερο νευριαζα.. Και από τότε η απομάκρυνση έγινε μεγαλύτερη μέχρι που εγώ δεν έλεγα πια τίποτα, και να με ενοχλούσε κάτι το προσπερνουσα.. Η επικοινωνία πήγε στο 0 και έγιναν το τελευταίο μήνα πολλά που τα έχω πει σε άλλο θέμα και το τελευταίο την περασμένη Δευτέρα που με έβαλε κάτω και μου είπε όλα τα παράπονα μαζί (μόνο για την τρύπα του όζοντος δεν φταίω) και ανάμεσα σε όλη την παράνοια μου είπε ότι εκείνη τη μέρα στο εστιατόριο ήθελε απλά να με "ταρακουνήσει".. Ότι εγώ τον εσπρωξα να γυρίσει στη νύχτα (ναι, έζησα να το ακούσω και αυτό), ότι όλοι οι γύρω του τον ζηλεύουν αλλά αυτός νιώθει ότι έχει κολλημένη μία ταμπέλα που γράφει μα....ας,ότι σε αυτό το γάμο δεν ήμασταν 2 αλλά 3,αυτός, εγώ και η μελαγχολία μου και πολλά άλλα τέτοια.Στο τέλος μου είπε ότι αν ποτέ αποφασίσω να ζήσω μαζί του τότε θα μιλήσουμε..
Και με άφησε εκεί κάγκελο και έφυγε..