Originally Posted by
Βυθιζόμενο καράβι
Γειά σας,
Δεν ξέρω πως να ξεκινήσω και τι να πω, αλλά εύχομαι να νιώσω λίγο καλύτερα...
Αδιαφορώ για τα πάντα, δεν με αγγίζει κάτι, απέτυχα στις εξετάσεις ενώ το ήξερα και συνέχισα να μην προσπαθώ, αλλά δεν με ενδιαφέρει....από θέμα επαγγέλματος και εκεί τίποτα δεν με ενθουσιάζει κανένα τίποτα και όταν μου λένε σκέψου πως θα ήθελες να είσαι σε 10χρονια απλά δεν ξέρω (σε κάποια προφανώς δεν είμαι και καλή)... Από θέμα φιλίες ακόμα χειρότερα δεν μιλάω με κανέναν απλά έχω κλειστεί μέσα και δεν κάνω τίποτα...από ερωτικά και εκεί το απόλυτο μηδέν ποτέ δεν μου άρεσε κάποιος/α ποτέ δεν άρεσα κιόλας...έχω πάρει 14 κιλά σχεδόν σε έναν χρόνο και νιώθω άσχημα με εμένα που ποτέ μα ποτέ δεν είχα τέτοια θέματα...όταν μου λένε ότι πρέπει να βγω για κάποια δουλειά ψάχνω να το αποφύγω πάση θυσία, γιατί νιώθω ότι μου κόβεται η ανάσα και το σκέφτομαι συνέχεια (ποτέ δεν ήμουν να βγω έξω συνέχεια αλλά ήθελα πχ να πάω έστω θάλασσα)....εχω βαρεθεί την υποκρισία και τα ψέματα όλων... Οσους είχα κοντά μου με υποτιμουσαν, με κορόιδευαν και με αγνοούσαν... Με την οικογένεια και εκεί χάλια τσακωμοι βρισιές για το τίποτα.....μάλιστα εδώ και αρκετούς μήνες παρατηρώ στον εαυτό μου κάτι που με ανησυχεί. Για παράδειγμα πάω να γράψω κάτι και κολλάω στην ορθογραφία δεν ξέρω πως γράφονται τώρα πια λέξεις όπως μεγαλύτερη κλπ... το ίδιο και στα αγγλικά σήμερα δεν ήξερα πως γράφεται η λέξη Coffee που ποτέ δεν είχα θέμα με την ορθογραφία... Πάω να διαβάσω κάτι και νυστάζω ανυπόφορα...όταν τύχει να διαβάσω κάτι στο διαδίκτυο απλά δεν μπορώ να κατανοήσω ακριβώς τι λέει που και πάλι δεν είχα θέμα κατανόησης τόσα χρόνια....για ψυχολόγο γιατί δεν χρειάζεται και κανένα πτυχίο για να καταλάβω ότι έχω σίγουρα κατάθλιψη και ψυχωσεις δεν μπορώ να πάω γιατί η οικογένεια είναι κάθετα αντίθετη με αυτό...ελπίζω να βγαίνει κάποιο νόημα και ελπίζω να απαντήσει κάποιος