Καλησπέρα σας,
Χαίρομαι που υπάρχει αυτή η δυνατότητα και αυτός ο χώρος να εκφράσει κάνεις τα συναισθήματα και τους προβληματισμούς του.
Ήθελα να μοιραστώ μαζί σας ένα έντονο συναίσθημα που με ορίζει και αυτό είναι η έλλειψη εμπιστοσύνης και η ανασφάλεια.
Είμαι σχεδόν ένα χρόνο με τον σύντροφό μου, εγώ 27 και εκείνος 33. Και οι δύο επιλέξαμε να είμαστε μαζί συνειδητά, αφού βγήκαμε από άλλες σχέσεις, οι οποίες για συγκεκριμένους λόγους είχαν φθάσει σε τέλμα. Και τα συναισθήματα που μοιραστηκαμε ήταν απλά η αφορμή.
Μείναμε πολύ γρήγορα μαζί λόγω συνθηκών και το πρώτο διάστημα ήταν πολύ όμορφο και ο άνθρωπος πραγματικά αξιόλογος. Περάσαμε την πρώτη καραντίνα μαζί και μας έφερε πιο κοντά αν και άρχισαν τα προβλήματα γιατί υπήρχαν διάφορες φοβίες και ανησυχίες, από μέρους του, λόγω πανδημίας που του έριχναν όλη τη διάθεση και του μαύριζαν την ενέργεια.
Εγώ προσπαθούσα να τον εμψυχωσω και να μας κρατήσω καλά και με καλή διάθεση.
Ωστόσο, και εμένα μου κόστισε γιατί σταμάτησα να εργάζομαι και να πηγαίνω στη σχολή για το μεταπτυχιακό μου και γενικότερα να έχω κοινωνικές επαφες, όντας σε ξένη κιόλας στην πόλη, ένιωσα τελείως μόνη, απομονωμένη και αποδυναμωμένη. Η μόνη που επαφή ήταν ο σύντροφός μου και δυστυχώς λόγω της κατάστασης είχαμε διαφορά σύννεφα.
Επομένως, μου έριξε πολύ την αυτοπεποίθηση όλη αυτή η κατάσταση και την αυτοεκτίμηση μου. Σε αυτό το σημείο ένιωσα ανασφάλεια, έψαξα και βρήκα κάποιες συνομιλίες με γνωστές του συντρόφου μου, και μια σειρά από ονόματα γυναικών που χαζευε φωτογραφίες.
Το γνωρίζω πως αυτά μπορεί να μην σημαίνουν κάτι αλλά μου δίνει την αίσθηση ότι δεν με εκτιμά και αναζητά ή ψάχνεται.
Έκανα μια σχετική συζήτηση του αν έχει την ανάγκη να κοιτά ή να ψάχνει φωτογραφίες και μου δήλωσε ότι δεν εχει την ανάγκη και δεν το κάνει, το έκανε πιο μικρός ή όταν ηταν ελεύθερος.Έχοντας μάλιστα στο μυαλό μου πως και εμείς αναπτύξαμε πιο ιδιαίτερη συνομιλία όντας σε σχέση, με έκανε να σκέφτομαι ότι η ιστορία θα επαναληφθεί.
Όπως και να έχει θέλω να ανακτήσω την εμπιστοσύνη στον εαυτό μου και την αυτοεκτίμηση που έχω χάσει και λόγω της κατάστασης είναι δύσκολο να πάρω τα πάνω μου, με την απουσία φίλων μάλιστα από τη ζωή μου στην καθημερινότητα αφού δεν πρόλαβα να αναπτύξω σχέσεις αλλά και την καραντίνα.
Θέλω να μπορέσω να εμπιστευτω τον σύντροφό μου γιατι τον αγαπάω ειλικρινά και νιώθω πως και εκείνος έχει ειλικρινά συναίσθηματα. Δεν ξέρω πως να πιστεψω στον εαυτό μου αλλά και στον σύντροφό μου για να δομήσουμε μια υγιή σχέση.