Παρα πολυ ωραια και χρησιμη δημοσιευση!!
Πώς τα πας πλεον μετα απο αυτη την περιπετεια?
Printable View
Παρα πολυ ωραια και χρησιμη δημοσιευση!!
Πώς τα πας πλεον μετα απο αυτη την περιπετεια?
Ευχαριστούμε για το μοίρασμα black_star.
Μπορεί να μην είμαι βουλιμική ωστόσο μιλάω συχνά με κορίτσια που είναι και στεναχωριέμαι που πολλές φορές δεν έχω αρκετά δυνατά λινκ ώστε να τις παραπέμψω για να διαβάσουν ιστορίες και εμπειρίες άλλων βουλιμικών σχετικά με τους εμετούς. Η δική σου ιστορία είναι απίστευτα συνταρακτική και εύχομαι να βοηθήσει όσους κάνουν ή σκέφτονται να κάνουν εμετούς.
Εύχομαι μέσα από την καρδιά μου να είσαι καλά και να βγεις νικήτρια από τον αγώνα σου. Καλή δύναμη και καλή ευκολία και πάλι ευχαριστούμε για την κατάθεση της εμπειρίας σου. :starhit:
Μαύρο Αστεράκι μου όλοι όταν βρισκόμαστε μέσα στη δίνη της διαταραχής δεν μπορούμε να αντιληφθούμε το κακό που κάνουμε στον εαυτό μας. Απλά η διαταραχή διαφέρει....
Και εγώ όσα χρόνια φούσκωνα τρώγοντας ακατάσχετες ποσότητες φαγητού δεν μπορούσα να αντιληφθώ τα προβλήματα που θα δημιουργήσει. Ζούσα την στιγμή, ανακουφιζόμουν με την τροφή και δεν μπορούσα να σταματήσω όσο άσχημα και αν ένιωθα. Έπρεπε να αρχίσω να έχω προβλήματα υγείας και όχι αισθητικά για να ταρακουνηθώ και να πω ότι δεν θέλω να συνεχίζω να ζω με αυτόν τον τρόπο.
Ωστόσο και πάλι βλέπω ότι συζητώντας το πως παλεύω να ξεπεράσω την διαταραγμένη μου σχέση με το φαγητό και να επιστρέψω σε φυσιολογικό βάρος βοηθάει πολύ και άλλα άτομα που παλεύουν με το ίδιο πρόβλημα, να εμπνευστούν και να αναζητήσουν λύσεις.
Έτσι και η δική σου ιστορία θα βρει άτομα που θα ταυτιστούν με αυτή, μπορεί να μην σταματήσουν να κάνουν εμετούς, ωστόσο θα προσπαθήσουν να βρουν τρόπο να ζητήσουν βοήθεια. Γιατί στην τελική η νευρική βουλιμία δεν ξεπερνιέται εν μία νυκτί όπως και καμιά διαταραχή. Αν ήταν έτσι εύκολο δεν θα το είχαν κάνει ολόκληρη επιστήμη.
Θα χαρούμε πολύ αν κάποια στιγμή μοιραστείς μαζί μας και την προσπάθεια που κάνεις για να ξεπεράσεις τη βουλιμία. Γιατί φαντάζομαι ότι όσο δύσκολα και αν είναι τα θέματα με την υγεία σου, η βουλιμία συνεχίζει να υπάρχει και να σε ταλαιπωρεί. Έχεις ζητήσει βοήθεια από κάποιον ειδικό σε διατροφικές διαταραχές;
Ειλικρινά πιστεύω ότι η δύναμη της ψυχής αν είναι αρκετά δυνατή και λαχταράμε τη ζωή μπορούμε να ξεπεράσουμε τα πάντα! Προσπάθησε να ξαναβρείς τη χαμένη χαρά της ζωής εκεί βρίσκεται το μυστικό της ίασης για τα πάντα!
Η χαρά της ζωής βρίσκεται στα απλά πράγματα, στην επαφή μας με τη φύση, στο να δίνουμε ένα καλό και θρεπτικό γεύμα στο ταλαιπωρημένο μας κορμάκι, να κάνουμε έναν περίπατο, να ακούμε μουσική ή να διαβάσουμε ένα καλό βιβλίο, να έχουμε ανθρώπους γύρω μας που μας αγαπάνε και του αγαπάμε. Πλαισίωσε τη ζωή σου με τέτοια απλά όμορφα πράγματα και επικεντρώσου στην ίαση ψυχής και σώματος. :love:
καλημερα πολυ με αγγιζε η ιστορια σου!! βουλιμικη δεν υπηρξα αλλα εχω εδω και 3 χρονια γ.ο.π. απο τη διαβρωτικη γαστριτιδα που ειχα , κατα καιρους κανω θεραπεια με zurcazol . δεν υπαρχουν οι λεξεις για να σου περιγραψω ποσο φοβο αισθανομαι αυτη τη στιγμη!!Ελπιζω να εισαι καλαQuote:
Originally posted by black_star23
Καλησπερα σε ολεσ και ολους εδω!!!! Διαβαζω πολυ καιρο τα τοπικ σ αυτο το φορουμ μιας και υποφερω καποια χρονια απο ανορε3ια και βουλιμια. Ο λογοσ που ανοιγω αυτο το τοπικ ειναι γιατι 8ελω να πω τι αντιμετωπιζω ε3 αιτιας των προκλητων εμετων που εκανα και ακομα κανω κατα καιρους! Ακομα και μια κοπελα να επηρεαστει-φοβη8ει και να σταματησει για μενα α3ιζει να μιλησω.
Δεν 8ελω να πω τους λογους που με οδηγησαν στισ Δ.Δ. ουτε και την πορεια μου σ αυτες, κα8ως εχουν μικρη σημασια μπροστα σ αυτο που ακολου8ησε.
Ας αρχισω λοιπον απο τους πονους...οσες κανετε εμετο καταλαβαινετε ακριβως τι εννοω λεγοντας πονοι. Πονουσε το στομαχι μου οποτε ηταν λιγο πιο "ζορικο" το φαγητο που ηθελΑ να βγαλω...λιγο το στομαχι, λιγο η ταχυκαρδια... πραγματα οχι τοσο ακραια ωστε να σε θορυβησουν και να σταματησεις ομως...ετσι κι αλλιως δεν κρατουσε και πολυ. Ο καιρος περναει, οι εμετοι ειναι πια μια ρουτινα, μια κα8ημερινοτητα και οι πονοι το ιδιο...σχεδον σου φαινεται νορμαλ αυτο που νιω8εισ στο στομαχι σου μετα απο κα8ε εμετο...αυτη η καουρα σε κα8ε γευμα εχει πια συνη8ιστει.
Οι εμετοι πια ειναι απαραιτητοι...και το αιμα που βλεπεις που και που ναι μεν ειναι αρκετο για να σε αγχωσει αλλα οχι τοσο σοβαρο πια για να σταματησεις.... ''Σιγα μωρε, εντα3ει...βγαινει λιγο αιμα λογικο ειναι αφου ζοριστηκα πολυ, ή αφου με γρατζουνησαν τα νυχια μου"... Συνεχιζω, Συνεχιζεις......
Εγω συνεχισα...για πολυ καιρο. Εκανα πως δεν εβλεπα τα σημαδια. Δυστυχως τον πονο που ενιωσα στην συνεχεια δεν μπορω να τον ε3ηγησω με λε3εις και λεω δυστυχως γιατι 8α ηταν ενα καλο ταρακουνημα για οποιον το διαβαζε..
Το ελκος στο στομαχι που σαφως ειναι κατι που αντιμετωπιζεται, ηταν το λιγοτερο και ευτυχως που δημιουργη8ηκε γιατι ε3 αιτιας αυτου και των γαστροσκοπησεων που εκανα βρηκαμε κακοη8εια στον οισοφαγο. Ενημερωτηκα 8ελω να πω οτι αν8ρωποι που τελικα αναπτυσουν καρκινο στον οισοφαγο, μετα την 8εραπεια εχουν οριο επιβιωσης πεντε χρονια!!!! Πρωτη αιτια για δημιουργια κακοη8ειας στον οισοφαγο???? Γαστροοισοφαγικη παλυνδρομηση= τα ο3ινα υγρα των εμετων. Ταχυτητα αναπτυ3ης του συγκεκριμενου καρκινου??? 3μηνες-1χρονο!!!!! Συμπτωματα???? Κανενα μεχρι πολυ προχωρημενου σταδιου που απλα εχει καποιες ενοχλησεις και δυσκαταποση.
Οπως καταλαβαινεται λοιπον μικρης σημασιας ειναι τα μαλλακια που πεφτουν...τα νυχακια που σπανε, τα δοντακια που χαλανε. Τι εσωσε εμενα? Ενας ελκος στο στομαχι που με πηγε στον γιατρο. ΕΣΥ μπορει να μην στα8εις τοσο τυχερη.
καλησπερα black_Star!
τι πιστευεις οτι θα ηταν αρκετα τρομακτικο και καθοριστικο ωστε να σε κανει να σταματησει εντελως τους εμετους? δηλαδη, υπαρχει κατι που σκεφτεσαι οτι αν προεκυπτε, θα διεγραφες εντελως τη δυνατοτητα εμετου ακομα και μετα απο βουλιμικα?
Μαύρο αστεράκι πράγματι είμαι από τις τυχερές που έχουν λάβει βοήθεια και από διατροφολόγο και ψυχολόγο με εξειδίκευση στις διατροφικές διαταραχές. Σε αυτούς χρωστάω το γεγονός ότι κατάφερα να βγω από την αδηφαγική διαταραχή και να παλέψω με ότι με οδήγησε εκεί...
Εγώ πιστεύω ότι ο φόβος συνήθως δεν μας αφυπνίζει, ούτε μας δίνει κίνητρο να απομακρυνθούμε από την διαταραχή μας είτε αυτή λέγεται νευρική βουλιμία, είτε ανορεξία, είτε αδηφαγική διαταραχή. Τότε δεν θα υπήρχαν οι διατροφικές διαταραχές γιατί κακά τα ψέμματα όποιος πάσχει από διατροφική διαταραχή και κουράζεται και φοβάται από την συνεχή εμμονή του με το φαγητό, αφού όλο αυτό ταλαιπωρεί σώμα και ψυχή πολλές φορές σε ακραία και επικίνδυνα σημεία.
Αυτό που μας αφυπνίζει τελικά και μας δίνει την απαιτούμενη δύναμη να παλέψουμε δεν είναι ο φόβος αλλά η αγάπη, η αγάπη για την ζωή. Εγώ έτσι το βίωσα πάντως και εκεί ήταν το σημείο που έγινε αυτό το κλικ που λέμε. Όχι γιατί κουράστηκα να τρώω μεγάλες ποσότητες φαγητού, όχι γιατί δεν μου έκαναν τα παντελόνια μου, όχι γιατί δεν μπορούσα να πάρω τα πόδια μου και η υγεία μου πήγαινε από το κακό στο χειρότερο αλλά γιατί αγαπούσα την ζωή και ήθελα επιτέλους να την ζήσω. Και κάπου εκεί, όταν συνειδητοποίησα ότι ακόμη αγαπάω τον εαυτό μου ζήτησα βοήθεια, γιατί αντιλήφθηκα ότι μόνη μου δεν μπορώ να τα καταφέρω.
Έτσι κάπως νιώθω ότι και η Black Star ταρακουνήθηκε. Ο καρκίνος ήταν αυτός που της θύμισε ότι αγαπάει ακόμη την ζωή, ότι θέλει ακόμη να ζήσει και έτσι βρήκε την δύναμη να παλέψει. Η τρομοκρατία και ο φόβος μας ρίχνουν πιο βαθιά στα σκοτάδια των διαταραχών μας δεν μας αφήνουν να αναδιθούμε. Η αγάπη όμως μας δίνει την δύναμη που χρειαζόμαστε για να αρχίσουμε να ζητάμε βοήθεια, να απλώνουμε το χέρι μας με την ελπίδα ότι κάποιος θα μας το πιάσει και θα μας δείξει προς τα που να πάμε. Και λιγο λίγο δυναμώνουμε, και πατάμε στα πόδια μας και έτσι αρχίζουμε να αγωνιζόμαστε και πάλι για να κερδίσουμε τη ζωή που μας αξίζει να ζούμε. Είναι μία επίπονη και μακροχρόνια διαδικασία, με πολλές δυσκολίες, αλλά συνάμα ένα υπέροχο ταξίδι.
Μπλακ Σταρ λυπάμαι πολυ που χρειάστηκε να φτάσεις ως εδώ για να καταλάβεις ότι αγαπάς και εκτιμάς τη ζωή σου, ωστόσο ποτέ δεν είναι αργά για να ξεκινήσουμε από την αρχή. Όπως είπα και πιο πάνω, όποιος πραγματικά λαχταράει να ζήσει τότε και την δύναμη βρίσκει και όλα όσα χρειάζεται για να ξεπεράσει όχι μόνο τη βουλιμία αλλά ακόμη και καρκίνο. Μπράβο σου που πας σε ψυχολόγο ειδικό στη βουλιμία, εύχομαι να σε βοηθήσει να βρεις τον εαυτό σου και να μάθεις και πάλι να τον φροντίζεις.
Ότι χρειαστείς είμαστε εδώ, για παρεούλα, κουβέντα, συμπαράσταση :starhit:
Συγκλονιστική η ιστορία σου αστεράκι23! Χαίρομαι πολύ για σένα που προσπαθείς να το καταπολεμήσεις, να τ αντιμετωπίσεις και δεν αφήνεις τον εαυτό σου αβοήθητο! Αυτό σημαίνει ότι είσαι άνθρωπος που δεν τ παρατάει εύκολα. Από εμένα έχεις 1000 μπράβο και σου εύχομαι τ καλύτερα (τα οποία είμαι σίγουρη ότι θα έρθουν) Καλή επιτυχία και με τ θεραπεία σου και με το θέμα των διαταραχών σου :*
Όσο για τους εμετούς που κάνουν οι βουλιμικοί έχω καταλάβει ότι είναι πολύ δυσκολο να τους διακόψεις ακόμη και αν η ζωή σου κρέμεται από αυτό.
Εξάλλου και εγώ καπνίστρια είμαι και ξέρω ότι το τσιγαρο μου κάνει τεράστιο κακό, ωστόσο επειδή δεν το συνειδητοποιώ σε βάθος, συνεχίζω να το κάνω και ας ξέρω ότι με βλάπτει.
Με τους εμετούς δεν διαφέρει, μάλιστα είναι ένας αντίστοιχα πολύ έντονος ψυχολογικός και σωματικός εθισμός. Γίνεται τόσο ισχυρή η σύνδεση στο μυαλό κατανάλωση φαγητού - κάθαρση που στο τέλος ο εμετός γίνεται αντανακλαστικός σαν το φτάρνισμα ένα πράγμα. Άντε να κρατήσεις το φτάρνισμα! ....
Η λύση δεν βρίσκεται στην διακοπή των εμετών, αλλά στην κάλυψη των διατροφικών αναγκών με σωστή διατροφή, σχεδιασμένη για βουλιμικούς. Έτσι όταν τρως ισορροπημένα συχνά, θρεπτικά γεύματα τότε η τάση για υπερφαγία - βουλιμία περιορίζεται, τουλάχιστον από οργανικά αίτια. Και έτσι βρίσκεται ο χρόνος να ηρεμήσει το σώμα, να περιοριστούν οι εμετοί και να μπει το μυαλό σε λειτουργία.
Και για να το κάνω πιο κατανοητό, οταν κάποιος είναι παχύσαρκος και του φωνάζουμε χάσε βάρος, θα αδυνατίσει; Θα σταματήσει να τρώει; Όλοι ξέρουμε ότι κανένας παχύσαρκος δεν αδυνάτισε επειδή κάποιος του είπε να χάσει βάρος. Βάρος χάνει ένας παχύσαρκος όταν μάθει να ισορροπεί την διατροφή του, να τρώει σωστά και ισορροπημένα και θρεπτικά ώστε να μην έχει ανάγκη να τρώει υπέρογκες ποσότητες τροφών με κενές θερμίδες και άπειρη ζάχαρη και κορεσμένα λίπη λόγω εθισμού, κακής διατροφικής διαχείρισης ή επειδή έχει μάθει να καταπίνει τα προβλήματα του.
Έτσι σε κάθε διαταραχή για να ελαττώσουμε τα συμπτώματα είτε είναι εμετοί, είτε περιττό βάρος πρώτα έχουμε ανάγκη από μία σωστή διατροφή και παράλληλα από ψυχολογική υποστήριξη. Η ψυχολογία είναι εξίσου σημαντική γιατί αν δεν μάθουμε να διαχειριζόμαστε τα προσωπικά μας αδιέξοδα, αν δεν μάθουμε να εκφράζουμε τα συναισθήματα μας και τις σκέψεις μας τότε πάντα θα καταφεύγουμε στην τροφή ως εύκολη λύση, είναι το παλιό καταφύγιο μας. Πάντα θα έχουμε την τάση να επιστρέψουμε στα παλιά γνώριμα εδάφη.
ο λογος που σε ρωτησα ΤΙ θα μπορουσε θεωρητικα να αποτελεσει αρκετο λογο για να κοψεις μαχαιρι τους εμετους μετα απο βουλιμικα ηταν οτι σε προηγουμενο μηνυμα σου μου απαντησες οτι ακομα κανεις καποιες φορες.Quote:
Originally posted by black_star23
Click νομιζω πως γραφω σχετικα μ αυτο...μπορει να μην τα ειπα τοσο κατανοητα ομως.... Εγινε κατι πολυ τρομακτικο το οποιο μ εκανε να 8ελω να σταματησω εντελως τους εμετους...και μετα απο χρονια να καταλαβω ποσο κακο μου κανουν! Το ανεφερα κιολασ αυτο το προβλημα που δημιουργη8ηκε και ηταν κα8οριστικο στον τροπο που μεχρι τωρα σκεφτομουν!
Quote:
Originally posted by black_star23
ευχαριστω για το ενδιαφερον...προσ το παρων ειμαι σε φαση που εχω κοψει τα παντα,τα παντα!! Τσιγαρο, ποτο, συγκεκριμενη διατροφη(αυτο δεν το καταφερνω παντα και πεφτω σε βουλιμικα και εμετους). Κανω 8εραπεια και σε κανα μηνα παλι γαστροσκοπηση να δουμε πως αντεδρασε ο οργανισμος μου και μετα βλεπουμε. Ασ μην αναφερ8ω στο ποσο επιπονη ε3εταση ειναι η γαστροσκοπηση. Και οοοολο αυτο για το τιποτα. Οπως 3αναειπα και μια μονο κοπελα να τρομα3ει απ την ιστορια μου 8α ειμαι ευχαριστημενη!!!!!! Ειναι κριμα.
Click το να κοψεις μαχαιρι τους εμετους νομιζω ειναι ακατορ8ωτο, αν καποια απο δω το χει κανει τι να πω...ειναι αξια 8αυμασμου, πραγματικα! το 8εμα ειναι να συμβει κατι που να σε κανει να 8ελεις να σταματησεις η μαλλον καλυτερα που να σε κανει να προσπαθησεις. Δεν 3ερω ποια ειναι η δικη σου Δ.Δ. αλλα αναλογισου ποσο ε8ιστικο ειναι οταν καταφερνω να κοψω το τσιγαρο μαχαιρι οντας 8 χρονια καπνιστρια και οχι τους εμετους... Απλα ειναι η πρωτη φορα που αποφασησα οτι 8α κανω μια πραγματικη προσπα8εια,για μενα και για την υγεια μου οχι για να ευχαριστησω τους αλλουσ!!
Και αυτος ηταν ο σκοπος μου οπως λεω και παραπανω...εκτος απ το να μοιραστω την ανησυχια μου, μηπως σκεφτουν και αλλες κοπελες λιγο πιο σοβαρα που μπορει να σε φτασει ολο αυτο... και οχι και τοσο μακροπρο8εσμα, προτου το φτασουν σε τετοιο σημειο για να καταλαβουν.
Amaryllis Σ ευχαριστω παρα πολυ... γενικα ειναι ομορφο να βλεπω πως υπαρχει ανταποκριση... εστω ενα μπραβο, ενα καλη δυναμη δινει κουραγιο!!!!!:tumble:
Έπεσα τυχαία στη σελίδα αυτή και έκανα αμέσως εγγραφή για να στείλω κι εγώ ένα μήνυμα συμπαράστασης στο αστέρι που κάθε άλλο παρά μαύρο είναι. Να είσαι σίγουρη ότι λάμπεις με την απόφασή σου να σώσεις τη ζωή σου, έκανες πολύ καλά που το μοιράστηκες αυτό το πρόβλημα εδώ γιατί ένα από τα καλά του διαδικτύου είναι ότι δίνει την δυνατότητα άμεσης επικοινωνίας μεταξύ αγνώστων. ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΜΟΝΗ.
Δεν μπορώ σίγουρα να καταλάβω πως είναι αυτό το πρόβλημα , μπορώ να καταλάβω όμως τη θέλησή σου να το ξεπεράσεις. Σου εύχομαι με τη σειρά μου ό,τι καλύτερο επιθυμείς να σου συμβεί. Να μην σταματάς στιγμή να ελπίζεις για το καλύτερο, (εμείς οι χοντρούλες έχουμε βρεί τρόπο να συμβιβάζουμε στη ζωή πράγματα που μας αρέσουν και δεν μας αρέσουν). Φόρα το καλό σου το χαμόγελο, πήγαινε μέχρι τον καθρέφτη σου κι ευχαρίστησε τον εαυτό σου για το μεγάλο δώρο ζωής που σου κάνει.
Σε θαυμάζω , και σου στέλνω την αγάπη μου.
…Μπές και σε άλλες σελίδες και στείλε το μήνυμά σου , μίλα on line με ανθρώπους ξένους, για να δίνεις και να παίρνεις κουράγιο.