Ξέρω τί έχω, δεν ξέρω τι να κάνω!
Πάσχω από αγχώδη διαταραχή και τις γνωστές φοβίες , χρόνια τώρα. Λίγα λόγια για το τί περνάω.
Ξεκίνησαν όλα από οξύ άγχος στην δουλειά, μικρές σύντομες κρίσεις πανικού κάτι σαν προειδοποίηση, μετά άρχισα τις εξετάσεις, ήταν όλα τσιμπιμένα, πίεση, σάκχαρο, χοληστερίνη και λοιπά αλλά μέσα στα όρια, το άγχος έγινε μόνιμο. Άρχισα να φοβάμαι τους άλλους, όποτε είμαι κοντά σε άλλους νιώθω χάλια.
Τα ψυχοσωματικά συμπτώματα είναι ... τι να πώ \"άστα να πάνε!\"
Τρέμουλο, αδυναμία, ζαλάδες, πονοκέφαλοι, μυικές κράμπες, μυικού σπασμοί, αστάθεια, αρρυθμίες, μυικοί πόνοι, δερματικά προβλήματα, διάρροιες, εμβοές, σύνδρομο ανήσυχων ποδιών (ναι το έχω και αυτό), πόνοι εδώ και εκεί ξαφνικά, δύσπνοια και πολλά άλλα.
Πήρα όλων των ειδών τα χάπια και έκανα αρκετές συνεδρίες.
Συμπέρασματα.(συμφωνείτε?)
Τα χάπια δεν βοηθούν μακροπρόθεσμα, μάλιστα μετά από καιρό χειροτερεύουν την κατάσταση, μόνο ένα XANAX στην τσέπη για περίπτωση ανάγκης.
Τα αντικαταθλιπτικά είναι ύπουλα ακόμα και τα SSRI.
Το ΧΑΝΑΧ είναι το δεύτερο σε κατανάλωση μετά τα παυσίπονα.
Όταν είμαι πολύ στεναχωρημένος είμαι πιό ήρεμος.
Όταν θυμώνω πολύ μου περνάνε όλα.
Οι ψυχολόγοι βοηθάνε αλλά δεν είναι μόνιμη λύση και κοστίζουν πολύ.
Ένα άτομο με κατανόηση δίπλα σου βοηθάει πολύ.
Άν αποδεχθείς την αδυναμία σου πονάει λιγότερο.΄
Η άσκηση βοηθάει πολύ (αρκεί να μην έχει κόσμο κοντά!!!)
Το τρίγωνο των \"Βερμούδων\" είναι ΑΓΧΟΣ->ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ->ΦΟΒΟΣ
Όταν είμαι με άλλα άτομα σαν και εμένα νιώθω πολύ καλύτερα.
Είμαι από επαρχιακή πόλη αλλά θα έκανα 500χλμ να βρεθώ σε μια συνάντηση ατόμων σαν και εμένα.
Τελικά τί παίζεται!
Όποιος φοβάται να πεθάνει πεθαίνει κάθε μέρα. Έγω έχω πεθάνει πάνω από 3650 φορές.
κρισεις πανικου και αγοραφοβια
Χαιρομαι τοσο που ειμαι σε forum που μιλαω ελευθερα .Παθαινω κρισεις πανκου εντονες αυτο το διαστημα αλλα ταυτοχρονα μου παρουσιαστηκε και αγοραφοβια .Αυτο που πυροδοτησε την ολη κατασταση ειναι που εχασα 6 κιλα μεσα σε 20 μερες .Και ετσι μου καρφωθηκε στο μυαλο οτι κατι εχω .Βρεθηκα στα επειγοντα με εντονη ταχυπαλμια νομιζα οτι θα πεθανω εκεινη την βραδια και θα μεινουν ορφανα τα παιδια μου .Με αντιμετωπισαν σαν περιστατικο κρισης πανικου και οι εξετασεις εδειξαν καλες οι αιματολογικες .Τη αλλη μερα πηγα στον παθολογο και καναμε και για θυροειδη και εκεινη καλα .Η κλινικημου εικονα μου ειπε ειναι καλη και οτι ειναι αγχος αλλα εγω δεν το πιστευω αλλα φοβαμαι να κανω αλλες εξετασεις τις οποιες μου ειπε θα χειροτερεψουν ενω δεν θα δειξουν κατι .Αυτο που μου συμβαινει οταν ειμαι εξω ειναι που δεν μπορω να περπατησω ανεβαζω παλμους και με πιανει ταραχη και οταν το επαθα παλι αυτες τις ημερες μου εδωσε ενα ηρεμιστικο .Χαπια να παρω αλλιως την επομενη φορα μπορει και να λιποθυμησω και να χτυπησω αλλα εγω και αυτα τα φοβαμαι ..Τι θα κανατε στην θεση μου εκλεισα ηδη ραντεβου σε ψυχολογο εχω παει και παλιοτερα αλλα τωρα οσα ξερω δεν δουλευουν