Printable View
Καλησπέρα σας, σίγουρα έχουν γίνει και άλλα τέτοια θέματα, αλλά θα κάνω και εγώ ένα δικό μου. Όσοι έχετε πάει σε ψυχολόγο ή ψυχοθεραπευτή και έχετε κάνει ψυχοθεραπεία, σας βοήθησε; Ήταν χρονοβόρο; Πως ήταν η εμπειρία; Είδατε αλλαγές στον εαυτό σας και στη ζωή σας ; Όσοι θέλετε, γράψτε μου την εμπειρία σας.
αμα εισαι ψυχοθεραπευτρια πρεπει να τουσ μαθεισ διαχειριση προσωπων κ καταστασεων και δε χρειαζετε τιποτα αλλο μονο διαχείριση καταστασεων αυτα
Έχω κάνει "θεραπεια" τρεις μήνες περίπου με ψυχολόγο για θέματα που αφορούν τον αυτοτραυματισμο. Αξίζει πραγματικά να το δοκιμάσεις . Εμένα με βοήθησε, απλά μπορεί να μην δεις άμεσα αποτελέσματα. Εγώ ας πούμε αυτά που λέγαμε τότε δεν τα καταλάβαινα. Σχεδόν ένα χρόνο μετά μπορώ να καταλάβω τι ήθελε να πει και ίσως να βελτιώνεται κιόλας η κατάσταση.Quote:
Originally Posted by Optimistic mind
Θέλει αρκετό χρόνο απ ότι κατάλαβα για να αλλάξεις κάποια πράγματα και να τα συνειδητοποιήσεις. Αλλά εάν είναι αποτελεσματικό, τότε αξίζει.Quote:
Originally Posted by ΕιρηνηΠαναγιωτα
Εξαρτάται πως το βλέπεις . Εγώ αν και πήγαινα δεν ήμουν ανοιχτή στο να αλλάξω , όμως όταν το αποφάσισα κατάλαβα ότι όσα είχα συζήτηση με την ψυχολόγο μου βοήθησανQuote:
Originally Posted by Optimistic mind
Εγω πηγα αποφασισμενη να αλλαξω. Αν κα ειχα διαβασει Yalom και διασπαρτα αρθρα και αναλυσεις οταν βρεθηκα στη θεση του θεραπευομενου καταλαβα πως η γνωση ηταν στο μυαλό μου αλλά οχι στη καρδια μου. Κοπανιστος αερας. Ως συνηθως εχοντας την αισθηση κινδυνου και ελλειψης χρονου ( μεσα μου ) σε καθε συνεδρια ημουν 100% εκει. Οταν για 1 φορα συνδεθηκα με τα αισθηματα μου εντος συνεδριας απλα εκλαιγα. Δεν μιλουσα. Επιτελους ομως ξεμουδιασα και ημουν σε προστατευτικο περιβάλλον. Με βοηθησε παρα πολυ το να δω μια νεα Υγιη οπτικη θεαση ζωης αλλά να νιωθω και μια νεα φωνη μεσα μου που μου εκανε καλο. Ασε που εβαζα σε σιγαση πια τις κακοποιητικες φωνες. Λογω οικονομικων δυσκολιων σταματησα. Δεν εκανα ψυχαναλυση ( χρονοβορα αναλυση ). Ξεκλειδωσα στη 4η συνεδρια και μετα ηρθαν τα δυσκολα. Το να δεσμευτω στις αλλαγες. Καλη της ωρα.
Σταματησα να με βλεπω ως θυμα και να λεω σε αυτους που αγαπαω μονο Ναι. Προσπαθησα να μειωσω τη συνεξαρτηση με ενα ανθρωπο και αρχισα να καταλαβαινω πως πρεπει να φιλτραρω καλα αυτα που ακουω πριν γινουν δηλητηριο μεσα μου. Μου ειπε βεβαια πως ειμαι δυσκαμπτη σε ορισμενα ζητηματα ( ισχυει ) γενικως δεν ενιωθα πως με" δουλευει " απλα για να παιρνει τα φραγκα και αιντε να περασει ο επομενος. Ειναι και αλλα που τα κρατω για τον εαυτο μου. Ως θεραπευτρια δεν χαιδευε αυτακια... ακουσα και ξυπνησα. Το σοκαριστικο ηταν οταν περιεγραφα ενα σκηνικο και εκεινη φανηκε θλιμμενη... και εκει καταλαβα πως αυτο που για εμενα εμοιαζε αστειο ή αδιαφορο ουσιαστικά ηταν θλιβερο. Ημουν κακοποιητικη προς τον εαυτο μου και νομιζα πως " ενταξει δεν συνεβη και κατι ιδιαιτερο ". Ενιωσα πολυ ιδιαιτερα και το εχω κρατησει ζωντανο μεσα μου. Δεν αφηνω να ξεθωριασει η σχεση θεραπευτη θεραπευομενου. Εχω αναγκη τεραστια απο κρατηματα. Δεν εξιδανικευω. Απλως αφεθηκα στην νοσταλγια...
Καλησπέρα!Quote:
Originally Posted by Optimistic mind
Πήγαινα παλιότερα για ψυχοθεραπεία δύο χρόνια με έχει βοηθήσει πολύ, κάποια στιγμή πίστευα ότι ήμουν καλύτερα και σταμάτησα.
Πριν ένα μήνα περίπου ξεκίνησα ξανά, βλέπω ότι έχω ποοοολυ δρόμο ακόμη, πολλές φορές δεν θέλω να πάω καν αλλά πηγαίνω..
Με βοηθάει πιστεύω αλλά θέλει να κάνεις πολύ δουλειά με τον ευατο σου.
Το σημαντικό είναι να το πάρεις απόφαση :)
Το ποσό χρόνο χρειάζεται για τον καθένα έχει να κάνει με τα τραύματα του (πόσο βαθιά και πόσο χρονών ειναι) και με την θέληση του "ασθενή". Κανω ψυχοθεραπεία από το 18 και έχω δει τεράστια αλλαγή στον τρόπο που σκέφτομαι, αντιδρώ και μιλώ. Σου δίνει την δυνατότητα να μάθεις τον εαυτό σου και να μην επηρεαζεσαι από τους άλλους..