Originally Posted by
aeolus74
Σαφώς και υπήρξε και η καλή πλευρά και το έχω πει. Αν δεν υπήρχε θα προβληματιζόμουν πολύ με τον εαυτό μου. Επίσης αναγνωρίζω ότι δεν υπήρχε κακή πρόθεση από την πλευρά της και είμαι σίγουρος ότι οι διάφορες συμπεριφορές είτε χειριστικές είτε προσβλητικές ή υποτιμητικές δεν αποτελούν συνειδητή επιλογή αλλά ασυνείδητους μηχανισμούς άμυνας. Γι' αυτό τον λόγο και δεν μπορεί να αναγνωρίσει το ποια είναι η συμπεριφορά της και γινόταν έξαλλη όταν αναφερόμουν σε αυτήν ζητώντας να την αλλάξει. Και αυτό είναι λογικό, διότι όταν μία συμπεριφορά αποτελεί αμυντικό μηχανισμό πράγμα που σημαίνει ότι υπάρχει για να σε προστατεύσει, τότε δεν επιτρέπεις εύκολα κάποιον να την αγγίξει. Πράγματι λοιπόν έκανε αυτό που μπορούσε με τον τρόπο που μπορούσε. Εξάλλου ακόμα και οι χειριστικές συμπεριφορές δεν είναι όλες ίδιες. Ο νάρκισσος π.χ. χειρίζεται τους άλλους για να κερδίσει κάποιο όφελος που σημαίνει για εκείνον κάτι, ο οριακός για να κερδίσει εσένα, για να μην σε χάσει. Δεν της κρατάω κακία γι αυτό
Σκέφτηκα πολύ το παραπάνω. Νομίζω ότι η λέξη "πειραματόζωο" δεν περιγράφει αυτό που συνέβει. Δεν πειραματίστηκα με κάτι. Κατ αρχάς να πω ότι τα περισσότερα δεδομένα μου τα έδωσε η ίδια χωρίς καν να την ρωτήσω από πολύ νωρίς. Π.χ. το ότι έχει μεγάλο φόβο εγκατάλειψης, το πόσο την απογοήτευσαν οι πρώην της αλλά και οι γονείς της, το πόσο την ταλαιπωρούν σκέψεις που δεν μπορεί να ελέγξει, το πως έμπλεξε με κόκες σε μία παλαιότερη σχέση της (στα 33 δλδ όχι και πολύ παλαιότερη), για την νευρική ανορεξία που την ταλαιπώρησε πολύ, για τον αλκοολισμό στα φοιτητικά χρόνια, για τον αυτοκτονικό ιδεασμό που είχε στα 17 (κάπου εκεί εκδηλώνεται η οριακή), για τις σχέσεις που είχε με τους γονείς της, για την κατάθλιψη που την συνόδεψε πολλά χρόνια, για τον polyamorus τύπο που τα είχανε όταν ήταν στο εξωτερικό, για τον άλλον που πηδούσε παράλληλα και την πρώην του γιατί είχε κόλλημα εν γνώση της, για τον διαταραγμένο τύπο που τον είχε έτοιμο μόλις χώρισε από τον πρώτο της γάμο, και άλλα πολλά. Δεν ζήτησα να τα ακούσω αυτά και η αλήθεια είναι ότι με χαλούσε να τα ακούω και της το είπα κάποια στιγμή. Δεν σκάλισα κάτι ούτε πήρα συνέντευξη ψυχολογικού προφιλ. Απλά κάποια στιγμή αυτό που έβλεπα ταίριαζε με αυτό που άκουγα. Στην πραγματικότητα είχα μία άρνηση να δω την αλήθεια για αρκετό καιρό μέχρι το σημείο που έπρεπε να προστατέψω τον εαυτό μου. Τώρα όσον αφορά την "σιγουριά" για την οποία μιλάς, δεν νομίζω ότι ένοιωθα σιγουριά. Όσο περισσότερο έβλεπα την διαταραχή να αναδύεται μπροστά μου τόση λιγότερη σιγουριά ένοιωθα γιατί ξέρω ότι η οριακή δεν κουμαντάρεται.