Printable View
Εκει που πιστευα δεν πρεπει να γνωριζουν οι αλλοι τα ψυχολογικα προβληματα μας και μαλιστα ειχα σχολιασει πανω σε αυτο σε καποιο αλλο θεμα. Μπηκα στην αντιθετη πλευρα τωρα γνωριζουν ολοι. Kαι οχι μονο γνωριζουν αλλα ξερουν και την γιατρο μου την εκανα φιλη στο fb αυτο που ειναι ολοι φιλοι και γνωστοι. Και τωρα με ρωτουν.....πως και τι. Ευτυχως ξερουν πια ειμαι και δεν θα εχω προβλημα.................. Το μελλον θα δειξει τελικα!!!!η δε με ξερουν χαχα
Καλημέρα...χρόνια πολλά..Χρήστος Ανέστη..Quote:
Originally Posted by Luna99
Εγώ είμαι της γνώμης τα ότι τα προβλήματα υγείας μας δεν πρέπει να τα κρύβουμε..διότι οι άλλοι μπορεί να ξέρουν κάτι το οποίο εμείς δεν ξέρουμε και μπορεί κάποιος να βοηθήσει σε κάτι...οποίος δεν λέει το πρόβλημα του δεν μπορεί να βρει και λύση..
Είμαι της άποψης "τα εν οίκω μη εν δήμω"
Τα οικογενειακά δεν αφορούν τον κόσμο.
Έχεις τους ειδικούς υγείας για τα προβλήματά σου, η γνώμη των πολλών σου είναι αδιάφορη
Να σου πω την αποψη μου η οποία είναι και γενική για το λεγόμενο στίγμα. Εμένα η άποψη μου είναι πως εφόσον είναι δυνατόν πρέπει η δημοσιοποίηση να αποφεύγεται. Για παράδειγμα εγω που είμαι διπολικός αν με έπιανε ως πρώτο επεισόδιο μανία και ήμουν στο σπίτι μου και άρχιζα πχ να τσακώνομαι με όλη τη γειτονιά και να πέταγα πράγματα από το μπαλκόνι κατά 99% δεν θα γλύτωνα την ακούσια και συνεπώς θα ερχόταν το 100 και θα είχαμε τις γνωστές συνέπειες για εμένα , για το τι θα έλεγε η γειτονιά κτλ.Quote:
Originally Posted by Luna99
Άν όμως πηγαίνω τακτικά σε γιατρό ακόμα και αν έχω νορμοθυμία, προσέχω μήπως μου παρουσιαστεί κανά σύμπτωμα και παιρνω τα φάρμακα μου-τα οποία θα τα αγόραζα από φαρμακείο διαφορετικής περιοχής- τότε κατά 99% κανείς δεν θα μάθαινε τίποτα και δεν θα γνώριζε κάτι για μένα.
Αν πέρναγα ΚΕΠΑ και έπαιρνα πιστοποιητικό με 67% και πήγαινα στις τραπεζες και έβγαζα το χαρτί για να μην περιμένω στη σειρά λογικό είναι να στιγματιζομουν από μόνος μου. Για εμένα δεν γνωρίζει κανείς κάτι πλην κάποιων διπολικών που με βοήθησαν στην αρχή και κάποια δικά μου άτομα. Οι υπολοιποι ουτε που έχουν καταλάβει κάτι και είναι πολύ πιθανό να μην καταλάβουν και ποτέ.
Εν κατακλείδι μόνοι μας στιγματιζόμαστε αν κάνουμε δύο τρία πραγματάκια μπορούμε να τo αποφύγουμε εκτός αν κάποιον τον έπιανε επεισόδιο όταν δεν τον είχε ξαναπιασει επεισόδιο ποτέ στη ζωή του
Και η άποψη μου είναι να μην το βγάζουμε προς τα έξω, δεν χρειάζεται
Εγώ είμαι κάπου στη μέση. Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι και όλες οι ώρες ίδιες. Άλλο να αναφέρεις κάτι πάνω σε μία συζήτηση ή να ξέρουν τα θέματά σου κάποιοι που είτε μπορεί να σε βοηθήσουν σε κάτι πρακτικό σχετικό με το τι έχεις, είτε τους εμπιστεύεσαι και μιλάτε για όλα κι εντελώς άλλο να αναφέρεις παντού στο ξέμπαρκο κάτι δικό σου απλά επειδή το έχεις αποδεχτεί. Δική σου ανάγκη είναι να το διαφημίσεις ότι το αποδέχεσαι και δεν αισθάνεσαι άσχημα για αυτό.
Το κάτι δικό σου δεν εννοώ μόνο κάποια ασθένεια, αλλά οτιδήποτε μπορεί να φοβόσουν ότι έρχεται με κάποιο στίγμα ή αισθανόσουν άσχημα/ενοχικά για αυτό παλιότερα ενώ τώρα έχεις συμφιλιωθεί με την ιδέα και μπράβο σου για αυτό. Όπως δεν είναι λογικό να πας στο άσχετο και να συστηθείς στον άλλο "Γειά σας, είμαι ο Γιώργος και είμαι gay" ή "Γειά σας, είμαι η Μαρία που τα είχα με τον μαλάκα τον Τάκη τρία χρόνια, αλλά δεν ήξερα ότι είναι παντρεμένος" , έτσι δεν πας και να πεις "Γειά σας, είμαι η Αναστασία και είμαι διπολική/έχω αγχώδη διαταραχή" κοκ...