Ζωη!ενα ατελειωτο κυνηγητο
Λοιπον θα γραψω και γω αυτα που εχω στο μυαλο μου.
33 ετων ειμαι, το θεμα ειναι οτι παντα ηθελα να κανω τα πραγματα με τη σειρα.
Ειχα στο μυαλο μου τα εξης.
Μετα το σχολειο σπουδες, μετα τις σπουδες μια καλη δουλεια, μετα να μετακομισω μονη μου, να εχω τις φιλες μου να βρω σχεση σοβαρη , και μετα γαμος. Και ΟΛΑ αυτα πριν τα 30.
ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΑΧΑ.
1-Σπουδες χμμμ δεν το πηρα πολυ ζεστα μαλλον, δυσκολευτηκα αρκετα να τελειωσω(οικονομικα). Οταν οι φιλες, συμμαθητριες τελειωναν εγω ακομα ημουν στα μισα. Απο εκει αρχισε ενα κυνηγητο και ο κατηφορος. Ενιωθα μειονεκτικα. Και τελικα απομακρυνθηκα. (Ειχα την εντυπωση οτι θα με ρωτανε ποτε θα ξεμπερδεψω, επειδη ηταν το θεμα μου πιστευα οτι θα το ειχαν και αυτοι.) Ελεγα οτι ειναι προσωρινο μεχρι να τελειωσω. Αμ δε.
2-Τελειωσα επιτελους, και ηρθε το θεμα της δουλειας, αρχισα να ξαναεχω επαφες με γωστους φιλους -οι οποιες οχι συχνες μιας κα ειχαν ολοι δουλεια.-ΟΜΩΣ παλι ενιωθα μειονεκτικα που ημουν ανεργη που ενω πηγαινα σε ιντερβιου ποτε μα ποτε δεν με ειδοποιησαν οτι πηρα τη δουλεια. Ασε που οι υπολοιποι της ηλικιας μου ειχαν και πειρα πλεον. Ξανα ενα κυνηγητο να τους φτασω, ξανα να νιωθω μειονεκτικα.
3-Βρηκα επιτελους δουλεια, μια περιοδος ξεγνιασιας, εβγαινα και περισσοτερο πλεον μιας και δεν ειχα κατι να με χωριζει απο τις φιλες μου.
4-Αρχισαν οι γάμοι... οχι ο δικος μου χαχα. Των συμμαθητων/φιλων/γνωστων/συναδελφων. Εδω να πω οτι δεν με ενδιεφερε τοσο, απολαμβανα το να ξοδευω τα χρηματα που εβγαζα. Και να αποταμιευω.
(2-3 σχεσεις που ειχα δεν πηγαν καλα, μικρες επιπολαιες, ειχα και τα θεματα τα δικα μου να λυσω (τα πιο πανω) και ετσι δεν πηγαν καλα.)
5-ενα λαθος της στιγμης και πανω στα νευρα μου παραιτηθηκα και εμεινα ανεργη. Λιγο πριν τα 30.
Αντε τωρα απο την αρχη. Μετα απο ενα χρονο ανεργιας βρηκα κατι προσωρινο, ετσι ελεγα μεχρι να βρω κατι καλυτερο.Κλεινω τα 4 χρονια. Καλα πηγε το προσωρινο.
Και φτανω στο σημερα
-Εννοειται δεν ζω μονη μου. (Με τι λεφτα;), δεν εχω φιλες με το τσουβαλι, καλα ουτε καν στο ενα χερι δεν μετριουνται. Σχεση δε φαινεται στον οριζοντα ουτε εχω τη δουλεια των ονειρων μου (μου αρεσει αλλα ειναι λιγα τα χρηματα).
Και η μαμα να με πιεζει να βρω καποιον να παντρευτω. Ουτε τα αδελφια μου εχουν παντρευτει και αυτο ειναι το μονο θεμα της
Νιωθω και ασχημα και γι αυτο. Κυριως για την γνωμη των αλλων.
Στο ΕΝΤΕΛΩΣ σημερα τωρα.
Θελω μια δουλεια που να ευχαριστει εμενα πρωτα και τα χρηματα θα ερθουν. Ομως δεν μπορω να ψαχνω συνεχεια ειναι κουραστικο κι ουτε μου αρεσουν οι δοκιμες.
Ψαχνω να βρω τον εαυτο μου. Ποιος ειναι ο σκοπος της ζωης μου; υπαρχει η αδελφη ψυχη μας καπου;
Θελω να ταξιδεψω παντου, σε ολο τον κοσμο, να φυγω σημερα και να επιστρεψω μετα απο ενα χρονο ή και δυο.
Οσο για τη σχεση δεν μου κανει εντυπωση κανεις.
Μονο μια φορα σε ενα ταξιδι στο αεροπλανο μιλουσα με ενα παιδι στη διπλα θεση (Αυστραλος).
Ακομα θυμαμαι ποσο μου αρεσε και πως ενιωσα μετα που προσγειωθηκαμε και χαθηκαμε στο πληθος. Τον σκεφτομουν για μερες. Αυτο το συναισθημα θελω. Κι οσο δεν το βρισκω δυσκολευομαι.
Τα χρονια περνουν και η ζωη μου ειναι ενα ατελειωτο κυνηγητο. Κυνηγαω το χρονο, τις φιλες,τους αλλους που φαινονται ή μπορει και να ειναι καλυτερα απο μενα. Ατελειωτες συγκρισεις.