Originally Posted by
Marilou
Καλημέρα !
Η κατάθλιψη δυστηχως είναι ζωγραφισμένη στο πρόσωπο μας όταν είμαστε μέσα σε αυτή .
Όσο και να θες να την κρύψεις ή να προσποιηθείς, τα μάτια και γενικά η όψη σου θα το μάρτυρας ειδικά στα άτομα που σου είναι οικεία και σε γνωρίζουν από παλιά .
Τώρα μου κάνει πολύ εντύπωση όσο αφορά το θέμα του μωρού .
Όποιος έχει κάνει ψυχοθεραπεία και γενικά έχει μπει σε αυτό τον κόσμο γνωρίζει πολύ καλά ότι ΟΛΟΙ οι επαγγελματίες ψυχολόγοι προτείνουν κάτι παρόμοιο.
Δεν αφεινουμε καμία ,είτε μικρή ,είτε μεγάλη αφορμή που υπάρχει στην ζωή μας για να αντλήσουμε χαρά και να κάνουμε το μυαλό μας λιγάκι να ξεφύγει από εκεί που είναι .
Δεν κλείνουμε τα μάτια μας σε κανένα ευχάριστο γεγονός που μπορεί να συμβαίνει στον περίγυρο μας και να μην πιανομαστε έστω λιγάκι από αυτό ,σαν μοναδική διέξοδο την δεδομένη στιγμή .
Όσο δύσκολο και να είναι επιβάλλεται να το κάνουμε .
Μόνο τότε εκπαιδεύεις το μυαλό σου να σκέφτεται θετικά και κατά επέκταση να αρχίσει το σώμα να παράγει ορμόνες που προκαλούν αυτά τα συναισθήματα .
Να ξέρεις τα μωρά -παιδια ,τα ζώα και τα φυτά είναι οι νούμερα ένα παράγοντες που μπορούν να συμβάλουν στο να αναπτυχθούν τα απαραίτητα συναισθήματα και κατ επέκταση να παραχθούν οι άμεσα συνμβαλομενες ορμόνες στο σώμα μας ώστε να γίνουν η κινητήριος δύναμη που θα μας βγάλει σιγά σιγά από όλη αυτή την κατάσταση .
Μην παρασύρεσαι από το δικό σου συναίσθημα.
Αυτό που σε κάνει να βλέπεις τα πάντα γύρω σου ανούσια και μικρά μπροστά στο δικό σου θέμα .
Μόνο έτσι εκπαιδευεις το μυαλό σου και κατ επέκταση το σώμα σου να μην βουλιάζει σε όλη αυτή την κινούμενη άμμο ....
Προσπάθησε να βρεις ένα σωστό ψυχολόγο να σε "εκπαιδευση " σωστά ως προς την σκέψη και θα δεις θα κάνεις μικρά μικρά βηματακια που όμως είναι ικανά για να βγεις από όλο αυτό .
Ακόμα και αν δεν θες ,νομίζεις ότι δεν σε βοηθάει ο θεραπευτής την δεδομένη στιγμή ,εχεις τόσους ανθρώπους γύρω σου και παραπονιέσαι ότι δεν σε καταλαβαίνουν .Μιλά σε αυτούς !
Πως να σε καταλάβουν από την στιγμή που έχεις μετατρέψει την ίδια σου την ζωή σε μια θεατρική παράσταση ?
Πως θα μπορέσει ο άλλος να σε πλησιάσει και να σου πει το οτιδήποτε .Δεν ξέρεις καμιά φορά ,η βοήθεια έρχεται από τα άτομα που δεν το περιμένουμε .
Γνωρίζω πολύ καλά πως παρόλο που θέλουμε την συμπαράσταση και την κατανόηση την δεδομένη στιγμή ,κυριαρχεί κάπου ο εγωισμος μας και το πείσμα μας και δεν το δείχνουμε .
Δεν θέλουμε να αναγνωρίζουμε το βλέμμα της λύπης και του οίκτου στο βλέμμα του συνομιλητή μας .
Λέμε ένα είμαστε καλά και αυτόματα εμείς βουλιάζουμε κάθε μέρα όλο και πιο πολύ ..
Να μιλάς καλό μου ,να μιλάς και να εξωτερικευεις τα πάντα .
Δεν είναι ανάγκη όταν μιλάς να έχεις το αίσθημα ότι κάποιος σε λυπάται και γι αυτο σε ακούει .Δειξτου εσύ με τον τρόπο που μιλάς και με τα λόγια σου τι πραγματικά έχεις ανάγκη .
Έχεις ανάγκη από δύναμη και πρέπει να την αντλήσεις από εκείνων .
Να αρπάζεις το οτιδήποτε όμορφο συμβαίνει γύρω σου και να το ξεζουμιζεις στην κυριολεξία ώστε να μάθεις στο μυαλό σου να παράγει τέτοιες σκέψεις .
Μην περιμένεις από τους άλλους να σε κινητοποιήσουν αν εσύ η ίδια δεν το κάνεις έστω και με το ζόρι .
Είμαι εδώ οπότε χρειαστείς και όποτε νομίζεις ότι θέλεις να βγάλεις κάτι από μέσα σου να σε ακούσω ,μόνο κάνε προσπάθειες ,έστω και με το ζόρι .
Είμαι σίγουρη πως θα μπορέσεις να βγεις σιγά σιγά από όλο αυτό αρκεί να το προσπαθήσεις και να το πιστέψεις !