Αυτο που θα πρεπει να δεις εσυ καθαρα πλεον ειναι πως οσο ενδιαφερων και να σου φαινεται ο τυπος, εδω δεν κανει τον κοπο να σε δει στην πολη του, θα ερθει στην Αθηνα αν συνεχιζατε? Οχι. Οποτε κι εσυ τι να τον κανεις?
Printable View
Αυτο που θα πρεπει να δεις εσυ καθαρα πλεον ειναι πως οσο ενδιαφερων και να σου φαινεται ο τυπος, εδω δεν κανει τον κοπο να σε δει στην πολη του, θα ερθει στην Αθηνα αν συνεχιζατε? Οχι. Οποτε κι εσυ τι να τον κανεις?
δεν νομιζω να θελει να τον κανει κατι.
την εχει πιασει το παραπονο για την συμπεριφορα του, μιας και αυτη και ξεκαθαρη ηταν, και στρειτ
αυτος ειναι ο μανιαμουνιας που αλλα λεει οτι θελει κι αλλα κανει και την βαζει σε δευτερες σκεψεις μηπως καπου εφταιξε η ιδια.
πουθενα δεν εφταιξε. ο τυπος ειναι παιδακι ακομα...
Όντως κι εγώ τώρα που το σκέφτομαι πιστεύω φοβάται πως δεν θα υπάρχει χημεία στην συζήτηση από κοντά και άλλα πολλά. Αλλά όπως λέει η προηγούμενη απάντηση εδώ δεν σου κανόνισε καφέ που ξέρει πως ήρθες και σου μιλάει λες και είναι δήμαρχος της Πάτρας και πρέπει να σου εξηγήσει τα τουριστικά αξιοθέατα της πόλης. Που και ο δήμαρχος ξενάγηση θα σου έκανε. Αυτός ούτε με τάμα δεν θα έρθει Αθήνα για καφέ.
Ακριβώς ρεμεντι! Καλημερα κιόλας!
Με έχεις πιάσει ακριβώς, λίγο παράπονο έχω και , ναι, μπαίνω σε δεύτερες σκέψεις μήπως έφταιξα. Αλλά πλέον φεύγουν και αυτές, εε απογοητευτική συμπεριφορά. Ένα πραγμα να μη θέλει να βγούμε κάποιος και άλλο πραγμα να λέει για καφέ μέχρι πριν κάποιες μέρες και να στέλνει να δει «πως τα περνάω», «που βγαίνω κτλ»... tragique
Αυτά ισχύουν και από την πλευρά μου, δηλ και μένα μπορεί να μην μ αρέσει ο καφες, μπορεί να έρθω σε αμηχανία, να βαρεθώ ή χίλια δυο άλλα. Όπως σε κάθε ραντεβού.
Για να μη γελιόμαστε δεν σε αποθαρρύνει αυτό από το να δεις κάποιον. Μπορεί να σε αγχώσει ναι, όχι να πεις δεν βγαίνω όμως. Κοιτα και άποψη να έχει αλλάξει και να μη θέλει πλέον πχ , που δύσκολο για όλους τους λόγους που λέει η ρεμεντι και συμφωνώ (δεν με έκοψε κτλ κτλ), και θα το καταλάβαινα και θα είχε δώσει άλλη απάντηση λογικά στον τηλ την Παρασκευή και εε δε νομίζω να στέλνε Κυριακή να δει που βγαίνω κτλ. Όπως και να χει 0 στο πηλίκο και στην τελική αυτό μετράει.
Και να μη θελουμε πια να βγούμε με κάποιον ενώ έχουμε πει τόσες φορές για καφέ, σεβαστό είναι. Σιγά το έγκλημα, το λέμε ή ξεκόβουμε. Δεν παριστάνουμε όμως τους τραβατρομπες. Τότε κάτι δεν πάει καλά όπως λέει και η ρεμεντι. Και δε νομίζω να κάνει τη χάρη ο τύπος να δείξει ή να εξηγήσει τι συνέβη.
Το ότι μιλήσαμε και 3 φορές στο τηλέφωνο, παίζει ρόλο πάντως για την οικειότητα. Εμένα πάντως βλέποντας πως αντιδράει στον ενδεχόμενο καφέ με αφήνει να πιστεύω και ότι φιλικά δεν το βλέπει και ότι φοβάται ότι παίζει να πάει καλά και να μπλέξει και ότι μάλλον είναι ανασφαλής... τώρα με την εμφάνιση του; με τον εαυτό του; με το ότι τα έχει κάνει σκατα και δεν ξέρει τι και πως; δεν ξέρω αλλά η ανασφάλεια και ο φόβος κάνουν κρα, κυρίως στην τηλεφωνική κλήση.
Αυτός που δε νοιάζεται, που το βλέπει φιλικά ή και ερωτικά με ή χωρίς προοπτική δεν έχει να χάσει κάτι από ένα καφέ. Ή δεν ασχολείται όσο η άλλη είναι σε απόσταση αναπνοής και άρα δεν της στέλνει ή κατεβαίνει για καφέ. Για να τα λέμε όπως είναι, άγχος και φόβο πέρα από τον ανασφαλή έχει και αυτός που έχει να κρύψει κάτι, που θέλει πράγματα ή που τα έχει κάνει σκατα και έχει πει ψέμματα. Αφήνω απ έξω ψυχολογικά θέματα που μπορεί να έχει διότι εδώ δεν μιλάμε για κάτι τέτοιο (λόγω του κοινού μας γνωστού είμαι σε θέση να το ξέρω).
Παγκόσμια πρώτη κλείνει ο τύπος ειλικρινά
Δίκιο έχεις. Σήμερα σου έστειλε για παράδειγμα; Κόψε του την επικοινωνία για λίγο όσο είσαι εκεί να δεις πως θα αντιδράσει. Στο τέλος θα σε πάρει τηλέφωνο ενώ είστε πέντε λεπτά μακρυά και θα βαριέται να περπατήσει που λέει ο λόγος. Και λέει τώρα εσύ να βγεις τελικά μαζί του και να τα φτιάξετε κι εμείς εδώ να τον έχουμε κατακράξει.
Να φανταστώ τελικά ποτέ δεν έστειλε;
Ράνια τι κάνεις? τι νέα τελικά?
Θα σας τα πω, εάν θέλετε.
Προς το παρόν έχω να πω πως είχες δίκιο Remedy, είναι τελείως άπειρος (δυστυχώς το έμαθα πρόσφατα από ένα κοντινο του άτομο).
Καλά το να είσαι άπειρος δεν είναι κακό, το να σου δημιουργεί η απειρία κόμπλεξ είναι άσχημο.
Το «δυστυχώς» δεν το έγραψα για να δηλώσω δυσαρέσκεια για το γεγονός καθαυτό, αλλά για το ότι το έμαθα αργοπορημένα. Αν το γνώριζα νωρίτερα θεωρώ θα χε ξεμπλέξει η κατάσταση, θα υιοθετούσα άλλη στάση και ενδεχομένως να ταν και πιο ευχάριστη η κατάληξη.
Όσο να ναι τον αδίκησα, μιας που προς το τέλος (που δεν μάθατε) έριξα καλές ξυλιές