Τι αισθάνομαι

Καλησπέρα σας,
Είμαι καινούργιος στο φόρουμ και ήθελα να μοιραστώ την δική μου εμπειρία μαζί σας. Φέτος το καλοκαίρι έτυχε να νοσηλευτώ στο νοσοκομείο. Είμαι κοντά 40 ετών και προέκυψε ένα πρόβλημα υγείας. Κάθισα μερικές μέρες μέσα με τρομερό πόνο που δεν μπορούσα ούτε να κοιμηθώ. Στο τέλος με έπιασε και μία ταχυκαρδία πράγμα το οποίο δεν μου είχε ξανασυμβεί. Είχε μεγάλη διάρκεια και μόλις συνέβη λέω ''πάει πεθαίνω''. Περίπου 190 παλμοί. Αφού έγιναν οι απαραίτητες εξετάσεις δεν φάνηκε να είναι κάποιο πρόβλημα στην καρδιά μου. Ο γιατρός με ρώτησε αν χρειάζομαι ψυχική υποστήριξη και του είπα, ναι θέλω. Με είδε η ψυχίατρος του νοσοκομείου και μου είπε να πάρω cipralex των 10mg. Και το πήρα. Αφού βγήκα από το νοσοκομείο και ενώ ακόμα υπήρχε αρκετός πόνος είχα φόβο γενικότερα. Η ψυχική μου υγεία όμως από μέρα σε μέρα χειροτέρευε. Τέσσερις μήνες μετά παίρνω cipralex των 20 και μισό Remeron των 30mg. Και ενώ το πρόβλημα που είχα το ξεπέρασα κατέρρευσε το ψυχικό μου σύστημα και το κακό είναι ότι δεν βλέπω κάποια βελτίωση. Πέρασα διάφορες φάσεις όπως ένα περίεργο αίσθημα ζάλης όπως εσωτερικό τρέμολο, φόβο για όλα αυτά που μου συμβαίνουν, ξυπνούσα χάλια και σχετικά πρωινές ώρες, έχω εμβοές που τις έχω χρόνια αλλά τώρα είναι σε πολύ ενοχλητική κατάσταση και υπάρχουν και μέρες που έχω νιώσει σχετικά καλά αλλά οι περισσότερες μέρες είναι πολύ δύσκολες. Ένα ανεξήγητο συναίσθημα με ρίχνει σχεδόν όλη την ώρα. Ένα πράγμα που αν με ρωτήσει κανείς τι είναι αυτό που νιώθεις, δεν μπορώ να το περιγράψω. Η καθημερινότητα γυρνάει γύρο από αυτό το ενοχλητικό συναίσθημα με αποτέλεσμα να με φοβίζει το γεγονός μήπως και δεν υπάρξει βελτίωση. Αν μπορεί κάποιος να μου πει τι είναι όλο αυτό που περνάω και αν θέλει το χρόνο του. Έχω ξεκινήσει και ψυχοθεραπεία έτσι ώστε να μπορέσω να βοηθήσω τον εαυτό μου. Εργάζομαι και δεν θέλω με τίποτα να εγκαταλείψω. Θέλω απλά να ζήσω ξανά όπως πριν.

Θα μπορούσε αυτό που πέρασες στο νοσοκομείο να είναι κρίση πανικού.
Θα μπορούσε η νοσηλεία σου στο νοσοκομείο να βιώθηκε σαν κάτι τραυματικό και να ενεργοποίησε κάποιους φόβους σου σχετικά με την υγεία σου, με τον θάνατο, και με την αρρώστια. Και από τότε να έχεις άγχος και ίσως και κρίσεις πανικού. Η μπορεί να έπαθες κρίση πανικού και να φοβάσαι μην ξαναπάθεις κρίση πανικού. Η οποία προφανώς δν είναι καθόλου επικίνδυνη, ούτε πρόκειται να πεθάνεις, ούτε να τρελαθείς ούτε τίποτα, απλά ειναι ένα πολύ δυσάρεστο συναίσθημα τρόμου που μπορεί να νιώσεις για λίγα λεπτά (δεν μπορεί να διαρκέσει πολύ γιατί ο οργανισμός ηρεμεί μόνος του από ένα σημείο και μετά). Όλα αυτά ωστόσο είναι υποθέσεις. Γιατί παράλληλα αυτή τη περίοδο μπορεί να συμβαίνουν και αλλα πράγματα στη ζωή σου ψυχοπιεστικά. Ο ψυχολόγος σου θα σε βοηθησει
Όπως και να έχει θεωρώ πωως είναι πολύ βοηθητικό να μάθεις να χαλαρώνεις μέσω της αναπνοής. Υπάρχουν ειδικές ασκήσεις χαλάρωσης οι οποίες είναι πολύ βοηθητικές. Μπορείς να ρωτήσεις και τον ψυχολόγο σου εάν ξέρει να στις μάθει.

Τα 15 mg remeron (τόσο παίρνω κι εγώ) βοηθάνε στον ύπνο (γι'αυτό λογικά θα το παίρνεις βράδυ) και λίγο στη διάθεση και το cipralex βοηθάει στη διάθεση και στο αγχος αλλά θέλει χρόνο. Σε συνδυασμό με την ψυχοθεραπεία πιστεύω θα καλυτερεύσει η κατάσταση. Ίσως ακόμη να μην έχεις συνέλθει από το σοκ της νοσηλείας. Τα συναισθήματα σιγά σιγά μέσα από την ψυχοθεραπεία θα αρχίσεις να τα αναγνωρίζεις καλύτερα.

Το ενδεχόμενο να μη σου ταίριαξε το cipralex?