-
Ειναι δικό μου λάθος?
Εγω ημουν 20 και εκεινος 24, βγαιναμε και η συμπεριφορα του προς εμενα ηταν πολυ καλη. Ένα βραδυ με πηρε τηλεφωνο ο ξαδερφος του, μου ειπε οτι ο Χ εχει γινει κοκαλο και αν μπορω να τον μαζεψω απο καπου, ωστε να μην οδηγησει. Πηγα και τον πηρα απο το μαγαζι και τον πηγα σπιτι του, αφησα τη τσαντα με το κινητο μ στο αυτοκίνητο, διότι δεν θα καθυστερουσα. Αφου τον κουβαλησα μεσα εκεινος κλείδωσε τη πορτα του σπιτιου του και με κρατησε εκει. Τον ρωτησα τι συμβαινει κ εκεινος ξεκινησε να συμπεριφέρεται περίεργα. Περπατούσε πανω κατω το δωμάτιο, ετριζε τα δοντια του και ειχε παραισθήσεις.Προσπαθουσα να φυγω και με έσπρωχνε, μου εκλεινε τα φωτα και φωναζε. Ειχα κρυφτει σε μια γωνια κατω απο το γραφειο και εκλεγα ετρεμα και του ελεγα να με αφησει να φυγω. Οταν καταφερα να αναψω τ φώτα γυρισε με απορεία και με ρώτησε τι κανω εγω εδω. Προσπαθουσε να με φιλησει, με τραβολογουσε και οσο φωναζα οτι δεν θελω τοσο πιο επιθετικος γινοταν. Μουδιασα ολοκληρη οταν καταλαβα οτι δεν μπορω να κανω τιποτα οσο και να τον κλωτσουσα δεν καταλαβαινε.. Δεν με ακουγε κανεις. Με ακινητοποιήσε στο κρεβατι και εκανε αυτο που ηθελε.. Προσπαθουσα να πεισω τον εαυτο μου οτι το θελω, οτι δεν μου κανει κακο και οτι ειναι φυσιολογικο. Δεν μπορουσα να κανω τιποτα, σκεφτηκα οτι αν εκανε αυτο που ηθελε μπορει να με αφηνε να φυγω. Φοβομουν... 4 ωρες μετά καταφερα ν φυγω. Την επομενη ημερα ηρθε στη δουλεια μου να με ρωτησει γιατι εφυγα χθες.. Δεν υπηρχαν λεξεις να περιγράψω αυτο που ένιωθα ουτε ειχα συνειδητοποιησει τη κατασταση. Στο μυαλο μου ειχαν μαυρισει ολα και σκεφτομουν συνεχεια τι εγινε χθες. Εγω εκανα το λαθος? Δεν επρεπε να παω να τον παρω απο εκει ? Δεν επρεπε να παραλύσει το σωμα μ εκεινη τη στιγμη!
-
Γεια σου δεν ηταν δικο σου λαθος ηταν η αμυνα σου για να σωθεις που να το περιμενεις αυτο που ακολουθησε?