Όλα στην ζωή μου είναι μαύρα και είμαι μόνο 22...
Ειλικρινά δεν ξέρω πόσο ακόμα θα το παλέψω.. τα προβλήματα μου άρχισαν πριν 5-6 χρόνια που έκανα 2 εγχειρίσεις ( η μία σκουλήκι κ η άλλη λαπαροσκόπηση γιατί μετά από την πρώτη είχα συνέχεια δέκατα ) Χρειάστηκε επομένως να περάσω αρκετό καιρό μέσα έξω στα νοσοκομεία.... 1 οτι δεν ήξερα τι είχα 2 οτι έχανα τα μαθήματα έδινα πανελλήνιες τότε ) 3 δεν είχα υποστήριξη από τις τότε '' καλές μου φίλες'' ...έγινα ράκος.. τα δέκατα προφανώς ήταν από το πολύ άνχος μου οπότε έδωσα πανελλήνιες και εννοείται απέτυχα... το χειρότερο ήταν οτι από την στεναχώρια που υπήρχε μέσα μου έπαθα και μια νευρική ανορεξία στο καπάκι..και δεν είχα μιλήσει σε κανέναν να πω πώς νιώθω τα κράτησα όλα μέσα μου ( το οποίο αποδείχτηκε τραγικό λάθος ) Επιπλέον με την μητέρα μου είχα νεύρα από μικρή ηλικία γιατί ήταν υπερβολική και αρκετά καταπιεστική παρόλο που μέχρι και σήμερα το αρνείται και τα κράτησα και αυτά μέσα μου...προσποιούμουν τόσα χρόνια ότι ήμουν καλά ενώ απλά φορούσα μια ''μάσκα'' η οποία έπεσε φέτος.. ξέσπασα άσχημα και η κατάστασή μου έχει χειροτερέψει...δεν μπορώ να βρω ηρεμία πουθενά,... θέλω βοήθεια