Αδιέξοδο

Σήμερα, ανακάλυψα τι σημαίνει αδιέξοδο.
Την προηγούμενη φορά έκανα απόπειρα αυτοκτονίας μπροστά στη μαμά μου...γιατί δείλιασα και απλά ΄''φώναζα'' βοήθεια μέσω αυτού.

Παρακολουθώ, ως θεατής, τον εαυτό μου να ζει σε μια ζωή που τον κουράζει, τον αρρωσταίνει και τον υποτιμά..
Δεν ονειρεύτηκα εμένα ποτέ ''έτσι'' όπως κατάντησα.

Ανίκανη, ανήμπορη, άχρηστη να κάνω ο,τι παλιότερα, να προσφέρω όπως παλιότερα. Ένα ον ανίκανο είμαι.

Θέλω να βρω και πάλι τον εαυτό μου.
Πονάω όσο δεν φαντάζεται κανείς.

Πονάω...
Πονάω που άλλαξε όλη μου η ζωή σε μια στιγμή.
Γιατί σε εμένα?
Γιατί εγώ?
Γιατί να θέλω να μη ξυπνήσω ποτέ ξανά?

Εγώ...δεν ήμουν αυτή που είμαι.
Δεν με θυμάμαι ''έτσι''...

Θέλω να ξαναβρώ εκείνη την κοπέλα που γελούσε με την καρδιά της, ήταν η ψυχή της παρέας, ζούσε χωρίς φόβο τη κάθε στιγμή, ερωτεύτηκε μέχρι θανάτου, έκλαψε, πόνεσε, χαμογέλασε, σηκώθηκε, προόδευσε, βελτιώθηκε, ΕΖΗΣΕ.

Πού είμαι γαμώτο...?

Θέλω να κλείσω τα μάτια μου και απλά να ''φύγω''....

Υπαρχουν καποια ζητηματα που σε απασχολουν? Καποια προβληματα που αντιμετωπιζεις? Ή η ζωη σου ειναι μια χαρα εντουτοις ομως νιωθεις κατα αυτο τον τροπο?

Καλημέρα!!!

Είδα το πόστ σου κι έκανα εγγραφή για να σου απαντήσω. Δεν θα σε ρωτήσω γιατί και πώς έφτασες να νιώθεις έτσι, θα σου πώ μόνο λίγα λόγια.
Είσαι ο μόνος οδηγός για να διαχειριστείς τη ζωή σου! Οι λύσεις είναι όλες γύρω σου, εκεί έξω στο φώς, στο κόσμο, στη ζωή!

Δεν το πιστεύεις αλλά πίστεψέ με ακόμα μπορείς να ερωτευτείς με πάθος, να γελάσεις με φίλους, να ζείς χωρίς φόβο, να προοδεύεις.
Βάλε το μυαλό σου να σκεφτεί τι σε έκανε να νιώθεις απέραντη ευχαρίστηση στο παρελθόν! Κάνε φίλους που θα σε κάνουν να νιώθεις όμορφα. Ασχολήσου με δημιουργικά πράγματα, οργανώσου σε ομάδες ανθρώπων με κοινά ενδιαφέροντα (θέατρο, κινηματογράφος, βιβλίο, τέχνες γενικότερα, κλπ).

Ξέρω ακούγονται δύσκολα πράγματα όλα αυτά αλλα πίστεψέ με είναι εκεί έξω, σε περιμένουν! Το μόνο που σου παρουσιάζει τα πράγματα ακατόρθωτα είναι το μυαλό σου κι αυτή τη στιγμή αυτή η πλευρά του μυαλού σου είναι εναντίον σου! Βρές το τρόπο και το χρόνο να ασχοληθείς σοβαρά με εσένα, να ανεβάσεις το εγώ σου που έχεις κατακριμνύσει τόσο χαμηλά.
Η ζωή αξίζει τη πάλη γιατί έχει ομορφιές και δυσκολίες που τη κάνουν ότι καλύτερο σου δώθηκε ποτέ! Υπάρχουν άνθρωποι και τόποι που πρέπει να δείς, ΜΗ μένεις στο γεμάτο φόβο κι ανασφάλεια ψεύτικο κόσμο που πλάθουν οι σκέψεις σου.

Εκεί έξω έχει καλούς και κακούς ανθρώπους, εεε και τι μ'αυτό ΓΝΩΡΙΣΕ τους όλους το καλό δεν υπάρχει χωρίς το κακό. Όσο καλύτερα γνωρίζεις το κακό τόσο πιο εύκολο θα μπορείς να το αντιμετωπίσεις. ΒΓΕΣ ΕΞΩ εαν κλίνεσαι στο σπίτι αυτό που νιώθεις θα πολλαπλασιάζετε.

Λές οτι πονάς όσο δε φαντάζεται κανείς. Δεν το φαντάζομαι, έχω νιώσει το συναίσθημα στη πιο άγρια μορφή του!
Το πάλεψα και το παλέυω γιατί πάνω απο όλα είναι η δύναμη που σου δίνει η πνοή της ζωής. Τα μέρη που βλέπεις, οι φίλοι, το στίγμα που αφήνεις στους άλλους και σε κάνει μοναδικό στο πλήθος.

Αγαπώ τη ζωή, κάντο κι εσύ γιατί αξίζεις να είσαι μέρος της!
Περιμένω νέα σου σύντομα...
Με πολύ σεβασμό και κατανόηση
Κώστας

KostasBru74, ευχαριστώ πάρα πολύ που μπήκες στη διαδικασία να μου απαντήσεις.
Εκτιμώ όλα όσα μου έγραψες. Δεν κλείνομαι σπίτι, τουλάχιστον όσα θα ήθελα. Βγαίνω, διασκεδάζω, γνωρίζω κόσμο. Πίστεψέ με έχω γνωρίσει την ευτυχία στο έπακρο, αλλά και τη δυστυχία. Είμαι 19 ναι, αλλά νιώθω γεμάτη από εμπειρίες.

Μερικές φορές τα παρατάω, μερικές όμως αγωνίζομαι να ζήσω. Δεν ξέρω κατά πόσο αξίζει όλος αυτός ο αγώνας. Στην καθημερινή μου ζωή, κανείς δεν θα μπορούσε να φανταστεί ότι περνάω όλο αυτό το μαρτύριο χάρη στο ανυπέρβλητο τοίχος που έχω υψώσει και πλέον δεν αφήνω να με ''αγγίξει'' κανείς.

Θέλω να είμαι και πάλι ''ΕΓΩ''.

Quote:

---

Originally Posted by no name

KostasBru74, ευχαριστώ πάρα πολύ που μπήκες στη διαδικασία να μου απαντήσεις.
Εκτιμώ όλα όσα μου έγραψες. Δεν κλείνομαι σπίτι, τουλάχιστον όσα θα ήθελα. Βγαίνω, διασκεδάζω, γνωρίζω κόσμο. Πίστεψέ με έχω γνωρίσει την ευτυχία στο έπακρο, αλλά και τη δυστυχία. Είμαι 19 ναι, αλλά νιώθω γεμάτη από εμπειρίες.

Μερικές φορές τα παρατάω, μερικές όμως αγωνίζομαι να ζήσω. Δεν ξέρω κατά πόσο αξίζει όλος αυτός ο αγώνας. Στην καθημερινή μου ζωή, κανείς δεν θα μπορούσε να φανταστεί ότι περνάω όλο αυτό το μαρτύριο χάρη στο ανυπέρβλητο τοίχος που έχω υψώσει και πλέον δεν αφήνω να με ''αγγίξει'' κανείς.

Θέλω να είμαι και πάλι ''ΕΓΩ''.

---

Σίγουρα έχεις εμπειρίες, αλλά μάλλον όχι τόσες ώστε ν' αντέχεις και τις δυσκολίες.. κι είναι βέβαια δικαιολογημένο, γιατί είσαι μικρούλα ακόμα! :)
Ο αγώνας σε διαβεβαιώ αξίζει, επειδή χωρίς αγώνα δεν αξίζει η ζωή! Κι έτσι αποκτάμε περισσότερη γνώση, για ν' αγωνιζόμαστε πιό έξυπνα!
Λένε: " 9 φορές θα πέσεις, αλλά 10 φορές επιβάλλεται να σηκωθείς! " Κι απ' την άλλη κάθε φορά μετά την πτώση, σηκωνόμαστε και πιό δυνατοί!
Μετά σκέψου, πως ο τοίχος αυτός που λες ότι ύψωσες, μπορεί ν' αποκλείει κι αυτούς που αξίζουν νάναι κοντά σου και τους χρειάζεσαι!.. :)

Quote:

---

Originally Posted by no name

KostasBru74, ευχαριστώ πάρα πολύ που μπήκες στη διαδικασία να μου απαντήσεις.
Εκτιμώ όλα όσα μου έγραψες. Δεν κλείνομαι σπίτι, τουλάχιστον όσα θα ήθελα. Βγαίνω, διασκεδάζω, γνωρίζω κόσμο. Πίστεψέ με έχω γνωρίσει την ευτυχία στο έπακρο, αλλά και τη δυστυχία. Είμαι 19 ναι, αλλά νιώθω γεμάτη από εμπειρίες.

Μερικές φορές τα παρατάω, μερικές όμως αγωνίζομαι να ζήσω. Δεν ξέρω κατά πόσο αξίζει όλος αυτός ο αγώνας. Στην καθημερινή μου ζωή, κανείς δεν θα μπορούσε να φανταστεί ότι περνάω όλο αυτό το μαρτύριο χάρη στο ανυπέρβλητο τοίχος που έχω υψώσει και πλέον δεν αφήνω να με ''αγγίξει'' κανείς.

Θέλω να είμαι και πάλι ''ΕΓΩ''.

---

Μάλλον λοιπόν η λύση είναι να ρίξεις αυτό το τείχος. Πρόσεχε όμως, να το κάνεις στους
φίλους σου που θεωρείς αληθινούς. Να ξέρεις ότι δεν θα σε εγκαταλείψουν επειδή απλά
έπεσες κάτω, είναι κάτι φυσιολογικό και ανθρώπινο.

Να σε ρωτήσω κάτι; Πέρα απ'την μάνα σου, δεν το ξέρει κανένας αυτό που περνάς;

κατι μου λεει πως μονη σου εχεις δημιουργησει αυτο το προβλημα. εσυ μπηκες σε αυτη τη μαυρη τρυπα. οποτε; βγες. εισαι 19 κιολας. ΕΛΕΟΣ!