Printable View
Έχω βρεθεί στο ίδιο σημείο στα 8, στα 12, ίσως στα 15, στα 25, ίσως στα 27 και φυσικά, τώρα στα 28. Ακατάσχετη στεναχώρια, αίσθηση πως δεν έχει νόημα τίποτε κ.τ.λ.. Ποτέ δεν έχω ακολουθήσει αγωγή, είναι η 1η φορά που παίρνω φάρμακα και νιώθω χειρότερα από ποτέ. Στην πραγματικότητα, έτσι ήμουν και χωρίς φάρμακα, εγώ όμως το αποδίδω τώρα στα φάρμακα, φοβούμαι μήπως δεν λειτουργήσουν επί παραδείγμασι. Γιατί λοιπόν, κάθε φορά που έρχεται η κρίση, είναι πάντα σαν να έρχεται για 1η φορά;
Το πρόβλημα φίλε, με την πάροδο του χρόνου, στέριωσε βαθιά μεσα σου. Τα φάρμακα επιδρούν στις ουσίες του εγκεφάλου που προκαλούν τα συγκεκριμένα αισθήματα, και μέχρι εκει. Δεν διαγράφουν σκέψεις ούτε τον τροπο με τον οποιο συνηθίσαμε να σκεφτόμαστε. Υπερβολική δόση θα σε κάνει σαν ζόμπι, σαν υπνωτισμένο, δυσλειτουργικό. Ίσως γι αυτο ο γιατρος σου γραψε λιγότερα φαρμακα, και για να σου δωσει την ευκαιρια να το παλαίψεις και με τις δικες σου δυναμεις, από μόνος, ήτοι εκπαιδευοντας τη σκεψη. Κατάλαβα πως η εκλογίκευση συν μια αισιοδοξία, μια αίσθηση διεξόδου είναι τα μέσα που περιορίζουν την ένταση και συχνότητα αυτων των σκεψεων αλλά και τα αισθηματα που αυτες προκαλούν.
Με την εκλογίκευση τα πράγματα μπαίνουν στις πραγματικές τους διαστάσεις, αυτα που πανικαβαλλουν και προκαλούν εντονο άγχος παύουν να θεωρούνται τόσο σημαντικά. Ωστόσο η διεργασία αυτή θέλει πολλή πείσμα και δεν ειναι ευκολη υποθεση. Τα φαρμακα υποβοηθούν και ειναι αναγκαία αμα καταλαβαίνεις πως η κατασταση εχει φτασει στο απροχώρητο. Η εκλογίκευση θα σε κανει να δεις τα πραγματα αλλιώς, θα διαπιστωνεις ότι τίποτα δεν είναι τόσο τραγικό.
Γάτε κουράγιο! Σε καταλαβαίνω. Προσπάθησε να κάνεις κάτι που θα σε χαλαρώσει, νομίζω κάνεις αναπνοές, δοκίμασέ τες για λίγη ώρα. Επίσης άκουσε καμιά αγαπημένη μουσική, εμένα με βοηθάει αυτό. Κατά καιρούς με έχει σώσει ένα Mp3 που έχω...
Συμφωνώ πολύ σε αυτό, αυτό ακριβώς χρειάζεται να δουλέψεις Γάτε και θα τα δεις αλλιώς τα πράγματα.Quote:
Originally Posted by ioannis2
Πρώτα από όλα σας ευχαριστώ θερμά για τα σχόλια και την κατανόηση. Θέλω πολύ να το κάνω αυτό, απλά δεν ξέρω τον τρόπο. Αν κάποιος με έπαιρνε από το χέρι και μου έλεγε, θα κάνεις αυτό, εκείνο και το άλλο και έτσι θα βρεις άκρη, θα το έκανα. Λειτουργώ πολύ καλά δηλαδή, όταν ακούσω τον τρόπο. Ίσως έχει σχέση με το γεγονός, πως έχω πάψει να κάνω όνειρα, να θέτω στόχους και άλλα τέτοια όμορφα. Αυτό που κάνω, με πολύ ζόρι, είναι να πηγαίνω γυμναστήριο και να κάνω ελαφριά γυμναστική, να ακούω όσο μπορώ μουσική, να μιλάω εδώ, να γυρίζω έξω, να βλέπω κάνα αστείο βίντεο. Νιώθω πως δεν έχω τη δύναμη να γελάσω αυτές τις μέρες, όλα μοιάζουν ανόητα και ανούσια. Όλα αυτά που κάνω δε, έχουν πάρει τη μορφή του καταναγκασμού. Πρέπει να βγω για να μου φύγει το άγχος, πρέπει να μείνω έξω για να αποφύγω την γκρίνια των δικών μου, πρέπει να κοιμηθώ για να έχω αύριο τη μέρα δική μου, πρέπει να πάω γυμναστήριο για να συνέλθω και να μην κόψω τις παλιές μου συνήθειες, δεν πρέπει να κάνω πολύ γυμναστήριο, γιατί θα λιώσω και δεν θα μπορώ να κοιμηθώ... Το πρώτο πρέπει που έκανα πρέπει να μην πρέπει, αφορά τη δουλειά, σήμερα είπα πρέπει να καταργήσω το πρέπει να δουλέψω για να βγάλω λεφτά και να φύγω τρέχοντας από το σπίτι, διότι είναι μακρινός στόχος και μάλλον λειτουργεί κατά μου, να με υποχρεώνω να δουλεύω κάθε μέρα 8 ώρες.
τα χαπια δεν λειτουργουν αμεσα.. και θα αρχισεις σιγα σιγα να τα καταλαβαινεις.
στα αντικαταθλιπτικα μια απο τις παρενεργειες ειναι η σκεψεις αυτοκτονίας τον πρωτο καιρο.
υποθετω πως τα φαρμακα ξεβραζουν τους δαιμονες μας στην στερια για να τους απομονωσουν και να τους πολεμησουν.. απο εκει και περα αναλογα τους δαιμονες μας...
η κριση ειναι κατι σαν τον ερωτα...το μονο πραγμα που μας κανει να νιωθουμε ζωντανοι...μετα απο καιρο ναρκωσης
εισαι σε καλο σημειο, η χημεια σου δουλευει!..
Θα μπορούσες να γίνεις λίγο πιο αναλυτική; Έχω παρατηρήσει μια βελτίωση στο άγχος και την περασμένη βδομάδα η διάθεση μου είχε καλυτερέψει. Σήμερα μπαίνω στην 3η εβδομάδα των χαπιών και με στεναχωρεί που παρουσιάζω υποτροπή, αισθάνομαι πως απέτυχαν τα φάρμακα κι θα ήταν προτιμότερο να τα κόψω. Από την άλλη, προσπαθώ να κάνω υπομονή και επαναλαμβάνω στον εαυτό μου, πως είμαι άρρωστος και πως πρέπει να σεβαστώ αυτό το γεγονός. Αν θέλω να θεραπευτώ, για αρχή, χρειάζεται να παίρνω τα φάρμακα μου.
θα υπάρξουν κακες μερες... σε αραιότερα διαστηματα και με λιγοτερη δειαρκεια. η δυναμη της συνηθειας , ο τροπος σκεψης μας, το περιβαλλον μας πάντα εχουν την ταση να μας πηγαινουν προς τα εκει. θα ερθει η στιγμη που θα νιωθεις την πάλη της χημειας σου με την αρρωστεια σου σωμα με σωμα και τα διαστηματα αυτα θα αραιωνουν και οι δειαρκειες θα μικραινουν...αν βρεις και τον τροπο να διαχειριζεσαι αυτες τις κρισεις με την ψυχοθεραπεια, θα τις αντιμετωπίζεις καλυτερα.
σε μια συνεντευξη ο δημ/φος ρωτησε τον αθεριδη
- σας λειπει το αλκοολ?
- καθε μερα! ομως ειναι κατι που ξερω οτι δεν πρεπει να κανω ποτε ξανα στην ζωη μου. και δεν το κανω! τοσο απλα.
καπως ετσι φανταζομαι την θεραπεια μας απο τις ψυχικες νόσους. η ταση θα υπάρχει καθε μερα
τωρα για την κριση σου
οι υποδοχεις της αυτοπεπηθησης σου εχουν ατροφήσει ενω οι υποδοχεις του αγχου σου εχουν κανει τετρακεφαλους κ body building.
ας υποθεσουμε οτι οι μυες της σιγουριας ειναι το δεξι χαλαρο σου μπρατσο και οι υποδοχεις του αγχους σου το αριστερο σφιγμενο τελειο γυμνασμενο σου αριστερο μπρατσο.
αυτη η δυσαρμονεια υπάρχει μεσα σου και την εξωτερικευω... για να ερθει η αρμονια στην εμφανηση των μπρατσων σου πρεπει να σταματησεις να γυμναζεις το αριστερο χερι και να αρχιζεις να γυμναζεις το δεξι
το αδυναμο δεξι για να ερθει να σφίξει και να δυναμωσει σωστα θελει χρονο και εξασκηση και υπομονη... στην αρχη θα παθει κραμπες, πιασιματα, θα πιεστει ...στην αρχη θα σου δειξει μονο ποσο αδυναμος μυς ειναι και θα σε απογοητευσει... οσο περναει ο καιρος όμως...και με εξασκηση θα δυναμωνει ολο και περισσοτερο.
βεβαια το αριστερο μπρατσο θα ειναι πάντα πιο δυνατο μετα απο τοσα χρονια ... αλλα θα μαθεις να μην το υπολογιζεις ...
Μερικες φορες γατε τα φαρμακα ΜΠΟΡΕΙ να μην ειναι τα σωστα!για εσενα οποτε θα πρεπει να τα αλλαξεις,μπορει απλως να μην σου ταιριαζουν.βρες ενα καλο γιατρο και καμτε δοκι!ες.εχω μια φιλη που ειχε παει σε πολλουυυς ψυχιατρους μεχρι να βρει τον σωστο!ενας την εκανε η μαλλον μια ..την ειχε κανει χαλια!!!για το λογο ο,τι της εδινε αντιψυχωσικα της ειχε διαγνωσει ψυχωσικη εκτροπη κ κατι τετοια ενω τωρα ειναι σε εναν παρα πολυ καλο και παει καλα ο οποιος της διεγνωσε διπολικη διαταραχη:/
Πολυ ωραια αναλογοα ρεα!!!πολυ παραστατικο κ γλαφυρο παραδειγμα !συγχαρητηρια !εισαι πολυ μεσα στα πραγματα !:)
Το πιστεύεις αλήθεια αυτό rea; Συγνώμη αν το έχουμε συζητήσει και το έχω ξεχάσει. Παίρνεις και εσύ φαρμακευτική αγωγή; Το έχεις ζήσει δηλαδή; Αν το έχεις θα μου ήταν πιο εύκολο να το διαχειριστώ, έχοντας τη γνώση πως κάπου εκεί έξω, ένας άνθρωπος έχει περάσει αυτό που περνώ.
Γεια σου Joanna. Έχεις δίκιο, σήμερα, πήγα στην ψυχίατρο και μου έδωσε τη συνταγή στο χέρι. Δεν πρόλαβα ούτε να της πω για τις παρενέργειες. Θα κλείσω ραντεβού σε ένα ΚΨΥ από αύριο κι ελπίζω αν κλείσουν ένα μήνα μετά, να με έχουν βοηθήσει τα φάρμακα ως τότε.
Συμφωνω απεριφραστα με αυτο που εγραψες.Quote:
Originally Posted by rea
σε ευχαριστω τζο :)Quote:
Originally Posted by joanna22
και βεβαια το εχω ζησει... θελει περιπου 2-3 βδομαδες για να αρχισεις να βλέπεις διαφορα... αλλα και πάλι ειχα καποιες "ασχημες" μερες... σε σχεση με μια ασχημη καθημερινοτητα που ειχα πριν ηταν για μενα ευλογια!!... τις παρακολουθουσα καθε ποτε με επιανε και πόσο δειαρκουσε... και οταν πια ενιωσα οτι αρχισα να γινομαι καλα .. τα σκατωσα συνδυαζοντας αντικαταθλιπτικα με μπάφο... μπορεις να με μουτζωσεις ελευθερα χαχαχα... αλλα σκεψου να ερθει η στιγμη που εισαι τοσο καλα που να νιωσεις την αναγκη να σαμποταρεις τον εαυτο σου...γιατι ολο αυτο ειναι καινουριο για σενα και σε φοβιζει ο αγνωστος κοσμος του "ειμαι καλα"...!!..Quote:
Originally Posted by Γάτος
και τωρα ξανα μανα στα ιδια.. αλλα καλυτερα, εμαθα απο το λαθος μου και σε εναν χρονο θα κανω οτι περνα απο το χερι μου να ξεφυγω απο ολην αυτην την καταθλιψη.
παρολα αυτα ειναι λάθος να μην τα συζητας αυτα με τον γιατρο σου, πρεπει να τον παίρνεις τηλ. και να του λες οτι σε ανησυχει...αυτο ηταν και μενα το λάθος μου:).. εστω στα ορθια οπως σου δινει την συνταγη... γιατρε το και το ..αν βιαζεται ξυδι εσυ πρεπει να επιβαλεις το θεμα σου... ειτε ειναι δημοσιος ειτε ιδιωτικος ..πληρωνεται για αυτον τον λογο
χαχαχα.... απεριφραστα σε ευχαριστω ;)Quote:
Originally Posted by Constantly curious