Άγχος και overthinking !

Γεια σας, είμαι καινούργια στην ομάδα και εγγράφηκα γιατί πραγματικά ένιωθα την ανάγκη να μιλήσω σε κάποιον. Σπουδάζω ιατρική και είμαι παρά πολύ αγχώδης. Δεν μπορώ να διαχειριστώ την αποτυχία και το μυαλό μου συνέχεια παίζει ξανά και ξανά εικόνες που θα ήθελα να ξεχάσω. Είναι σκέτο βασανιστήριο και δεν μπορώ να ξεφύγω. Θα ήθελα να σας περιγράψω ένα περιστατικό. Σε ένα μάθημα που εξετάστηκα έγραψα παρά πολύ καλά, τον μέγιστο βαθμό. Τυχαίνει ο υπεύθυνος του μαθήματος να είναι και γιατρός της μητέρας μου όποτε μόλις το έμαθε είπε ότι ήθελε να με γνωρίσει. Τελικά πήγα αλλά ένιωθα πολύ άβολα και αμήχανα. Το ύφος του ήταν άθλιο και επικριτικό και άρχισε να μου κάνει ερωτήσεις για να με πιάσει αδιάβαστη. Πάνω στο άγχος μου δεν απάντησα σωστά σε μια και γενικά δεν είχα την καλύτερη απόδοση. Ένιωσα απαίσια. Είχα μια ευκαιρία να αποδείξω ότι αξίζω και την κατέστρεψα. Καλύτερα να μην πήγαινα ποτε. Νιώθω απλά άχρηστη και δεν μπορώ να το βγάλω από το μυαλό μου. Τι μπορώ να κάνω θα τρελαθώ

Quote:

---

Originally Posted by Sophie stam

Γεια σας, είμαι καινούργια στην ομάδα και εγγράφηκα γιατί πραγματικά ένιωθα την ανάγκη να μιλήσω σε κάποιον. Σπουδάζω ιατρική και είμαι παρά πολύ αγχώδης. Δεν μπορώ να διαχειριστώ την αποτυχία και το μυαλό μου συνέχεια παίζει ξανά και ξανά εικόνες που θα ήθελα να ξεχάσω. Είναι σκέτο βασανιστήριο και δεν μπορώ να ξεφύγω. Θα ήθελα να σας περιγράψω ένα περιστατικό. Σε ένα μάθημα που εξετάστηκα έγραψα παρά πολύ καλά, τον μέγιστο βαθμό. Τυχαίνει ο υπεύθυνος του μαθήματος να είναι και γιατρός της μητέρας μου όποτε μόλις το έμαθε είπε ότι ήθελε να με γνωρίσει. Τελικά πήγα αλλά ένιωθα πολύ άβολα και αμήχανα. Το ύφος του ήταν άθλιο και επικριτικό και άρχισε να μου κάνει ερωτήσεις για να με πιάσει αδιάβαστη. Πάνω στο άγχος μου δεν απάντησα σωστά σε μια και γενικά δεν είχα την καλύτερη απόδοση. Ένιωσα απαίσια. Είχα μια ευκαιρία να αποδείξω ότι αξίζω και την κατέστρεψα. Καλύτερα να μην πήγαινα ποτε. Νιώθω απλά άχρηστη και δεν μπορώ να το βγάλω από το μυαλό μου. Τι μπορώ να κάνω θα τρελαθώ

---

Καλημέρα! Τυχαίνει να είμαι κι εγώ φοιτητής ιατρικής και εξαιρετικα αγχώδης. Γενικά το επάγγελμα που έχουμε επιλέξει είναι από μόνο του αγχωτικό, και τους τελευταίους μήνες η όλη κατάσταση κορονοϊού ξέθαψε ή δημιούργησε σε πολλούς πολλές ψυχολογικές δυσκολίες. Δεν ξέρω σε ποιο έτος είσαι και αν έχεις γνώσεις στο κομμάτι της ψυχιατρικής, πάντως αυτά που αναφέρεις δεν βγάζουν τίποτα σε «τρελό» αν αυτο σε ανησυχεί. Δεν φταις εσύ ούτε κανένας. Όταν το άγχος βαράει κόκκινο οι αντιδράσεις μας δεν είναι οι βέλτιστες χωρίς αυτο να σημαίνει κάτι για την διαύγεια μας. Η τελειομανία, η συνεχής ιδεοληψία κακών εικόνων και σκέψεων, η καταστροφολογία και το αίσθημα ότι είμαστε άχρηστοι κλπ, είναι απλά απόρροια του άγχους σου πιστεύω. Πιθανόν να πρόκειται και για στοιχεία ocd αλλα δεν παύει να είναι θέμα άγχους. Ξέρω ότι είναι βασανιστικό, αλλα αντιμετωπίσιμο. Πίστεψε με είμαι φοιτητής του 8,5 μέσο ορο και πολλές φορές νιώθω άχρηστος, τι κάνω στην ζωή μου, ότι τρελαίνομαι, κακές σκέψεις άγχος κλπ. Πολλοί φοιτητές ιατρικής βασανίζονται από τέτοιο άγχος κλπ. Πιστεύω όμως ότι είμαστε δυνατοί. Ζητα βοήθεια από ειδικό. Δες το σαν συναδελφική αλληλεγγύη, κι εκείνοι έτσι το βλέπουν. Μιλα γενικά με τα άτομα που εμπιστεύεσαι, ίσως με έναν ειδικό κλπ, και όλα θα πανε καλά. Και για ότι σε προβληματίζει από ψυχολογικής άποψης υπάρχει και αυτο το φόρουμ για να σε βοηθήσει. Καλή σου μέρα!

Σε ευχαριστώ παρά πολύ για την απάντηση σου και χαίρομαι πραγματικά γιατί εσύ μπορείς να με καταλάβεις καλύτερα από τον καθένα, μιας και είμαστε στην ίδια σχολή.
Ξέρω ότι έχω επιλέξει ένα επάγγελμα που απαιτεί ψυχραιμία και ισχυρά αντανακλαστικά υπό συνθήκες πίεσης. Είναι εξ ορισμού επάγγελμα με πολλές ευθύνες και άγχη. Για τον λόγο αυτό θέλω να αλλάξω, να μπορώ να διαχειρίζομαι τέτοια μικροπράγματα και πιο δύσκολα ζητήματα αλλιώς μόνο πίσω θα μείνω. Θέλω να προσπαθήσω και θα ζητήσω σίγουρα βοήθεια από κάποιον που μπορεί να με ακούσει και να με κατευθύνει.
Και πάλι σε ευχαριστώ πολύ, καλή συνέχεια !

Quote:

---

Originally Posted by Sophie stam

Σε ευχαριστώ παρά πολύ για την απάντηση σου και χαίρομαι πραγματικά γιατί εσύ μπορείς να με καταλάβεις καλύτερα από τον καθένα, μιας και είμαστε στην ίδια σχολή.
Ξέρω ότι έχω επιλέξει ένα επάγγελμα που απαιτεί ψυχραιμία και ισχυρά αντανακλαστικά υπό συνθήκες πίεσης. Είναι εξ ορισμού επάγγελμα με πολλές ευθύνες και άγχη. Για τον λόγο αυτό θέλω να αλλάξω, να μπορώ να διαχειρίζομαι τέτοια μικροπράγματα και πιο δύσκολα ζητήματα αλλιώς μόνο πίσω θα μείνω. Θέλω να προσπαθήσω και θα ζητήσω σίγουρα βοήθεια από κάποιον που μπορεί να με ακούσει και να με κατευθύνει.
Και πάλι σε ευχαριστώ πολύ, καλή συνέχεια !

---

Είναι πολύ πιεστικό για όλους μας. Γενικά υπάρχει ταμπού στα θέματα ψυχικής υγείας και δεν μιλάνε πολλοί, αλλα να ξέρεις πολύ μεγάλο ποσοστό αν όχι οι περισσότεροι φοιτητές ιατρικής έχουν θέματα με το άγχος. Προφανώς και από άλλες σχολές απλά μιλάμε επι της παρούσης. Κι εμένα αυτο με ανησυχούσε. Αν το άγχος είναι τόσο μεγάλο τώρα, πως θα είναι σε μερικά χρονια. Να ξέρεις οι κρίσεις πανικού κλπ φθίνουν μετά τα 30. Ζητα βοήθεια. Μιλα με τους δικούς σου, με καναν ειδικό, ένας ψυχολόγος δεν κάνει κακό, μπορείς να βρεις και στο συμβουλευτικό κέντρο του πανεπιστημίου σου δωρεάν. Μετράει και η ειδικότητα. Δυστυχώς ή ευτυχώς ξέρω ότι μια πολύ απαιτητική χειρουργική ειδικότητα πχ νευροχειρουργική κλπ θα με φτάσει στα όρια μου όσον αφορά την πίεση αν όχι πέρα από αυτά. Οποτε θα πρέπει να σκεφτείς κι αυτο. Εξάλλου καμία ειδικότητα δεν είναι κατώτερη από την άλλη. Αυτά. Και πάλι καλή συνέχεια κι εύχομαι αυτή η κατάσταση να μας αφήσει αλώβητους, και να τελειώνει σύντομα.