Πο*τανα αναισθησία, ποτε δεν σε είχα.. .. .. .
Άλλο ένα βράδυ σήμερα που τα συναισθήματα μου με λυγισαν... Δεν αντέχω άλλο αυτο που περνάω ορκίζομαι δεν αντέχω πλεον. Ξυπνησα να πιω νερο άνοιξα το κινητό να βάλω ένα τραγουδι στο YouTube να με πάρει ο υπνος και βγήκε στα αρχικά το τραγουδι "όνειρο ήτανε", άρχισαν να κυλάνε τα δάκρυα και έκανα το μεγαλυτερο λάθος στον εαυτό μου να μπω στα σχόλια του τραγουδιου. Διάβαζα για μητέρες που είχαν χάσει τα παιδια τους είτε παιδιά που είχαν χάσει κάποιο αγαπημένο τους προσωπο και με έπιασε ξανά ο συναισθηματισμος μου. Μόνο που σκεφτόμουν πως θα νιώθουν αυτοί οι άνθρωποι και το πένθος τους μπήκα αυτόματα στην θέση τους και εκλεγα για 1 ώρα με ΛΥΓΜΟΥΣ.! Μετά σκέφτηκα αν θα έχανα εγώ αγαπημένο μου πρόσωπο όπως παράδειγμα την μανουλα μου που την λατρεύω, τι θα έκανα; πως θα αντιδρούσα; Μια ζωή πενθώ ανθρώπους που είτε δεν γνωρίζω προσωπικά είτε τους έχω δει είτε δεν τους έχω δει ποτέ μου. Σε δικό μου άνθρωπο Τί θα έκανα; Θέλω να φυγω πρώτη από την ζωή. Δεν θέλω να βιώσω τον πονο αυτόν, μπορεί να ακούγομαι υπερβολικια όμως για το μόνο πράγμα που είμαι 1000 τις εκατό σίγουρη στη ζωή μου αμα χάσω δικό μου άνθρωπο δεν θα το αντέξω, ειδικά για τη μανουλα μου η την επόμενη ημέρα θα με βρουν και εμένα εκτός ζωης, η θα με κλείσουν σε ψυχιατρείο και μόλις βγω η θα τα έχω χάσει τελείως αλλιώς αμα θυμάμαι ακόμα και λειτουργώ θα δώσω εγώ το τέλος. Παιδιά δεν είμαι τρελή, τα συναισθήματα μου για όλο το κόσμο και οποιονδήποτε, το άγχος μου για άλλους ανθρώπους, κάθε φορά που πεθάνει κάποιος πραγματικα ζω το πένθος σαν να είμουν πολυ στενός του άνθρωπος και ας μην τον είχα δει ποτέ στη ζωή μου. Ζω τον ΚΑΘΕ άνθρωπο σαν να βρισκόμαι εγώ στην θέση τους.. . .. . . Ότι χειροτερο θ μπορουσε να συμβεί σε κάποιον.. . . Η μεγαλύτερη κατάρα αυτό που βιώνω ξανά και ξανά.. . .. .
