Κοινωνική Διάσταση Ψυχικών Διαταραχών
Παιδιά καλησπέρα, καινούργιο μέλος εδώ. Θα ήθελα να ρωτήσω κατά πόσον πιστεύετε ότι οι ψυχιατρικές ασθένειες, όπως οι ψυχώσεις και η σχιζοφρένεια είναι υπαρκτές βιολογικά ή κοινωνικά κατασκευασμένες. Να αναφέρω ότι κάποτε η ομοφυλοφιλία θεωρούνταν επίσημα ψυχιατρική πάθηση, όταν όμως η στάση της κοινωνίας απέναντί της άλλαξε και έγινε πιο καταδεκτική, έπαψε προφανώς να θεωρείται ως τέτοια. Επίσης για τις ψυχιατρικές παθήσεις δεν υπάρχει κάποια μέθοδος διάγνωσης απεικονιστική ή βιοχημική όπως για όλες τις άλλες ασθένειες, η διάγνωση γίνεται μόνο με τη συζήτηση. Η ψυχιατρική ως επιστήμη έχει πολύ καταπιεστική ιστορία, κάποτε η ανακάλυψη της λοβοτομής είχε βραβευτεί με Νόμπελ και όλοι ξέρουμε ότι κυριολεκτικά συνίσταντο στο να σου αποκόβουν τμήμα του εγκεφάλου (δείτε και τη Φωλιά του Κούκου με τον Τζακ Νίκολσον ή διαβάστε το βιβλίο για το πόσο αισχρή ιστορία έχει η ψυχιατρική όχι ως βοηθητική αλλά ως τιμωρητική επιστήμη). Μήπως και τα ψυχοφάρμακα είναι μια βιοχημική λοβοτομή που σου αλλοιώνουν τον εγκέφαλο; Πιστεύετε ότι αν η κοινωνία ήταν οργανωμένη έτσι που να μπορούσε να αποδεχθεί και να αφομοιώσει τις ιδιοτροπίες στη συμπεριφορά ενός ψυχωτικού θα μπορούσαμε να καταργήσουμε τελείως τα φάρμακα; Να αναφέρω χωρίς αστεία ότι και ο Σωκράτης άκουγε φωνές με το περιβόητο δαιμόνιο του. Δεν πέρασε στην ιστορία σαν ψυχωτικός αλλά σαν ένας από τους μεγαλύτερους φιλόσοφους. Μοναχοί και ασκητές επίσης υποστηρίζεται ότι συνομιλούν με τον Θεό ή με πνεύματα και υπερφυσικές δυνάμεις αλλά αυτό σε μια μονή ας πούμε δεν θεωρείται ψύχωση αλλά ο υψηλότερος πνευματικός στόχος. Οπότε μήπως για τις ψυχώσεις δεν ευθύνεται κάποια οργανική εγκεφαλική δυσλειτουργία αλλά ο τρόπος που αντιμετωπίζει η κοινωνία κάποιες μη αποδεκτές συμπεριφορές;
