Originally Posted by
garida
Πριν 8 μηνες περιπου ο πατριος μου διαγνωστηκε με καρκινο. Τον βλεπω σαν πατερα μου. Ο αδερφος της μανας μου ηταν παντα νευρικος και δεν ταιριαζανε οι δυο οικογενειες, αλλα με τα ξαδερφια μου ηταν ολα οκ. Διαφορετικοι ανθρωποι αλλα αγαπιομασταν.
Κατα τη διαρκεια της διαγνωσης και των εξετασεων ηταν λιγο...κακοι. Δλδ. Εγω ημουν με ηρεμηστικα, μου κοπηκε η περιοδος ημουν χαλια. Η θεια μου με κοροιδευε οτι τωρα θα εχω και εμμηνοπαυση εκτος απο στειρα, και ποτε θα κανω παιδια και δεν θα με παρει κανεις επειδη ειμαι στειρα....και μεγαλωνω κτλ κτλ.....(εχω ενδομητριωση και ειμαι ηδη στειρα και δυστυχως της τοχο πει..αλλο ζωον και γω). Δεν απαντησα διοτι δεν με ενδιεφερε σε εκεινη τη φαση τι ελεγε. Ηδη ακουγεται ως σκυλα..αλλα δεν ειναι...ειναι απλα...αχρηστη στα θεματα ψυχολογιας.
Κατα τις μερες που μπηκε ο πατριος μου στη κλινικη για εγχειρηση ο θειος ζητησε να του δωσουμε ενα μικρο διαμερισμα που εχουμε σε ενα χωριο τσαμπα, γιατι το χρησιμοποιει μονο αυτος. Απο κει εγω στραβωσα. Του ριξα ενα πολυ ελαφρυ μπινελικι. Η σχεση μου τα ξαδερφια μου παγωσε χωρις λογο...υποθετω οτι ο θειος τους ειπε οτι εγω αντεδρασα γιαυτο...Περασαν οι εξετασεις, τα χειρουργεια, οι χημειοθεραπειες..πολυ δυσκολος καιρος. Και κανενα μνμ συμπαραστασης ουτε απτη θεια, ουτε απτο θειο ουτε απτα ξαδερφια. Να μου πουν ρε γαριδα..εισαι καλα ρε παλιοψαρο? Κατι...Ειναι ανθρωποι που μεγαλωσαμε μαζι. Ειμαι πολυ πληγωμενη. Δεν θελω καμια σχεση πια μαζι τους. Πως μπορουν ναναι τοσο σκληροι? Θελω να τους ξεγραψω και να τους μπλοκαρω απο παντου. Απτο κινητο, απτα social. Ο αδερφος μου λεει να μην κανω τπτ αλλα εγω δεν θελω τπτ απαυτους πια...τι να κανω?
